کرایه‌نشینان ابدی: داشتن خانه برای بسیاری از آسترالیایی‌ها تبدیل به رویایی دست‌نیافتنی شده است

APARTMENT HOUSING STOCK

تابلوهای خانه کرایی جلو یک بلوک آپارتمانی در سیدنی Source: AAP / MICK TSIKAS/AAPIMAGE

اپليكيشن راديوى اس بى اس را دريافت كنيد

طريقه ھاى ديگر شنيدن

پژوهشی جدید نشان می‌دهد که نزدیک به ۸۰ درصد آسترالیایی‌ها آرزوی داشتن خانه را در سر دارند، اما اکثر آن‌ها فکر می‌کنند که این رویای شان هرگز به واقعیت تبدیل نخواهد شد.


به نظر می رسد رویای داشتن خانه در آسترالیا به سمت رویا شدن محض در حرکت است.

پروفیسر اِما بیکر، پژوهشگر ارشد در انستیتوت تحقیقات مسکن و شهرسازی آسترالیا در دانشگاه آدلاید است.

او می‌گوید که بازار مسکن آسترالیا با یک تغییر اساسی روبه‌رو است و جوانانی که اکنون پس از رسیدن به سن بلوغ خانه را ترک می‌کنند، دیگر مثل سابق حتا تصور هم نمی‌توانند که بعد از مدتی اجاره‌نشینی بتوانند خانه‌ای برای خودشان بخرند.

او می‌گوید: «ما در حال تبدیل شدن به ملتی هستیم که در آن بسیاری از جوانان به صورت مادام العمر کرایه نشین یا مستاجر خواهند بود.»
انستیتوت تحقیقات مسکن و شهرسازی آسترالیا داده‌های تازه‌ای را منتشر کرده که از بررسی وضعیت بیش از ۲۲ هزار خانواده آسترالیایی به دست آمده‌اند.

این داده‌ها نشان می‌دهند که در ۱۲ ماه گذشته مقدار کرایه بیش از نیمی از خانه‌های کرایی موجود بیش از ۱۰ درصد افزایش یافته است. در عین حال، کرایه یک‌ششم این خانه‌ها بیش از ۲۵ درصد افزایش یافته است.

یافته‌های این گزارش نشان می‌دهند که ۷۸ درصد از کرایه‌نشینان دوست دارند خانه خودشان را داشته باشند، اما ۵۹ درصد آن‌ها فکر می‌کنند که این رویای شان هرگز تحقق نخواهد یافت.
از دلایل عمده این ناامیدی یکی این است که افزایش مداوم کرایه خانه می‌شود مردم نتوانند برای پیش‌پرداخت خانه پس‌انداز کنند.

پروفیسر بیکر این ناتوانی کرایه‌نشینان در پس‌انداز پیش‌پرداخت را به خصوص در شهرهای بزرگ‌تر یک مشکل واقعی می‌خواند، اما یادآور می‌شود که برخی از کرایه‌نشینان توانسته‌اند با توسل به استراتژی سرمایه‌گذار اجاره‌نشین که همان خریدن خانه در نواحی ارزان‌تر و کرایه‌نشینی در نزدیکی محل کارشان است، این مشکل فزاینده را دور بزنند.

با وجودی که این استراتژی ممکن است یکی از راه‌های دور زدن مشکل باشد، هنوز نمی‌تواند آن را حل کند.

کلی رایان، مدیرعامل پژوهشکده مسکن ویکتوریا، می‌گوید که یکی از راه‌های کاهش فشار افزایش مداوم کرایه، رو آوردن به قراردادهای اجاره بلندمدت است.

به گفته او، ما می‌توانیم با الگو قرار دادن بخش تجارتی در قسمت افزایش مدت قراردادهای اجاره و قایل شدن تخفیف در مالیات زمین به مالکانی که املاک شان را برای مدت طولانی‌تر در بازار اجاره نگه می‌دارند، میزان عرضه را در بازار اجاره به طور مداوم بالا نگه داریم.
در حال حاضر، میانگین مدت قرارداد اجاره در آسترالیا بین شش تا ۱۲ ماه است.

پروفیسر بیکر همچنین یادآور می‌شود که اجاره‌های بلندمدت می‌تواند برای افرادی که در آرزوی داشتن خانه هستند، ثبات بیشتری به همراه داشته باشند.

با این حال، آمندا ریشورت، وزیر خدمات اجتماعی آسترالیا می‌گوید که در تنظیم سیاست‌های جدید باید خواسته‌های آسترالیایی‌ها مد نظر گرفته شوند.

او می‌گوید که اگر آسترالیایی‌ها آرزوی داشتن خانه خودشان را در سر می‌پرورانند، باید این آرزو را زنده نگه داشت و به همین دلیل است که تمرکز دولت بر ساخت خانه‌های بیشتر است، زیرا در نهایت، ساخت مسکن بیشتر به عرضه بیشتر در بازار خرید و اجاره منجر می‌شود.

در هر صورت، پروفیسر بیکر می‌گوید که پذیرش واقعیت جدید بازار مسکن نخستین گام برای حل مسأله تبدیل شدن آسترالیا به یک ملت کرایه‌نشین است.

به گفته او، این تغییری است که اتفاق افتاده و لزوما چیز بدی نیست، و با پذیرش این واقعیت ما می‌توانیم سیاست‌های و رویکردهای آینده خود را بهتر بسازیم.

به اشتراك بگذاريد