آقای جایلز در گفت‌وگویی اختصاصی با آنا هندرسون، مدیر شعبه شبکه اس‌بی‌اس در کانبرا، گفت که در طول دوران نسبتاً کوتاه وزارتش با گروه‌های مختلف افغان‌ها صحبت کرده و شنیدن «برخی داستان‌های چالش‌برانگیز و دلخراش» از زبان آن‌ها تمرکزش را دوبرابر کرده است.
وزیر جدید مهاجرت تقاضا برای پناهندگی در آسترالیا از سوی اتباع افغانستان را «کاملاً بی‌سابقه» توصیف کرد و گفت که وزارت او با تمام توان تلاش می‌کند روند رسیدگی به درخواست‌های ویزه بشردوستانه را تسریع کند.
بر بنیاد تازه‌ترین آمار دولتی، از زمان تسلط طالبان بر کابل در اواسط ماه آگوست سال گذشته تا اکنون بیش از ۲۱۱ هزار شهروند افغانستان در قالب ۴۷ هزار و ۹۱۲ درخواست از آسترالیا تقاضای پناهندگی کرده‌اند.
وزارت مهاجرت تا اکنون توانسته است فقط حدود نصف این درخواست‌ها را در سیستم خود ثبت کند و به متقاضیان نامه تأییدی و شماره پرونده بفرستد.
ارقام تازه نشان می‌دهند که بین ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ و ۳۱ جولای ۲۰۲۲، پنج هزار و ۹۲۹ ویزه دایمی بشردوستانه به اتباع افغانستان اعطا شده‌اند.
آقای جایلز همچنین گفت، در سال مالی جاری که از اول جولای آغاز شده است، حدود یک‌هزار و ۱۰۰ ویزه دایمی بشردوستانه به اتباع افغانستان صادر شده‌اند.
او گفت، با توجه به سنگینی تقاضا، رسیدگی به این پرونده‌ها بیش از حد معمول زمان خواهد برد، زیرا وزارت مهاجرت وظیفه خود می‌داند که هر درخواست ویزه را با دقت لازم بررسی کند.
به گفته او، وزارت مهاجرت کارگروه ویژه‌ای را برای ثبت و رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی اتباع افغانستان تشکیل داده و همچنین «منابع زیادی» را در این بخش به کار می‌بندد.
او گفت: «ما منابع زیادی را برای حل این مشکل به کار می‌بندیم، زیرا این یک اولویت باورنکردنی برای حکومت است.»
بیشتر بخوانید:
'بن‌بست مهاجرت'؛ پنج چالش عمده فراراه حکومت کارگر
آقای جایلز گزارش‌های مبنی بر کشته شدن یکی از متقاضیان پناهندگی توسط طالبان را «ویران‌کننده» توصیف کرد و پذیرفت که با نزدیک شدن به اولین سالروز سقوط، جامعه افغان-آسترالیایی «نه تنها احساس اضطراب دارند، بلکه شخصاً از تحولات جاری در افغانستان متأثر شده‌اند».
حکومت پیشین ائتلاف در مجموع ۲۶ هزار و ۵۰۰ ویزه بشردوستانه را به اتباع افغانستان اختصاص داده بود که حکومت جدید کارگر نیز خود را به آن متعهد می‌داند.
از آقای جایلز پرسیده شد که آیا حکومت نباید با بیش از ۲۱۱ هزار متقاضی افغان روراست باشد که اکثریت مطلق آن‌ها روی آسترالیا را نخواهند دید؟
او در پاسخ گفت: «ببینید، تقاضا برای پناهندگی بیش از حد است... فکر می‌کنم تمرکز من بر این است که تمام تلاش خود را برای انجام عملی این تعهدات به کار ببندیم.»
او افزود: «تمرکز من بر این است که هرچه در توان داریم برای همکاری با افرادی که از آزار و اذیت فرار می‌کنند و به دنبال کمک هستند، انجام دهیم.»
او همچنین ادعاها در مورد برخورد دوگانه اداره مهاجرت با پناهندگان افغان و اوکراینی را رد کرد و گفت که وضعیت موجود در هر دو کشور برای حکومت و شخص خودش به یک اندازه نگران‌کننده است.
او گفت: «هر دوی این منازعات موضوعاتی اند که برای حکومت، من و جامعه آسترالیایی به‌شدت نگران‌کننده هستند و من باور ندارم که انتخابی وجود داشته باشد و باور ندارم که در این‌گونه شرایط انتخابی می‌تواند وجود داشته باشد.»
او افزود: «با توجه به دخالت بسیار طولانی آسترالیا در آن مناقشه (افغانستان)، آنچه من خیلی روی آن تمرکز دارم، تعهد خاص ما در قبال مردم افغانستان است.»
«و در جریان تعامل با آسترالیایی‌های افغان در دوران نسبتاً کوتاهی که وزیر بوده‌ام، شنیدن برخی داستان‌های واقعاً چالش‌برانگیز و دلخراش و عمق نگرانی‌ای که به من اظهار شده، تمرکز مرا دوبرابر کرده است.»
آقای جایلز گفت، اولویت اول در اعطای ویزه‌های بشردوستانه به کسانی داده خواهد شد که دوران حضور آسترالیا در افغانستان با نهادهای آسترالیایی همکاری کرده‌اند.
حکومت البنیزی قبل از انتخابات گذشته وعده داده بود که در صورت انتخاب شدن بودجه تصویب شده حکومت موریسن را لغو و بودجه جدیدی را معرفی کند.
آقای جایلز از صحبت در مورد تغییرات در حوزه مهاجرت در بودجه جدید خودداری کرد، اما گفت که «حکومت فعلی به افزایش قابل توجه میزان پذیرش متعهد است».
او همچنین گفت که حکومت کارگر در نظر دارد تعداد ویزه‌های اسپانسری اجتماعی را افزایش دهد.
در نهایت، آقای جایلز گفت که می‌خواهد مدتی طولانی را در سمت وزارت مهاجرت در حکومت کارگر به رهبری البنیزی کار کند و دو میراث مهم را از خود بر جا بگذارد.
او گفت: «دو موردی که دوست دارم در دوران من [به عنوان وزیر مهاجرت] اتفاق بیفتد، این است که شاهد تغییر در بحثی باشیم که در سطح ملی در مورد پناهندگان و پناهجویان داریم و بپذیریم که تنها در صورتی می‌توانیم یک اجماع سیاسی ایجاد کنیم که از توسل به برخورد با انسان‌های آسیب‌پذیر به عنوان توپ‌های فوتبال سیاسی دوری کنیم.»
او افزود: «کار دیگری که واقعاً می‌خواهم انجام بدهم، این است که حس روشنی از مقام وزارت مهاجرت به عنوان یک مرجع ملت‌ساز، مسیرهای روشنی برای مهاجرت دایمی و به رسمیت شناختن سهم عظیم مهاجرت در ساختن آسترالیای مدرن و امکانات هیجان‌انگیزی که به ما می‌دهد، ایجاد کنم.»
