«Ολόκληρα χωριά έφταναν στο λιμάνι του Πειραιά για να χαιρετήσουν τους δικούς τους ανθρώπους, σε κάτι που φάνταζε ως κηδεία σε έναν ζωντανό, καθώς ήταν άγνωστο αν τον ξαναδούν ποτέ», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κύριος Σούτος σε συνέντευξή του στο πρόγραμμά μας και τον Στέργο Καστελλορίου.
Ο κύριος Σούτος που σήμερα είναι επιτυχημένος εφοπλιστής θυμάται την ιστορία μιας «όμορφης νεαρής», όπως την περιέγραψε, η οποία έφτασε ως νύφη στην Αυστραλία με σκοπό να παντρευτεί με συνοικέσιο έναν ηλικιωμένο άνδρα.
Με την βοήθεια του τότε υποπλοίαρχου του «Πατρίς» ο γάμος αυτός δεν έγινε ποτέ με την γυναίκα να ζητά «καταφύγιο» σε συγγενείς της στο Σύδνεϋ και χρόνια αργότερα να συναντά από τύχη των Νικόλαο Σούτο σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι στους Αντίποδες.
«Άκουσα το όνομα μου και γύρισα να δω ποιος με φωνάζει. Ήταν αυτή η γυναίκα μαζί με τον σύζυγο της και το παιδί της. Εκείνος με μάτια βουρκωμένα μου είπε: κύριε Σούτο να σας φιλήσω, οφείλω την ευτυχία μου σε εσάς», ανέφερε μεταξύ άλλων ο υποπλοίαρχος του Πατρίς.
Μια άλλη ανάμνηση που μοιράστηκε μαζί μας ο Νικόλαος Σούτος έχει να κάνει με την παρουσία ενός άνδρα στο λιμάνι, ο οποίος χαϊδεύοντας το κουφάρι του πλοίου του ζήταγε να στείλει μήνυμα στα αγαπημένα του πρόσωπα στην Ελλάδα.
(Ακούστε τη συνέντευξη για περισσότερες λεπτομέρειες).
Source: Supplied
Λίγα λόγια για το Πατρίς
Το πλοίο ναυπηγήθηκε στο Μπέλφαστ και παραδόθηκε στις 25 Μαρτίου 1950, με το όνομα Bloemfontein Castle, της Union Castle.
Το 1959 αγοράστηκε από την εταιρία Χανδρή και δρομολογήθηκε απευθείας στην γραμμή Πειραιάς – Αυστραλία, μετά από μία σύντομη μετασκευή 3 μηνών. Όταν ναυπηγήθηκε το πλοίο, λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βασίστηκε στην φιλοσοφία της Union Castle της εποχής εκείνης στην ύπαρξη μιας τουριστικής θέσης στο πλοίο για 739 επιβάτες και τέσσερα αμπάρια για εμπορεύματα.
Όταν ατόνησαν οι μετακινήσεις των Ευρωπαίων προς τη Νότια Αφρική το πλοίο πουλήθηκε στην εταιρία Χανδρή και πήρε το όνομα Πατρίς. Μετά τη μετασκευή οι επιβάτες του ανέρχονταν σε 1.036 με πλήρωμα 250 ατόμων. Τη γραμμή σύνδεσης με την Αυστραλία εξυπηρέτησε πιστά μέχρι το 1979 οπότε πουλήθηκε στην εταιρία Καραγιώργη.
Μετασκευάστηκε εκ νέου και έχοντας μετατραπεί σε φέρρυ μποτ δρομολογήθηκε στη γραμμή Πάτρα – Ανκόνα την οποία εξυπηρέτησε μέχρι το 1987 περίπου, παίρνοντας διαδοχικά τα ονόματα Mediterranean Island & Mediterranean Star.
Με την μετασκευή οι επιβάτες μειώθηκαν σε 936 και μπορούσε να μεταφέρει 300 οχήματα. Το 1987 πουλήθηκε και στη συνέχεια διαλύθηκε.
Source: Supplied
