روزگاری زمین برای ما انسان ها بود تا آن را با یکدیگر سهم کنیم. اما پس از دهه ها توسعه صنعتی جهان، بخش های دست نخورده و بکر سیاره ما، بسیار کوچک شده اند. بر اساس یک پژوهش جدید، هفتاد درصد زیستگاه های دست نخورده دنیا تنها در پنج کشور دنیا واقع شده اند و برای حفاظت از آنها لازم است اقدام فوری در مقیاس جهانی انجام شود.
به گزارش ، پژوهشگران دانشگاه کویینزلند و جامعه حفاظت از حیاط وحش (WCS) برای نخستین بار نقشه ای جهانی تهیه کرده اند که نشان می دهد کدام کشورها مسئول حفاظت از بخش های طبیعی خالی از تاسیسات صنعتی سنگین در دنیا هستند. این گزارش کمی پیشتر از همایش Convention on Biological Diversity در مصر منتشر شده است. در این همایش، کشورهای عضو برای حفاظت از تنوع زیستی بعد از سال ۲۰۲۰ موافقتنامه ای را امضا خواهند کرد.
طرفداران محیط زیست به دنبال تعیین یک هدف اجباری برای حفاظت از زیستگاه ها هستند تا بدین وسیله اکوسیستم های آسیب پذیر سیاره ما حفظ شوند.
پژوهش انجام شده توسط UQ و WCS که در ژورنال Nature منتشر شده است نشان می دهد که استرالیا، آمریکا، برزیل، روسیه و کانادا، پنج کشوری هستند که بخش اعظم زیستگاه های بکر دنیا در آنها واقع شده است.
البته این اطلاعات شامل زیستگاه های دست نخورده در قطب جنوب و دریاها را که در مرز کشورها قرار ندارند، نمی شود.
این مقاله پس آن منتشر شد که در سال ۲۰۱۶، گروهی از دانشمندان اطلاعاتی را جمع آوری کردند که نموداری از زیستگاه های روی خشکی زمین بود و بعد در سال ۲۰۱۸ بخشهایی از اقیانوس ها که توسط فعالیت های انسانی آسیب ندیده اند مورد مطالعه قرار گرفتند.
آنها دریافتند که بیش از هفتاد و هفت درصد خشکی ها - به جز قطب جنوب - و هشتاد و هفت درصد اقیانوس ها به خاطر دخالت های انسانی تغییر کرده است.
نویسنده ارشد این مقاله، آقای James Watson گفت: «دو سال پیش نخستین تحلیل از زیستگاه ها را در جهان انجام دادیم. اما در تحلیل جدید، ما نقشه ای جدید ساخته ایم و آن را با مرزهای ملی تطابق داده ایم تا تعیین کنیم که چه کسی مسئول حفظ آنهاست؟»
پژوهشگران می گویند که زیستگاه های طبیعی دست نخورده دنیا تنها در صورتی حفظ خواهند شد که در یک چهارچوب بین المللی مورد شناسایی قرار گیرند.
آنها می خواهند هدفی برای حفظ صد در صدی همه زیستگاه های دست نخورده جهان تعیین کنند.
آقای واتسن گفت: «دستیابی به هدف صد در صدی ممکن است؛ کاری که ملت ها می باید انجام دهند جلوگیری از ورود صنایع به این مناطق است».
او اضافه کرد که پنج کشوری که مسئول حفظ بیشترین زیستگاه های باقیمانده هستند، باید نقش رهبری را در این زمینه به عهده بگیرند و با استفاده از روش های قانونی و یا ارائه مشوق ها به تجارت هایی که به طبیعت آسیب نمی زنند، به این امر کمک کنند.
البته این کار هزینه های زیادی خواهد داشت. کشورها مجبور به محدود کردن زیرساخت هایشان خواهند شد و باید جلوی اجرای بسیاری از پروژه های معدنی، بهره برداری از جنگل، کشاورزی و ماهیگیری را بگیرند.
جان رابینسن که قائم مقام حفظ زیستگاه ها در WCS است نیز گفت که زیستگاه ها تنها وقتی در مقیاس جهانی حفظ خواهند شد که این پنج کشور نقش رهبری را بر عهده بگیرند.
او اضافه کرد که تاکنون بخش بزرگی از این زیستگاه ها از بین رفته اند. باید از فرصت استفاده کنیم و بقیه آنها را پیش از نابودی کامل حفظ کنیم.
