وی از سالمندان استرالیایی خواسته است تا برای سال های بیشتری به کار کردن ادامه دهند تا به اقتصاد استرالیا کمک کنند.
این در حالی است که برخی از سالمندان استرالیا می گویند برای تحقق این امر، ابتدا باید فرهنگ حاکم در محل های کار در استرالیا تغییر کند.
خانم جوان هیوز (Joan Hughes) ۶۶سال سن دارد و می گوید تبعیض در محل کار را به شکل های مختلف تجربه کرده است.
وی می گوید: "این هم در مورد سن و هم در مورد جنسیت بوده است و مهمتر از همه این که کارفرماها به من می گفتند نمی توانم کار را بگیرم چون بیش از حد با تجربه بودم."
خانم هیوز می گوید سن بزرگترین مانع پیش روی او بوده است.
همین امر وی را بر آن داشته است تا به عنوان رییس شورای سالمندی نیوساوت ولز در پی مبارزه با سن گرایی در محل های کار در استرالیا باشد.
وی می گوید: "زمانی بود که مردم در دهه ۶۰ زندگی خود بازنشسته می شدند. اما الان اکثر مردم تا حدود ۸۰ یا ۹۰ سالگی زندگی می کنند و بهمین دلیل یک دوره حدود ۳۰ ساله دارند که از خود می پرسند باید چه کار کنم. و بسیاری از استرالیایی ها به ما می گویند که می خواهند به کار کردن ادامه دهند."
جاش فرایدنبرگ خزانه دار استرالیا نیز می خواهد شاهد کار کردن طولانی مدت تر سالمندان استرالیا باشد و از آنها خواسته است برای مدت بیشتری در محل کار خود بمانند تا به رشد اقتصاد استرالیا که زیر بار بدهی است کمک کنند.
آقای فرایدنبرگ می گوید: "از طریق تمرکز روی بهره وری و مشارکت جمعیت، ما می توانیم به ساختن یک اقتصاد قوی ادامه دهیم و تمرکز دولت روی ایجاد فرصت ها و گزینه ها برای مردم بوده است. و برای مثال اعلام کرده ایم که در بودجه امسال مزیت کار بازنشستگی تمدید شده است، یعنی که مردم می توانند درآمد داشته باشند، بدون این که حقوق بازنشستگی آنها کاهش پیدا کند."
مهاجرت باعث شده است تا تاثیر پیر شدن جمعیت استرالیا روی اقتصاد این کشور تا حدی مهار شود.
مشارکت در نیروی کار نیز در بالاترین حد خود قرار دارد، به طوری که ۱۴ درصد از افراد بالای ۶۵ سال در حال حاضر مشغول به کار هستند.
اما ۸۰ درصد از آموزش های محل های کار قبل از ۲۱ سالگی افراد ارائه می شود و این چیزی است که آقای فرایدنبرگ خواستار تغییر آن است.
وی می گوید: "تمرکز ما روی کاهش بار مالیات است. تمرکز ما روی توانمندسازی افراد برای پس انداز کردن برای دوران بازنشستگی آنهاست و همچنین این که اگر نیاز به مهارت های اضافی داشتند، فرصت های لازم را برای کسب این مهارت ها داشته باشند."
اما حزب کارگر دولت را متهم به این می کند که می خواهد افراد آن قدر به کار کردن ادامه دهند تا بمیرند.
جیم چالمرز (Jim Chalmers) سخنگوی خزانه داری حزب کارگر می گوید آقای فرایدنبرگ شرایط اقتصاد و نیروی کار استرالیا را درک نمی کند.
وی می گوید: "سالمندان استرالیا هرگز فراموش نخواهد کرد که این دولت مستمری آنها را کاهش کرده است، میزان ذخیره بازنشستگی آنها را کم کرده است و سعی کرده تا مردم را مجبور کند تا سن۷۰ سالگی هم به کار کردن ادامه دهند. در حالی که دو میلیون استرالیایی در تلاش برای پیدا کردن کار و یا کار بیشتر هستند، جاش فرایدنبرگ نباید برای سالمندان استرالیا در مورد کار کردن برای مدت طولانی تر سخنرانی کند. به نظر می رسد او تازه متوجه شده که ما در این کشور مشکل پیر شدن جمعیت را داریم."
دکتر چالمرز می گوید استرالیایی هایی که بین ۵۵ تا ۶۵ سال سن دارند برای پیدا کردن کار مشکل دارند و از زمانی که دولت ائتلافی اداره کشور را به دست گرفته است تعداد افراد بالای ۵۵ ساله ای که حقوق بیکاری یا به اصطلاح Newstart دریافت می کنند ۴۵ درصد افزایش پیدا کرده است.
وی می گوید: "به جای پرداختن به این مسائل و یا ارائه یک برنامه برای اشتغال، یا افزایش دستمزدها، ما دوباره شاهد سخنرانی خالی جاش فرایدنبرگ هستیم، که نمی تواند جایگزین برنامه ای برای اقتصاد باشد."
در حالی که نگرانی هایی در مورد این بحث ها وجود دارد چرا که ممکن است باعث ترویج سن گرایی شود و این طور نشان داده شود که سالمندان باری روی دوش جامعه هستند، خانم هیوز می گوید این مشکل فرهنگی است و در جامعه نهادینه شده است.
وی می گوید: "بسیاری از سالمندان استرالیا به ما می گویند که حتی برای مصاحبه های کاری دعوت نمی شوند چون کارفرما می بیند آنها پیرتر هستند و به همین دلیل حتی نمی توانند برای گرفتن یک کار اقدام کنند. بسیاری از آژانس های کاریابی سالمندان را فقط برای کارهای خاصی در نظر می گیرند ولی وقتی سالمندان برای همین کارها هم اقدام می کنند، کارفرما اقدامی نمی کند چون فکر می کند آنها خیلی پیر هستند، حتی اگر این افراد مهارت ها و خصوصیات لازم را برای انجام آن کار داشته باشند."
جرمی تورپ (Jeremy Thorpe) اقتصاددان ارشد مرکز PWC می گوید باقی ماندن سالمندان استرالیایی در محل های کار برای مدتی طولانی تر به رویکردی دوجانبه نیاز دارد.
وی می گوید: "شاید لازم باشد تا کارگران خودشان به مرور زمان به کسب مهارت های جدید فکر کنند، مخصوصا درباره مهارت های دیجیتال، تا برای موج بعدی مشاغل آماده باشند، اما کارفرمایان هم باید به این موضوع فکر کنند که چطور می توانند کارهایی طراحی کنند که برای افراد سالمند جذاب تر باشد. ما می دانیم که بسیاری از سالمندان به صورت پاره وقت کار می کنند، نه به این دلیل که مجبورند این طور کار کنند، بلکه به این دلیل که انتخاب می کنند این طور کار کنند و بنابر این کمک کردن به اشتغال این افراد به معنی تجدید نظر در مورد طراحی مشاغل ما می باشد."
