با افزایش روزافزون آلاینده های پلاستیکی در مسیرهای آبی، یک سطل زباله اقیانوسی توسط مخترعان استرالیایی ساخته شده است که مورد توجه جهانی قرار گرفته است.
گزارشی توسط بنیاد Ellen MacArthur تهیه شده که نتایج آن در منتشر شده است. بر این اساس، اگر تغییری رخ ندهد، تا سال ۲۰۵۰ مقدار جرمی پلاستیک های موجود در اقیانوس ها از مقدار جرمی ماهی های آنها بیشتر خواهد بود. اما دو استرالیایی وسیله ای ساخته اند که می تواند این آمار را دگرگون کند.
آقای Andrew Turton که یک علاقه مند به ورزش قایقرانی است حدود دو سال پیش درباره ایده جدیدش با Pete Ceglinski که یک طراح و سازنده قایق است صحبت کرد. آنچه او در ذهن داشت، ساخت نوعی سطل زباله اقیانوسی بود. آنها مشتاقانه و بدون تعلل گروهی تشکیل دادند تا این ایده را به واقعیت تبدیل کنند. نتیجه این همکاری، چالشی بزرگ و محصولی فوق العاده خوب بود.
پیت و اندرو که هر دو در آن زمان ساکن اروپا بودند مقر پروژه خود را ابتدا در پالما در منطقه مایورکای اسپانیا قرار دادند. آنها در حال حاضر بسیار مشتاقند که مرکز اصلی پروژه را به استرالیا بیاورند و همچنان مرکزی در اروپا هم داشته باشند.
پیت گفت که یکی از دلایل آلودگی آب ها ریختن زباله روی زمین است. این زباله ها شسته شده و نهایتا سر از آب ها در می آورد. او گفت که استرالیا از این نظر از اروپا جلوتر است. این روزها ریختن زباله در استرالیا تقریبا وجود ندارد در حالی که این فرهنگ همچنان در اروپا وجود دارد و این خیلی ناراحت کننده است.
ماه گذشته، گروه Seabin یا زباله دان دریایی، توزیع محصولات خود را در اروپا، بریتانیا و امارات متحده عربی آغاز کرد. بر اساس برنامه ریزی انجام شده، قرار است که این محصول از اواسط ماه مه در استرالیا، آمریکا و دیگر نقاط جهان نیز توزیع شود.
روشی ساده
زباله دان دریایی به جمع آوری پلاستیک از اقیانوس ها کمک می کند. بر اساس اطلاعات ارائه شده در وبسایت این پروژه، نمونه فعلی این محصول از فرآیندی ساده استفاده می کند و با جزر و مد بالا و پایین رفته و آشغال های شناور در آب را جمع می کند.
یک پمپ شناور، با ظرفیت جابجایی ۲۵ هزار لیتر آب در ساعت، آب را از سطح مکیده و زباله ها و آلودگی ها را در کیسه ای جمع می کند. ظرفیت این کیسه حدود بیست کیلوگرم زباله است. آب تمیز پس از آن به دریا باز می گردد.
این پمپ ها با برق شهری که از ساحل تامین می شود کار می کنند. برآورد می شود که هر واحد از این محصول می تواند حداکثر یک و نیم کیلوگرم زباله در روز جمع آوری کند و تنها یک بار در ماه نیاز به تخلیه دارد.
پیت گفت که فیلتر این محصول ذرات ریز پلاستیک که بزرگتر از دو میلیمتر باشند را جذب می کند و گروه آنها در حال بهبود محصول برای جذب ذرات ریزتر است. علاوه بر این، گروه در حال آزمایش امکان ساخت این سطل زباله دریایی با استفاده از ذرات پلاستیک جمع شده از دریاست.
چالش های دیگر این گروه پایین آوردن سطح آلایندگی کربن این محصول است و این کار با استفاده از انرژی برق تولیدی از خورشید و باد صورت خواهد گرفت که هزینه استفاده از آنها را کمتر از یک دلار در روز در حال حاضر خواهد کرد. ساخت نمونه های دیگری که برای محیط های آبی ثابت و آبراه های با گوشه های ساخته شده توسط انسان هم مناسب باشند در آینده انجام خواهد شد. این مدل ها در شهرهایی مثل ونیز مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
فناوری تنها راه حل نیست
هدف نهایی پیت، حذف کردن نیاز به فناوری برای تمیز کردن اقیانوس ها از پلاستیک ها از طریق آموزش مردم است. او به دنبال این است که مصرف کنندگان احساس مسئولیت کرده و بدانند که با دفع صحیح زباله می توانند از آلودگی آبها جلوگیری کنند.
او گفت: «ما به راه حل های مبتنی بر فناوری نیاز داریم اما خوب می شود اگر لازم نباشد از آنها استفاده کنیم. راه حل واقعی، فناوری نیست، بلکه مسئولیت پذیر بودن بیشتر در هنگام خرید، مصرف دوباره و بازیافت است».
در اروپا، گروه، همکاری با مدارس و گروه های مربوط به جوانان را آغاز کرده است. هدف از این همکاری تعامل در حوزه فناوری و مستند کردن چیزهایی است که آنها در آبها پیدا می کنند. افراد شاغل در صنایع دریایی نیز با ثبت کردن تعداد لیوان های قهوه و کیسه های پلاستیکی که می گیرند در این پروژه همکاری می کنند.
پیت گفت که شرکت آنها توجه گروه های دولتی و زیست محیطی در استرالیا و سراسر دنیا را به خود جذب کرده است که علاقه مندند که از سطل زباله دریایی برای ایجاد ایستگاه های جمع آوری اطلاعات آلودگی اقیانوسی استفاده کنند.
او اضافه کرد که گروه هایی شامل (CSIRO، Mission Blue، US national oceanic and atmospheric administration (NOAA برای استفاده از این فناوری ابراز علاقه کرده اند.
پیت این برنامه را گام بزرگ بعدی در مبارزه با آلودگی پلاستیکی اقیانوس ها می داند. او معتقد است که این برنامه ما را قادر می سازد که زباله ها را در بالادست و قبل از رفتن به دریا شناسایی و جمع آوری کنیم و راهی برای جلوگیری از رفتن زباله ها به دریاها پیدا کنیم.
