دولت استرالیا به طور سریع پروسه صدور ویزا برای بیش از سه هزار شهروند اوکراین را انجام داده است ولی بسیاری از این افراد دارای ویزاهای گردشگری هستند و اجازه کار کردن یا امکان دسترسی به خدمات درمانی از طریق مدیکر (Medicare) ندارند.
خانواده های این افراد و همچنین گروه های اجتماعی که از آنها حمایت می کنند از دولت استرالیا می خواهند تا این امکانات را در اختیار این افراد قرار دهد.
ایگور لیخوشرستوف (Igor Likhosherstov) ساکن سیدنی است و برادر وی الکساندر، در شهر خارکیف اوکراین گرفتار جنگ شده است. الکساندر مانند سایر مردان ۱۸ تا ۶۰ ساله اوکراینی به عنوان نیروی ذخیره به ارتش اوکراین پیوسته است.
برای ایگور، این که می بیند برادرش که هیچ سابقه نظامی ندارد تا چه حد در معرض جنگ قرار گرفته است بسیار ناراحت کننده است.
همسر ایگور، یعنی ایوا بریلینسکا نیز می گوید نمی تواند بخوابد چرا که سعی کرده پدر و مادرش را متقاعد کند خارکیف را ترک کند ولی تا کنون موفق نشده است.
مادر ایگور، والنتینا لیخوشرستوف که ۸۳ سال سن دارد و یکی از بازماندگان جنگ جهانی دوم است دوباره مجبور شده است از جنگ فرار کند و با پشت سر گذاشتن همه چیز خود را به استرالیا برساند.
این سفری طولانی بود که از طریق کمک دوستان و آشنایان وی در لهستان و حمایت دولت استرالیا ممکن شد.
حالا ایگور می گوید خیالش راحت است که مادرش به استرالیا رسیده است ولی می خواهد او بهبود پیدا کند.
اما با توجه به این که مادرش یک ویزای گردشگری زیرگروه ۶۰۰ دارد، این کار سختی خواهد بود. وی دسترسی به خدمات درمانی از طریق Medicare ندارد.
در حالی که برخی حمایت های دولتی برای این گروه از اوکراینی هایی هنوز در دسترس نیست برخی گروه های اجتماعی دست به کار شده اند تا از آنها حمایت کنند.
اینا میتلمن (Inna Mitleman) یک گروه فیسبوک با عنوان «کمک به آوارگان اوکراینی استرالیا» (Help for Displaced Ukrainians Australia) راه اندازی کرده است تا به اوکراینی هایی که وارد استرالیا می شوند کمک کند.
وی گوید محدودیت های مربوط به ویزاهای گردشگری باعث شده است تا این افراد تحت فشار باشند.
جانا فاورو (Jana Favero) مدیر مرکز منابع پناهجویان می گوید استرالیایی ها با این سازمان تماس می گیرند و می خواهند از طریق باز کردن در خانه های خود به روی این افراد، اهدای مواد غذایی و پتو و آموزش زبان انگلیسی به این افراد کمک کنند.
دولت فدرال استرالیا اعلام کرده است در حال بررسی ارائه یک برنامه پناهگاه امن موقت یا به اصطلاح temporary safe haven program به این افراد است، یعنی مشابه چیزی که در مورد پناهندگان کوزوو در سال ۱۹۹۹ به اجرا گذاشته شده بود.
چنین برنامه ای باعث دسترسی داشتن پناهجویان اوکراینی به اجازه کار و خدمات درمانی خواهد شد.
