اضطراب و ترس گسترده مستاجران در استرالیا

Devaki Monani Source: SBS

اس بی اس فارسی

View Podcast Series

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

نتایج نخستین نظرسنجی در بازار اجاره مسکن استرالیا حاکی از وجود هراس و اضطراب گسترده در میان مستاجران در کشور است. این در حالی است که پژوهشگران می گویند مستاجران در شرایط کنونی به دلیل ترس از آنکه از آنها خواسته شود تا مسکن استیجاری خود را تخلیه کنند، در اغلب مواقع در شرایط اسکانی پایین تر از استاندارد لازم زندگی می کنند. شرایطی که به باور بسیاری حتی در آن، قدرت درخواست انجام یک سری تعمیرات اساسی از صاحبخانه نیز از آنها سلب شده است.

خانم دواکی مونانی (Devaki Monani) می گوید تنها سه هفته وقت داشته تا یک منزل جدید اجاره ای را برای خود و خانواده اش پیدا کند. زمانی که به گفته او بسیار دشوار بوده است.

او می گوید رقابت در بازار مسکن اجاره ای بسیار درنده و قوی است.

او می گوید: "زمانی که زمان تشکیل خانواده شد، ما از خودمان پرسیدیم چه کسی می خواهد تا به ما جایی برای زندگی بدهد؟ ما به همه این بازرسی ها (inspection) ها رفتیم. و باورمان نمی شد که چیزی حدود 15 نفر برای یک آپارتمان آمده بودند".

خانم مونانی می گوید او حتی در هنگام جستجوهایش برای پیدا کردن یک مسکن اجاره ای با تبعیض نژادی مواجه شده است.

او می گوید: "مردم نمی خواهند تا خانه های خود را به هندی ها بدهند چون در اینجا نوعی ترس وجود دارد که بسیاری از هندی ها یا بهتر است بگویم ما ممکن است خانه آنها را با پختن غذاهای کاری یا چیزهای دیگر خراب کنیم".

در همین راستا، در یک نظر سنجی نیز که به تازگی توسط سه موسسه نامدار به نام های Choice, National Shelter و National Association of Tenant Organisations انجام گرفته عنوان شده که چنین تجربه ای، امر غیر متداولی هم نیست.

در این نظرسنجی که در آن هزار مستاجر شرکت کرده اند، یافته شده است که بسیاری در بازار مسکن استیجاری استرالیا گونه هایی از اضطراب، ناامنی و تبعیض را تجربه کرده اند.

ایدرین پیسارسکی (Adrian Pisarski) مدیر اجرایی گروه غیر دولتی National Shelters می گوید مقررات موجود غیر منصفانه هستند.

او می گوید: "به طور قطع یک نوع عدم تعادل قطعی در قدرت بین مستاجران و صاحبخانه ها وجود دارد و متاسفانه هنگامی که صحبت از قوانین اجاره می شود باید گفت صاحبخانه ها دست بالا را دارند".

یک نفر از هر هفت مستاجری که در این نظرسنجی شرکت کرده اند عنوان کرده است که تمایلی نسبت به تسلیم شکایت و یا تسلیم درخواست تعمیر در داخل مسکن اجاره ای خود ندارد. این افراد دلیل عدم تمایل خود را بیم از افزایش اجاره، قرار گرفتن در لیست سیاه و درخواست برای تخلیه محل عنوان کرده اند.

این در حالی است که آقای پیسارسکی می گوید یک نفر از هر چهار مستاجر شرکت کننده در این نظرسنجی نیز در خصوص تعمیر فوری مسکن استیجاری خود گفته اند آنها بیش از یک هفته منتظر مانده اند تا تنها پاسخی در خصوص درخواست خود دریافت کنند.

او می افزاید: "هر چه که افراد مدت طولانی تری را به عنوان مستاجر سپری کرده باشند، احتمال آنکه شکایتی را تسلیم کنند هم کمتر می شود و این مسئله به من می گوید آنهایی که برای مدت طولانی در بازار مسکن استیجاری بوده اند، تجربه تلخی نسبت به تسلیم شکایات خود دارند".

در این نظرسنجی همچنین روشن شده است که بیش از 80 درصد از مستاجران، اجاره نامه هایی را برای مدت های 12 ماهه یا کمتر امضا کرده اند.

این در حالی است که الن کرکلند (Alan Kirkland) مدیر اجرایی Choice نیز می گوید بسیاری از مستاجران در موقعیتی مخاطره آمیز به سر می برند.

او می گوید: "مقررات موجود امکان تجربه تبعیض را برای بسیاری تسهیل می کند زیرا مردم امروزه در هنگام اجاره امنیت بسیار کمی دارند. بسیاری از افراد در شرایط اجاره های ماه به ماه هستند که می تواند به راحتی فسخ شود. و در این میان وقتی شما به عنوان مستاجر به پایان مدت زمان قرارداد اجاره خود می رسید، البته اگر قراردادی داشته باشید، حقوق شما واقعا محدود می شود".

و این در حالی است که گروه های مدافع حقوق مستاجران مانند "انجمن ملی سازمان های مستاجرین در استرالیا" نیز خواستار اعمال برخی سختگیری ها در قوانین و مقررات موجود شده اند.

ند کاچر (Ned Cutcher) سخنگوی این سازمان می گوید قوانین کنونی که به صاحبخانه ها اجازه می دهد تا بدون ارائه هر گونه دلیل بتوانند از مستاجر بخواهند تا خانه را تخلیه کند، باید تغییر پیدا کنند.

او می گوید: "تخلیه بدون دلیل در تمامی حوزه های قضایی در سرتاسر استرالیا را باید واقعا یکی از نکات کلیدی دانست که سبب تضعیف اعتماد مستاجران می شود".

در همین حال، کاترین اسکارت (Catherine Scarth) مدیر اجرایی سازمان AMES نیز می گوید مهاجران و پناهندگان به طور ویژه فشارهای مربوط به اجاره مسکن را بیش از دیگران احساس می کنند. به گفته او بسیاری از این افراد حتی در زمان ورود به استرالیا استطاعت اجاره نخستین خانه خود را ندارند.

او می افزاید: "پناهنده ها و مهاجران کار ندارند و یا به طور ویژه هیچگونه سابقه قبلی اجاره ندارند. در نتیجه آنها تقریبا همواره در انتهای این صف قرار می گیرند".

و البته برای شخصی مانند خانم دواکی مونانی که سرانجام توانسته تا خانه ای را برای اجاره پیدا کند نیز این موضوع به معنای پایان نگرانی های او نیست چرا که او نیز می گوید امیدوار است بتواند قرارداد اجاره اش را در پایان سال دوباره تمدید کند.

او می گوید: "در حال حاضر ما واقعا اینجا را دوست داریم. ما این منطقه را دوست داریم. ما جامعه اینجا را دوست داریم و ما عاشق این آپارتمان هستیم. پس در حال حاضر اینجا خانه ماست. اما امیدوارم آنها از ما نخواهند که اینجا را خالی کنیم".