جولین چو، با از دست دادن درآمدش در مرحله چهارم تعطیلی‌های اجباری در ملبورن، برای کاهش اجاره خانه به صاحبخانه خود مراجعه کرد.
جولین به دلیل مهلت قانونی که مالکان را مجبور به مذاکره در مورد اجاره‌بها با مستاجران خود می‌کرد، توانسته بود سقفی بالای سر خود نگه دارد.
اما آخر این هفته، قرار است در ویکتوریا، نیو ساوت ولز و استرالیای غربی این مهلت قانونی لغو شود.
و این امر مستاجرانی مانند جولین را دچار اضطراب کرده است.
او می‌گوید: "من خیلی احساس ناآرامی می‌کنم ، چون فکر می‌کنم نه تنها من - بسیاری از مردم هنوز در تلاشند تا دوباره روی پای خود بایستند و بسیاری از مردم هنوز برای یافتن شغل در تلاش هستند. تنها تفاوت بین ما این است که فقط یک دلار با بی‌خانمانی و یا اجبار به انتخاب سقف بالای سر یا غذا روی میز فاصله داریم."
مدافعان حقوق مستأجران می‌گویند الان بدترین زمان برای پایان این مهلت قانونی است.
کمک هزینه‌های JobKeeper قرار است در روز یکشنبه پایان یابد و کمک هزینه‌های ویروس کرونا در روز چهارشنبه قطع خواهد شد - یعنی افرادی که درآمدشان JobSeeker است، هر دو هفته ۱۵۰ دلار کمتر دریافت می‌کنند.
در نیو ساوت ولز ، بیش از ۴۰ گروه و موسسات خیریه حمایت از مستأجران نامه‌ای سرگشاده به دولت نوشته و هشدار داده‌اند موجی از تخلیه خانه‌ها می‌تواند منجر به افزایش ناگهانی بی‌خانمانی شود.
مدیر عامل اتحادیه مستأجران نیو ساوت ولز، لئو پترسون راس، می‌گوید آنها به ویژه نگران میزان بدهی اجاره‌‌بهایی هستند که مردم تا کنون مقروض هستند.
او می‌گوید: "بازار مسکن ما مثل یک مسابقه ورزشی است. مردم برای یافتن خانه با دیگران مسابقه می‌دهند که در واقع روشی سالم برای اجرای سیستم مسکن نیست، اما این یک واقعیت است. بنابراین ، اگر هر نوع کمبود یا عاملی وجود داشته باشد که شما را در انتهای لیست قرار دهد، کار پیدا کردن خانه جدید را واقعاً برایتان بسیار دشوار می‌کند."
یک مطالعه جدید از مرکز تحقیقات City Futures دانشگاه نیو ساوت ولز نشان می‌دهد که این بدهی اجاره‌ای ممکن است تا سال‌های زیادی همچنان بر دوش برخی از استرالیایی‌ها باشد.
بر اساس این تحقیق حداقل یک چهارم مستاجرها در سراسر کشور اظهار داشته‌اند که در طی همه‌گیری مقداری از درآمد خود را از دست داده‌اند ، اما تنها ۱۶ درصد آنها قادر به پرداخت مازاد اجاره بها بوده‌اند.
بر این اساس، ۷۵ هزار خانوار در سراسر کشور اکنون بدهی اجاره دارند و به طور متوسط ، هر خانوار که به مدت نه ماه، هفته‌ای ۲۱۶ دلار اجاره را به تعویق بیاندازد، اکنون مبلغ ۸۴۰۰ دلار بدهی دارد.
این در حالی است که مهلت اجباری صاحبان املاک به مستاجران در استرالیا در آخر هفته جاری، در نیو ساوت ولز، ویکتوریا و وسترن استرالیا به پایان می‌رسد.
اما، در حال آماده شدن برای بدترین شرایط ، خیریه‌هایی مانند Jesuit Refugee Service در حال حاضر موجی از کمک‌های خود را به نیازمندان ارايه می‌دهند .
این سازمان‌ها به تغذیه و اسکان پناهجویانی کمک می کنند که بسیاری از آنها در طی همه‌گیری دسترسی به هیچ نوع کمک هزینه دولتی نداشته‌اند.
یکی از پناهجویان ، که نمی خواهد هویتش فاش شود ، می‌گوید که پیدا کردن مکانی برای زندگی قبلا هم بسیار سخت بوده، اما بروز بیماری همه‌گیر تقریباً این کار را غیرممکن کرده است.
او که موقتا در خانه شخصی زندگی می‌کند، می‌گوید یافتن محل سکونت دائمی همچنان یکی از بزرگترین چالش‌ها برای او است.
او می‌گوید: "اینجا دائمی نیست. موقتی است. و من هرگز نمی‌دانم چه آینده‌ای در انتظارم است و مردم باید بدانند که اینها هم انسانهایی مانند سایر استرالیایی‌ها هستند که مستحق خوردن غذای خوب و لایق داشتن زندگی بهتر هستند. اما اینها در استرالیا بی‌بضاعت هستند. برخی حتی اقامتگاه ثابت ندارند و شب‌های خود را هر جا که روزشان تمام شود می‌گذرانند."
