با وجود این که تمهیداتی برای حمایت از مستاجران به کار گرفته شده بوده است، هنوز بسیاری از مستاجران برای تامین هزینه های اولیه زندگی بدهکار شده اند.
شارون ویلیامز یک صاحبخانه و مادر سه فرزند است و می گوید به رویارویی با چالش های غیرمنتظره زندگی عادت دارد.
وی که به عنوان مدیر بازاریابی کار می کند می گوید همه گیری کروناویروس باعث شده است تا اعضای خانواده وی از خانه کار کنند و همین امر هزینه های خانوار را افزایش داده است.
خانم ویلیامز می گوید: «وقتی کووید شروع شد من فورا با بانک ها تماس گرفتم تا تمام حمایت های ممکن را دریافت کنم و متوجه شدم که متوقف کردن بازپرداخت اقساط وام مسکن می تواند زیان آور باشد.»
خانم ویلیامز می گوید او سعی کرده است تا به سایر افرادی که به حمایت نیاز دارند، از جمله کارکنانش و مستاجرش که در یک واحد مستقل در حیاط خانه وی زندگی می کند نیز کمک کند.
وی می گوید: «به نظرم این برای افرادی که باید وام مسکن پرداخت کنند و افراد اجاره نشین سخت بوده است. خبر خوب برای بسیاری از مستاجران این است که شما می توانید برای کاهش میزان اجاره تقاضا کنید و فکر می کنم بسیاری از صاحبخانه ها مبلغ اجاره را کاهش داده اند و اگر این کار را نکرده اند به نظرم باید این کار را انجام دهند.»
اما یک تحقیق جدید که توسط مرکز تحقیقات سیاست گذاری مصرف کنندگان انجام شده است نشان می دهد برخی از مستاجران در این مورد خوش شانس نبوده اند و فشارهای مالی روی مستاجران بیشتر از افرادی است که باید وام مسکن پرداخت کنند.
حدود نیمی از مستاجران، یعنی ۴۹ درصد از آنها نگران هزینه های مسکن خود هستند، اما این در مورد افرادی که وام مسکن گرفته اند ۳۱ درصد است.
این تحقیقات نشان می دهد احتمال این که مستاجران از کارت های اعتباری یا credit card خود برای خرید استفاده کنند و یا از برنامه های الان بخرید بعدا پرداخت کنید (buy-now-pay-later) استفاده کنند بیشتر است و ۳۷ درصد از آنها این کار را انجام می دهند.
بر اساس این تحقیق ۴۴ درصد از مستاجران برای تامین هزینه های زندگی از پس انداز خود استفاده می کنند و ۱۹ درصد از آنها به طور زودهنگام از ذخیره بازنشستگی یا به اصطلاح superannuation خود برداشت کرده اند.
لورن سولومون رییس مرکز تحقیقات سیاستگذاری مصرف کنندگان است.
وی می گوید: «برخی از روندهای نگران کننده این بودند که ما شاهد این بودیم که نرخ پرداخت نکردن قبض های مربوط به هزینه های خانوار در بین مستاجران بسیار بیشتر بوده است و بنابر این در ماه سپتامبر احتمال این که مستاجران قبض های انرژی خود را پرداخت نکنند سه برابر بود. این در مورد قبض های مربوط به اعتبارهای شخصی یا personal credit و قبض های شرکت های مخابراتی و اینترنتی هم به همین شکل بود.»
فعالان حامی مستاجران، از جمله جوئل دیگنام (Joel Dignam) از گروه Better Renting می گوید کاهش های اخیر در میزان پرداختی های رفاهی دولتی، از جمله JobKeeper و JobSeeker باعث شده است تا فشارها روی مستاجران افزایش پیدا کند.
وی می گوید: «آنها بیشتر احتمال دارد که کارگران روزمزد یا با درآمد پایین باشند اما خود اجاره نشینی باعث تداوم این نوع محرومیت می شود. تعداد زیادی از مستاجران هستند که بخش عمده ای از درآمد خود را برای پرداخت اجاره صرف می کنند.»
آقای دیگنام از همه ایالت ها و قلمروهای استرالیا می خواهد تا دوره شش ماه تعیین شده برای اجرای حکم های تخلیه را تمدید کنند.
وی می گوید: «اما در دراز مدت ما نیازمند یک اقدام قوی تر در بخش مسکن خواهیم بود و این احتمالا به معنی نقشی بزرگتر برای مسکن اجتماعی یا social housing خواهد بود، یعنی این که دولت مسئولیت این را بپذیرد که اطمینان حاصل کند افراد می توانند یک خانه مطمئن داشته باشند.»
در بودجه امسال دولت فدرال استرالیا، یک میلیارد دلار دیگر برای کمک به دسترسی به ۲ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی موجود و جدید قابل استطاعت اختصاص داده شده است.
