آنوشانتینی جسوتاسان چند روز پیش اولین دخترش را به دنیا آورد.
این زن ۲۳ ساله تامیلی پس از مواجه با آزار و اذیت در سری‌لانکا در سال ۲۰۱۳ به استرالیا آمد.
او توضیح داد: « کشور خودم جایی بود همه شبیه من هستند، به زبان من صحبت می‌کنند، غذای مشابهی می‌خورند؛ اما ناگهان همه چیز تغییر کرد؛ این یک شوک فرهنگی بسیار بزرگ بود.»
جسوتاسان با وجود همه این‌ها قدردان امنیت خود در استرالیا است، مخصوصا حالا که به فکر بزرگ کردن نوزاد خود است.
این به این معنا نیست که تجربه‌اش در استرالیا با چالش همراه نبوده است.
او گفت: «وقتی به اینجا آمدیم، اجازه تحصیل در مدارس دولتی را نداشتیم. زمانی که برای یک مدرسه دولتی در همان نزدیکی درخواست دادیم، آنها گفتند که به دلیل وضعیت پناهندگی ما نمی‌توانند موقعیتی به ما ارائه دهند.»
گزارش ساخت یک زندگی جدید در استرالیا، وضعیت سکونت نزدیک به ۲۴۰۰ مهاجر با ویزای بشر دوستانه را در یک بازه زمانی ۱۰ ساله از سال ۲۰۱۳ بررسی کرده است.
برخی از نتایج از این قرار است:
- نرخ مشارکت نیروی کار از حدود ۲۰ به بیش از ۵۰ درصد افزایش یافت.
- بیش از یک سوم افراد نوعی آموزش یا تمرین شغلی را در استرالیا پشت سر گذاشتند.
- بیش از نیمی از پناهندگان گزارش دادند که به خوبی به انگلیسی صحبت می‌کنند.
- حدود سه چهارم گفتند که در اکثر مواقع یا همیشه احساس می‌کنند بخشی از جامعه استرالیایی هستند.
جان رابرت ون کوی، محقق ارشد موسسه مطالعات خانواده استرالیا، می‌گوید که نتایج نشان‌دهنده موفقیت در فرایند جا افتادن پناهندگان است.
او گفت: «علیرغم بافت فرهنگی متنوع و چالش‌برانگیزی که پناهندگان از آن می‌آیند، آنها به خوبی خود را با استرالیا وفق می‌دهند.»
جولیان هیل، معاون وزیر شهروندی و امور چندفرهنگی، می‌گوید که سرمایه‌گذاری و حفظ خدمات اسکان و استقرار ضروری است.
او توضیح داد: «گزارش منتشر شده کمک بسیار مهمی برای اطمینان از موثر بودن خدمات اسکان استرالیا در ماه‌ها و سال‌های آینده و بازتاب تجربه زیسته هزاران مهاجر با ویزاهای بشردوستانه است.»
علیرغم موفقیت مشهود، چندین چالش همچنان پابرجاست؛ آنها شامل سلامت روانی و مشکلات مالی هستند که با بحران هزینه زندگی همراه شده است.
ویولت روملیوتیس، مدیر عامل شرکت بین المللی خدمات استقرار(Settlement Services) می‌گوید که سیاست‌ها، رویکرد و طراحی برنامه‌های اشتغال برای زنان پناهنده و مهاجر کارساز نیست.
او بیان کرد: « آنها فقط به دلیل این واقعیت محض که مراقب اصلی کودکان در خانه هستند، فورا دچار آسیب می‌شوند.»
جسوتاسان قصد دارد که یک پرستار شود؛ فرصتی که به نتیجه ویزای او بستگی دارد.
اما او امیدوار است دخترش بتواند زندگی راحت‌تری در استرالیا داشته باشد.
او گفت: «هنگامی که او شروع به زندگی‌اش کرد، می‌خواهم این کار را بدون هیچ مانعی انجام دهد، مانعی مثل پناهندگی.»
