"...บทบาทของพวกเรานั้นได้ถูกมองว่ามีเกียรติสูงกว่าที่มันเป็น พวกเราแค่คิดว่าพวกเรานั้นโชคดีที่มีทักษะที่พวกเราสามารถให้ความร่วมมือเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่สวยงามได้..."
ขณะนี้ ผมนั่งอยู่ที่ด้านท้ายของ C17 ของกองทัพอากาศแห่งพระองค์ของออสเตรเลีย ระหว่างกำลังเดินทางกลับสู่ประเทศออสเตรเลีย กับคุณเครก และสมาชิกทีมของออสเตรเลียผู้น่าทึ่งจากกระทรวงการต่างประเทศและพาณิชย์ ตำรวจสหพันธรัฐออสเตรเลีย และกองทัพออสเตรเลีย ผมรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสแรกที่จะหยุดและใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ไม่ธรรมดาเมื่อ 8 วันที่ผ่านมา ตั้งแต่เมื่อผมและเครกถูกส่งตัวไปเพื่อการกู้ชีพที่เชียงรายทางภาคเหนือของประเทศไทย ในฐานะของทีม AUSMAT เล็กๆ
เมื่อเวลาที่พวกเรามาถึงยังสถานที่ นักประดาน้ำท้องถิ่นเช่นคุณเบน เรย์เมอแนนซ์ และสี่สหายสุดเจ๋งจากประเทศอังกฤษ (จอห์น เวอลานเทน, ริค สแตนตัน, เจสัน มัลลินสัน และ คริส จิวล์) ก็ได้ทำการประดาน้ำในถ้ำแบบไม่ธรรมดาไปก่อนแล้ว และได้วางเชือกซึ่งทนทานมากๆ ที่ทำให้การดำน้ำครั้งต่อๆ ไปทุกๆ ครั้งเพื่อไปหาทีมฟุตบอลนั้น ไม่เพียงจะสามารถเกิดขึ้นได้ แต่ว่าเป็นไปโดยปลอดภัย ความพยายามต่างๆ และทักษะของคนเหล่านี้ ในการเริ่มปูทางในคราวนี้นั้น มีมากมายเกินจะคำนึง การติดตามเส้นทางของคนอื่นนั้นง่ายดายกว่าเป็นอย่างมาก เมื่อเทียบกับการหาหนทางของคุณด้วยตัวเอง ริคและจอห์นนั้นไม่เพียงแต่จะเจอเด็กๆ และโค้ชซึ่งยังมีชีวิตอยู่ แต่ได้บอกกล่าวถึงความหนักหนาของสถานการณ์ให้กับทั้งโลกได้ทราบด้วย เพราะฉะนั้น การกู้ชีพจึงได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเต็มกำลัง หลังจากนั้นชาวอังกฤษทั้ง 4 ได้ทำการประดาน้ำเพื่อส่งของให้กับผู้เล่นฟุตบอล โค้ช และเจ้าหน้าที่ซีลของกองทัพเรือไทยสี่นาย ซึ่งก็ทำให้พวกเขาสามารถเตรียมพร้อม และประทังชีวิตของพวกเขาไว้ได้ เพื่อการกู้ชีพในท้ายที่สุด
ในขณะเดียวกัน ที่บนพื้นดิน ชาวไทยและประชาคมนานาชาติ ได้ส่งฝูงชนทั้งชายและหญิงมาเพื่อคอยจัดหาทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่การบริการอาหาร การสื่อสาร สื่อมวลชน และแน่นอนคือเจ้าหน้าที่ทีมงานต่างๆ ที่บรรจุโถงถ้ำจนเต็มไปด้วยอุปกรณ์หลายต่อหลายตัน และพยายามที่จะลดระดับน้ำและตรึงปฏิบัติการประดาน้ำให้ยังคงดำเนินต่อไปได้ ผมไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน ในการที่มนุษย์นั้นต่อสู้เพื่อควบคุมพลังธรรมชาติต่างๆ จากมวลน้ำของมรสุม มีพนักงานปีนป่ายและโรยตัวด้วยเชือกจากในท้องที่ คอยตรึงส่วนที่แห้งของถ้ำโดยเป็นส่วนหนึ่งของการกู้ชีพ และคอยตระเวนป่าเพื่อหาทางเข้าอื่นๆ สู้ถ้ำดังกล่าว ทีมขุดเจาะต่างๆ พยายามที่จะทะลุผ่านหินเกือบหนึ่งกิโลเมตรเพื่อไปยังตำแหน่งของเด็กๆ และตลอดเวลานั้น ซีล 4 นายของกองทัพเรือนั่งอยู่กับทีมหมูป่า โดยตระหนักว่าพวกเขาเองก็ตกอยู่อันตรายไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเด็กๆ
เมื่อดูราวกับว่าทางเลือกอื่นๆ นั้นไม่มีเหลือ ก็ได้มีการตัดสินใจที่จะว่ายน้ำพากลุ่มผู้เล่นออกมา และการกู้ชีพก็ดำเนินขึ้น เมื่อเด็กๆ ออกมาแล้ว นักประดาน้ำกู้ชีพอังกฤษทั้ง 4 คนนั้นได้รับความช่วยเหลือจากเครกและผม, นักประดาน้ำ CDG อายุน้อยที่มีความสามารถมากๆ อีกสามคน (คอนเนอร์, จอช และจิม) และนักประดาน้ำชาวยุโรป (เอริก, ไอวาน, เพื่อนแสนดีของพวกเราคลอสและนิกโก) ความกดดันซึ่งมีต่อคนเหล่านี้นั้นมหาศาล แต่พวกเขาก็ไม่เคยที่จะสูญเสียความกล้าหาญแม้เพียงวินาทีเดียว
เมื่อเด็กๆ และโค้ชถูกนำมายังโถง 3 ทีมช่วยเหลือการกู้ชีพสหรัฐฯ, AFP, นักประดาน้ำ SRG, CD ออสเตรเลีย, นักประดาน้ำจีน และเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์จากกองทัพเรือไทยและกองทัพบกก็ทำการประเมินเด็กๆ แล้วก็เร่งพาตัวพวกเขาออกจากถ้ำไปยังโรงพยาบาลภาคสนาม ก่อนที่จะเคลื่อนย้ายพวกเขาต่อไปยังโรงพยาบาลศูนย์ขนาดใหญ่ที่เชียงราย พวกเราโชคดีมากที่ได้ไปเยี่ยมเด็กๆ โค้ชและซีล รวมทั้งเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์และพยาบาลที่แสนดีที่โรงพยาบาล ในระหว่างที่พวกเรานั้นเดินทางกลับบ้าน
ผมต้องการที่จะเขียนเรื่องนี้ เพื่อที่จะให้เครดิตแก่ผู้คนทั้งหมดที่มีส่วนร่วมไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เครกและผมนั้นอยู่ภายใต้แสงสปอตไลต์เพราะความพยายามของพวกเรา และเราก็อยากจะให้ทุกคนตระหนักว่า ถึงแม้พวกเราจะเป็นหน้าตาของการกู้ชีพครั้งนี้ไม่ว่าจะจากเหตุผลใดก็ตาม ทุกๆ คนควรจะทราบว่าบทบาทของพวกเรานั้นไม่ได้สำคัญมากกว่าหรือน้อยกว่าบทบาทของผู้คนนับร้อย (หรืออาจจะนับพัน) คนที่ผมได้กล่าวถึงไปแล้วก่อนหน้านี้ บทบาทของพวกเรานั้นได้ถูกมองว่ามีเกียรติสูงกว่าที่มันเป็น พวกเราแค่คิดว่าพวกเรานั้นโชคดีที่มีทักษะที่พวกเราสามารถให้ความร่วมมือเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่สวยงามได้
ขอขอบคุณเป็นพิเศษต่อ NCCTRC และ AUSMAT, DFAT, พนักงานสถานทูตออสเตรเลียประจำประเทศไทย ตำรวจท่องเที่ยวไทย (ผู้ปกป้องพวกเรา!) ผู้ประสานงานในพื้นที่ นักเดินถ้ำท้องถิ่น และขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อครอบครัวของอดีตซีลของกองทัพเรือ สมาน กุนัน ซึ่งเสียชีวิตในระหว่างความพยายามกู้ชีพนี้
สำหรับที่บ้าน พวกเราต้องขอขอบคุณต่อครอบครัวของพวกเรา ที่รับมือกับสื่อมวลชนและความหวั่นวิตกที่พวกเราก่อขึ้นกับพวกเขา (ความหวาดกลัวอย่างหลังนั้นพวกเขาชินแล้ว) ต่อ MedSTAR และ SA Ambulance Service สำหรับความช่วยเหลืออย่างสลักสำคัญ และโดยเฉพาะจาก ดร. เจมส์ ดูบ และแอนดรูว์ เพียร์ซ ต่อทีมบริการเฉพาะทางวิสัญญีด้วยเช่นกัน ต่อสมาคมประดาน้ำในถ้ำแห่งออสเตรเลียที่คอยรับมือกับความสนอกสนใจอย่างท่วมท้นต่อกีฬาของพวกเรา...ทีมบริหารงานที่นั่นนั้น ที่ผ่านมาน่าทึ่งมากโดยเฉพาะเพื่อนซี้ของเรา จอห์น ดัลลา-ซูอานนา ต่อประชาคมนักเดินถ้ำและนักดำน้ำทั่วโลก ผู้ซึ่งคงตนได้อย่างสง่างามและมีศักดิ์ศรี และในบางครั้งก็ได้พยายามที่จะโยนข้อมูลซึ่งความเป็นจริงไปทางสื่อมวลชน! สุดท้ายก็ต่อผู้ปรารถนาดีเป็นพันๆ คนจากประเทศไทยและทั่วโลก เราสัญญาว่าเราได้อ่านข้อความทุกข้อความแล้ว!
กิจทนุ, ไมเคิล, คาเมรอน, แอนดรูว์, เกล็นน์, โจ และเกรซ... ขอโทษที่สร้างความทุกข์ใจให้คุณอย่างมาก ทุกๆ คนนั้นถือว่าระดับตำนาน ต่อพี่น้องครอบครัวใหม่ของเรา เหล่านักประดาน้ำชาวออสซี สหรัฐฯ อังกฤษ และยุโรป/แคนาดา - มิตรภาพตลอดชีวิตและด้วยความเคารพ
แฮร์รีและเครก
เรื่องราวที่น่าสนใจจากเอสบีเอสไทย
กระชับสัมพันธ์กับชนพื้นเมืองออสเตรเลีย
