استرالیایی های یکی از بزرگترین تولید کنندگان زباله در دنیا هستند. تولید این حجم از زباله در استرالیا، ریشه تاریخی دارد. برای درک این نکته لازم است که به تغییرات بزرگ اجتماعی و اقتصادی که پس از کشف طلا توسط اروپاییان در ویکتوریا و پس از سال 1851 روی داد، توجه کنیم. حفاری های اکتشافی در ملبورن، حجم وسیعی از زباله ها را که عمر آنها به دوره اکتشاف طلا در دهه های 1850 و 1860 بر می گردد، نشان می دهد.
مصنوعات کشف شده از سایتهای مختلف در ملبورن نشان می دهد که در طول دوره کشف طلا، ساکنان ملبورن به طرز شگفت انگیزی وسایل را دور می انداختند. ممکن است که فکر کنید که صد و پنجاه سال پیش، ویکتوریایی ها صرفه جو بودند و وسایلشان را تعمیر می کردند یا آنها را به عنوان جنس دست دوم می فروختند. اما شواهد خلاف این مساله را نشان می دهد.
طبقه کارگر در حوزه شهری ملبورن آنقدر وسایل زیادی را به عنوان زباله دور می انداختند که سیستم شهری جمع آوری زباله که به صورت هفتگی آشغال ها را جمع آوری می کرد، از پس بردن همه این زباله ها بر نمی آمد. ساکنان منازل زباله های اضافی را زیر کف خانه ها و گوشه حیاط ها انبار می کردند و یا آنها را دفن می کردند.
وقتی که در دهه 1870، توالت های مدل قدیمی ملبورن که در واقع سوراخ های بزرگی روی زمین بودند بسته شدند، ساکنان شهر فرصت را غنیمت شمرده و آنها را با آشغال های اضافه خود پر کردند. بسیاری از این زباله ها زیر ساختمان های شهر فعلی قرار دارند و خیلی از آنها پیدا شده و جزء میراث تاریخی به ثبت رسیده اند.
محل های بزرگتر دور انداختن زباله ها هم وجود داشت. در homestead ویوبنک در حاشیه ملبورن، حجم زباله ها آنقدر زیاد بود که پژوهشگران تاریخی زمان کافی برای جستجوی آن را نداشتند. حفاری ها در Carlton Gardens هم منجر به کشف مقادیر انبوهی از زباله های خانگی شد که توسط شهروندان فرصت طلب در آن ناحیه جمع شده بودند.
مطالعه این زباله ها نشان داد که مردم مثلا سرویس کامل غذاخوری خود را دور می انداختند تا آنها را با طرح های مد روز جایگزین کنند یا زیور آلات قدیمی خود را به راحتی داخل زباله ها می انداختند و با وجود سیستم بازیافت زباله در مقیاس صنعتی، بطری های شیشه ای را در تعداد بسیار بالا دور می انداختند. آنها حتی از لوله های گلی به عنوان ظروف یکبار مصرف استفاده می کردند و بعد از مصرف آنها را دور می انداختند!
یک کشف غافلگیر کننده دیگر، چاله زباله ای بود که در حیاط پشتی یک مغازه پارچه فروشی کنده شده بود و پر از کفش ها و لباس های به ظاهر خوب سالم بود. به نظر می رسد که آنها از مد افتاده بودند! چیزی یادآور فرهنگ فعلی شهری در ملبورن!
کشف طلا باعث افزایش خیلی زیاد جمعیت، منابع ثروت جدید، دسترسی بیشتر به شبکه توزیع محصولات مصرفی در جهان و منجر به آزادی های بیشتر اجتماعی شد.
جایگاه اجتماعی و دارایی افراد
در چنین شرایطی تغییرات چنان سریع رخ می داد که تشخیص جایگاه اجتماعی افراد ممکن نبود. جایگاه اجتماعی پایین، متوسط و بالا معنی خود را از دست می داد و افراد به سرعت مدارج ترقی را طی می کردند.
در چنین اوضاعی افراد فقط با داشتن ثروت بیشتر نمی توانستند جایگاه بالای اجتماعی خود را نشان دهند. به همین جهت سعی می کردند با رفتارهای متفاوت برتری خود را به رخ دیگران بکشند. این رفتارها در لهجه، لباس ها، دارایی ها، آداب معاشرت و علایق افراد به دیگران عرضه می شد که به اصطلاح «بازی فرهنگی» نامیده می شود.
در چنین فرهنگی داشته های افراد نقشی کلیدی در موقعیت اجتماعی آنها و زندگی بهتر داشت. خانه، مبلمان، میز غذاخوری، لیوان های نوشیدنی، لباس ها و همه چیز موقعیت دقیق اجتماعی افراد را تعیین می کرد و اینکه فرد در چه شرایطی و در چه خانواده ای به دنیا آمده بود، اهمیتی نداشت.
جامعه ملبورن دوباره شکل می گرفت و طبقه متوسطی خیلی بزرگتر و متنوع تر به وجود آمد. سیستمی جدید ایجاد شد که افراد را با دارایی های آنها و آنچه می خریدند ارزیابی می کرد.
چرا خرید می کنیم؟ نمی توانیم کمتر بخریم؟
دنیا در فرآیند جهانی سازی مشکلاتی دارد که تغییر سریع مد، مصرف گرایی سریع و فرهنگ دور ریختن جزیی از آن است. محل های دفع زباله بسیار عظیم هستند و در کنار مشکل تغییرات آب و هوایی، اینکه چرا اینقدر مصرف می کنیم بیش از گذشته اهمیت یافته است.
ممکن است که بخواهیم کمتر مصرف کنیم و کمتر دور بریزیم، اما عادت های کهنه به سختی از بین می روند. لازم است که پیش از هر کاری برای کاهش دور ریز وسایل، دلیل مصرفمان را بفهمیم.
اگرچه شرایط امروز ما مثل دوران کشف طلا نیست، اما هنوز با خرید وسایل پیام هایی را ارسال می کنیم. آنچه که می خریم جایگاه مان را در جهان و ارزشهایمان را اعلام می کند. دارایی هایمان ما را در گروهی وارد و از گروهی دیگر دور می کند؛ درست مانند آنچه در دوره کشف طلا رخ داد.
به نظر می رسد با توجه به مشکلات کنونی جهان، مصرف درست و در نظر گرفتن محیط زیست، گام اول برای جلوگیری از مشکلات بزرگتر در آینده است.
