به نظر می رسد بحران کروناویروس باعث شده است تا بسیاری از استرالیایی ها وقت و تمایل بیشتری برای مشارکت در این برنامه ها داشته باشند.
سگ های راهنما نقش مهمی در کمک به بسیاری از افراد نابینا و کم بینا در سراسر استرالیا ایفا می کنند و برنامه های مربوط به تربیت این سگ ها توسط مراکزی با عنوان Guide Dogs و از طریق حمایت های مردمی اجرا می شود.
بیست و نهم آوریل، یعنی چهارشنبه همین هفته، روز جهانی سگ های راهنما است و دیل کلیور (Dale Cleaver) رییس مرکز Guide Dogs در ایالت نیوساوت ولز و قلمروی پایتخت استرالیا در گفتگویی اختصاصی با برنامه فارسی رادیو اس بی اس به تشریح فعالیت های این مراکز پرداخت.
آقای کلیور در مورد اهمیت نقش سگ های راهنما می گوید: «آنها برای بسیاری از افرادی که به ما مراجعه می کنند نقش مهمی دارند. افرادی که تصمیم می گیرند یک سگ راهنما داشته باشند به کمک این سگ در جامعه حرکت می کنند، سرکار می روند، به سوپر مارکت می روند، به دیدن دوستان و اعضای خانواده خود می روند. برای برخی دیگر از افراد هم این سگ ها نقش همراه را ایفا می کنند و حمایت عاطفی ارائه می کنند. ولی ما برخی افراد معلول را داریم که بنا به دلایل مختلف نمی توانند یک سگ راهنما داشته باشند و در این موارد است که استفاده از عصای سفید و تکنولوژی های موجود مطرح می شود. ولی فکر می کنم حتی با وجود تکنولوژی هایی که در حال پیشرفت هستند، سگ ها همچنان نقش مهمی دارند.»
آقای کلیور می گوید فعالیت این سازمان ها به پرورش و تربیت سگ های راهنما محدود نمی شود و شامل برخی خدمات دیگر از جمله ارائه آموزش های مربوط به استفاده از عصای سفید و تکنولوژی هایی که به نابینایان کمک می کند نیز می شود.
وی می گوید استفاده از سگ های راهنما در استرالیا بیش از ۶۰ سال قدمت دارد.
یکی از برنامه هایی که این مراکز ارائه می کنند برنامه ای با عنوان Puppy Raising Programme است که از طریق آن، مردم در پرورش توله سگ هایی که در آینده به عنوان سگ ها راهنما فعالیت خواهند کرد مشارکت می کنند.
در این برنامه توله سگ هایی که حدود ۸ هفته سن دارند در اختیار افراد داوطلب قرار داده می شوند تا برای یادگیری مهارت های اجتماعی در اولین سال زندگی خود تحت مراقبت آنها باشند.
در این مدت این سگ ها با محیط های مختلف آشنا می شوند و اجرای دستورات مختلف را یاد می گیرند تا در آینده همراهی قابل اطمینان برای انسان هایی باشند که به کمک آنها نیاز دارند.
افرادی که تمایل دارند مراقبت از این توله ها را بر عهده گیرند می توانند با مرکز Guide Dogs در ایالت یا قلمروی محل سکونت خود تماس بگیرند.
آقای کلیور می گوید: «از زمان شروع وضعیت کووید-۱۹ ما شاهد تمایل زیادی از سوی مردم برای بزرگ کردن این توله ها بوده ایم و این به خاطر این است که مردم وقت بیشتری در خانه دارند. در نیوساوت ولز تعداد این تقاضاها به حدی زیاد بوده است که مرکز Guide Dogs در این ایالت فعلا ثبت نام از داوطلبان جدید را متوقف کرده است، اما تا جایی که می دانم در برخی نقاط دیگر از جمله در کوئینزلند هنوز در پی جذب داوطلبان جدید هستند.»
آقای کلیور می گوید چالشی که برخی از داوطلبان ممکن است داشته باشند دلبستگی به این حیوانات دوست داشتنی است.
وی می گوید: «گاهی اوقات چالشی که افراد با آن روبرو می شوند این است که بعد از این ۱۲ ماه این سگ ها را برگردانند ولی وقتی به این فکر می کنید که این سگ قرار است آموزش ببیند تا یک سگ راهنما شود و نقش مهمی ایفا کند، باعث می شود که این کار ارزشش را داشته باشد.»
آقای کلیور در مورد شرایطی که داوطلبان مراقبت از این سگ ها باید داشته باشند می گوید: «یک سری معیارها وجود دارد که در وبسایت ما درج شده است ولی اساسا این مهم است که سگ فضایی برای حرکت در اطراف خانه داشته باشد و به همین دلیل داشتن یک باغچه در پشت خانه ایده آل است. یک چیز دیگر که مهم است این است که این توله برای بیش از دو یا سه ساعت در روز تنها گذاشته نشود تا مدام حواس آن تحریک شود و نکته مهم دیگر متعهد بودن نسبت به آموزش این توله سگ است.»
آقای کلیور می گوید در ایالت نیوساوت ولز حدود ۸۰ درصد از هزینه های مربوط به پرورش و تربیت سگ های راهنما از طریق حمایت های مردمی تامین می شود و از جامعه استرالیا به دلیل حمایت گسترده از مراکز Guide Dogs قدردانی می کند.
