این گروه از افراد long-haulers نامیده می شوند و این عبارتی است که ظاهرا بیشتر توسط پزشکانی که در این خصوص تحقیق می کنند مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
در ماه مارس، قبل از این که استرالیا محدودیت ها و تعطیلی های مربوط به کروناویروس را به اجرا بگذارد، ایمی موریس (Amie Morris) در شهری که در آن ساکن است یعنی سیدنی، برای صرف یک نوشیدنی با یک مرد ملاقات کرد.
او از آن روز به عنوان بدترین روز زندگی اش یاد می کند چرا که در آن روز، او مبتلا به کروناویروس شد.
حدود سه هفته طول کشید تا علائم شبیه علائم آنفولانزا در او از بین برود و پس از چند ماه انرژی وی به سطح قبلی برگشت.
وی می گوید: «من خیلی خسته می شدم، به راحتی، گاهی اوقات در طول روز می خوابیدم، کاری که قبلا هرگز انجام نمی دادم.»
اما اکنون او دچار ریزش مو شده است، آن هم نه یک ریزش موی جزیی. او حدود ۵۰ درصد از موهای خود را از دست داده است.
موریس می گوید: «من خیلی ناراحت شدم، دروغ نمی گویم، خیلی عذاب کشیدم. این ریزش مو ادامه داشت و متوقف نمی شد و من از خودم می پرسیدم آیا قرار است طاس بشوم؟»
این زن ۳۹-ساله اکنون جزو گروهی است که long-haulers نام دارد و افرادی که دچار علائم طولانی مدت و مرموز کووید-۱۹ هستند را در بر می گیرد.
رایج ترین این علائم، مشکل داشتن در تمرکز، بی حوصلگی و خستگی است که در برخی از این افراد برای چند هفته و برای دیگران برای چندین ماه ادامه داشته است.
شارلوت هسپی (Charlotte Hesepe) یک پزشک خانواده می گوید این علائم شبیه سندروم خستگی مزمن است که برخی از افراد پس از ابتلا به بیماری های عفونی دچار آن می شوند.
اما به نظر می رسد ریزش مو ناشی از یک هراس است که در فرد مبتلا ایجاد می شود.
دکتر هسپی می گوید: «چیزی که به نظر می رسد اتفاق می افتد این است که چرخه رشد مو، در یک مرحله خاص، فلج می شود. اگر شما به موهایی که می ریزند نگاه کنید، متوجه می شوید که حتی پیازهای کوچک مو روی آنها دیده می شود. آنوقت شما باید منتظر باشید تا هر قسمتی از بدن شما که دلیل این وضعیت است بگوید خوب، من می توانم دوباره این کار را انجام دهم، همه چیز خوب است و دوباره رویش مو به حالت قبل بر می گردد.»
دکتر هسپی می گوید درک این که علائم طولانی مدت کروناویروس چطور ایجاد می شوند ممکن است چهار تا پنج سال زمان ببرد.
وی می گوید بهترین کاری که پزشکان می توانند انجام دهند این است که اضطراب بیماران را کاهش دهند.
دکتر هسپی می گوید: «بنابر این ما باید دست در دست هم راه برویم یعنی این که در مورد وضعیتی که در حال رخ دادن است، آماده شنیدن باشیم، گوش کنیم و ببینیم چه علائمی ایجاد شده اند و و بعد به طور مناسب آنها را درمان کنیم.»
این وضعیت به این معنی است که مسیری که پیش روی ۲۵ هزار استرالیایی که پس از ابتلا به کروناویروس بهبود پیدا کرده اند شاید مسیری نامشخص باشد.
