این نشان دهنده یک شکاف بزرگ در مهارت ها در اقتصادی است که اتوماسیون در آن هر روز بیشتر می شود.
یک گزارش که به طور مشترک توسط مرکز Oxford Economics و شرکت Snap Inc تهیه شده است حاکی از این است که درآمد جوانانی که مهارت های دیجیتال پیشرفته دارند تا سال ۲۰۳۰ احتمالا تا ۵۰۰ درصد افزایش خواهد یافت.
کاترین کارتر (Kathryn Carter) مدیرکل Snap Inc در استرالیا می گوید: «پیش بینی ها نشان داده اند که تا سال ۲۰۳۰، که خیلی دور نیست، سه شغل از هر ۵ شغل در استرالیا نیاز به مهارت های دیجیتال پیشرفته خواهند داشت. و این جالب است که با وجود این که قطعا این جوانان هستند که در حال حاضر بیشترین آسیب پذیری اقتصادی را از همه گیری داشته اند، آنها گروهی هستند که دارای مهارت ها و چشم انداز مناسب برای موفقیت در نیروی کار آینده هستند.»
جیزل رمپرسد (Giselle Rampersad) استاد نوآوری در دانشگاه فلیندرز می گوید این مهارت ها شامل تکنولوژی های Industry 4.0، مانند رباتیک پیشرفته، اتوماسیون، پرینت سه بعدی، واقعیت مجازی، واقعیت افزوده یا دوقلوی دیجیتال یا به اصطلاح digital twins می شود.
وی می گوید: «دوقلوی دیجیتال وقتی است که ما نمایشی مجازی از چیزی فیزیکی را داشته باشیم. این می تواند یک کشتی، یک زیردریایی، یک ناوچه، یک مزرعه بادی یا یکی از وسایل برقی خانه ما باشد. ما می توانیم طراحی محصولات خود را بهتر کنیم، از راه دور روی عملکرد آنها برای مثال در مورد بهره وری انرژی نظارت داشته باشیم، یا الزامات مربوط به نگهداری را پیش بینی کنیم و محصولات هوشمندی خلق کنیم.»
شرکت Snap Inc شرکت مادر Snap Chat است و کاترین کارتر می گوید این شرکت واقعیت افزوده را به عنوان یک تکنولوژی کلیدی برای ایجاد اتوماسیون و مشارکت، هم در حال حاضر و هم در آینده قلمداد می کند.
وی می گوید: «دولت ویکتوریا حدود ۱۵۰ میلیون دلار در زمینه آموزش واقعیت افزوده و واقعیت مجازی سرمایه گذاری کرده است، همین طور در زمینه رباتیک و طراحی انیمیشن و موضوعات مربوط به هوش مصنوعی. ما معتقدیم که چون این تکنولوژی ها باعث افزایش نیروی کار می شوند،کارفرمایان بیشتری هزینه خواهند کرد تا در وضعیت بالاتری از لحاظ دانش دیجیتال و مهارت های شناختی پیشرفته، از جمله خلاقیت و حل مشکل قرار گیرند.»
با این وجود پرفسور رمپرسد می گوید در سیستم آموزشی ما یک خلا برای آماده کردن جوانان استرالیا برای کارهای آینده وجود دارد.
وی می گوید: «قطعا باید اقدامات بیشتری انجام شود برای این که یک مسیر از طریق تشویق دانش آموزان دبستانی تا دبیرستان در بخش های موسوم به STEM (علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات) ایجاد شود و سپس این تبدیل به مسیری شود برای دانش آموزانی که در زمینه های مورد نیاز و آماده اشتغال مانند مهندسی، امنیت سایبری و کامپیوتر در مدارس تحصیل می کنند.»
کاسون کالهارا (Kasun Kalhara) یک مهندس مکاترونیک مستقر در کوئینزلند این خلا مهارت ها را یک فرصت قلمداد می کند. وی می گوید به جای نگران بودن در مورد تسخیر شغل ها توسط ماشین ها، جوانان استرالیا باید در پی فرصت هایی برای شکستن مرزهای نوآوری در صنایع خود باشند.
وی می گوید: «در مورد نسل جوان، این واقعا مهم است که آنها ایده های جدیدی را در سیستم ما ارائه کنند. بنابر این اگر بتوانید این مرزهای نوآوری را عقب بزنید، آنوقت می توانید ۱۰ سال بعد هم دوام بیاورید، یعنی زمانی که در اطراف شما ماشین ها و سیستم های اتوماسیون شده کار خواهند کرد.»
پرفسور رمپرسد می گوید مهارت های شناختی مانند تفکر انتقادی، کنجکاوی و خلاقیت برای دوام آوردن و موفقیت در دنیایی که اتوماسیون در آن هر روز در حال افزایش است ضروری است.
وی می گوید: «این مهارت ها بسیار مهم هستند برای تعیین که چه سطحی از اعتماد و اتکا به تکنولوژی مناسب است و اتوماسیون در چه وضعیت هایی مفید است و در چه وضعیت هایی انسان ها موثرتر هستند یعنی در انجام کارهای غیر تکراری که کمتر قابل پیش بینی هستند.»
اما کاسون کالهارا، به عنوان بنیانگذار Life Engineers Australia، مرکزی غیر انتفاعی که از موفقیت تحصیلی و شغلی جوامع محروم حمایت می کند، می گوید مهارت های ارتباطی ضعیف تر در جوامعی که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوتی دارند باعث می شود که آنها در موقعیتی ضعیف تر قرار گیرند.
وی می گوید: «آنها قطعا دانش را دارند. اما موضوع نحوه ارائه این دانش و عرضه آن است، چون شاید در کشور خود از عبارات فنی متفاوتی استفاده می کرده اند. بنابراین، این مثل ترجمه است. به همین دلیل به نظرم برخی از مهاجران در ترجمه تجربه و دانش خود برای نیروی کار استرالیا دچار مشکل می شوند.»
اگر کووید-۱۹ آزمایشی برای ارزیابی آمادگی استرالیا برای تبدیل به یک اقتصاد دیجیتال باشد، یک گزارش جدید دانشگاه RMIT نشان می دهد یک نفر از هر ۴ کارگر احساس می کنند که در طول این همه گیری، مهارت های لازم برای تکمیل کارهای روزمره مربوط به شغل خود را نداشته اند.
پرفسور رمپرسد می گوید اولین گامی که کارگران می توانند بردارند تا برای مشاغل آینده آماده شوند این است که دوره های کوتاه مدت (micro-credentials) ارائه شده توسط دانشگاه ها را بگذرانند.
مطالب بیشتر:
برنامه آموزشی مشاغل فنی برای زنان مهاجر
