هر استرالیایی هر سال به طور متوسط حدود بیست و هفت کیلوگرم لباس می خرد که این کشور را در جایگاه دوم سرانه مصرف منسوجات در جهان، بعد از آمریکای شمالی قرار می دهد. والدین کودکان کم سن و سال، هزینه زیادی را صرف خرید لباس های فرزندانشان می کنند و علاوه بر این تاثیر زیست محیطی این مساله را نیز نباید نادیده گرفت. به گزارش ABC، دو سوم لباس ها و پارچه های خریداری شده از الیاف پلاستیکی هستند که از نفت خام استخراج می شوند.
کودکان در نخستین روزها، هفته ها و ماه های زندگیشان به سرعت رشد می کنند و بیشتر آنها در دو سال اول زندگیشان، هفت بار سایز عوض می کنند.
به گزارش Create، این مساله الهام بخش یک مهندس و طراح بریتانیایی به نام رایان یاسین بود تا الیافی بسازد که با رشد کودکان کش بیایند و بزرگتر شوند. آقای یاسین که خود برادرزاده و خواهرزاده کوچکی دارد، کوشید تا ایده اش را با طراحی مد و سازگاری با محیط زیست ترکیب کند و نهایتا لباسی با عنوان Petit Pli را ساخت. ایده اصلی طراحی این لباس این است که «یک سایز برای همه اندازه است».
آقای یاسین گفت: «خواهرم تازه بچه دار شده بود و من به عنوان هدیه برای خواهرزاده ام چند لباس خریدم، اما وقتی نهایتا توانستم به دیدنشان بروم و لباس ها را دادم، برای خواهرزاده ام کوچک شده بودند. این برای من الهام بخش یک ایده بزرگ بود و به فکر فرو رفتم که چطور می توانم این مشکل را حل کنم؟»
آقای یاسین در رشته مهندسی هوانوردی در ایمپریال کالج لندن تحصیل کرده است و در حال حاضر نیز در کالج سلطنتی هنر در لندن تحصیل می کند. او گفت که تحقیقات پیشینش درباره صفحات باز شونده در ماهواره های کوچک، الهام بخش او در استفاده از الیاف تا شده برای ساخت لباس های اوریگامی کودکان بود.
او اضافه کرد: «به این فکر کردم که چگونه لباس می تواند شیئی پویا باشد، نه ایستا».
پاسخ به این پرسش، نوعی طراحی چین دار است که اجازه باز شدن الیاف را در جهت خاصی می دهد و بدین ترتیب خود را با شکل بدن کودک و تغییرات آن مطابقت می دهد.
او اولین مدل تقریبی از این ماده اُکستیک، یعنی ماده ای با ضریب پواسون منفی را در خانه ساخت و حتی آن را در اجاق خانه پخت تا چین های دائمی روی آن به وجود آورد. معنی فیزیکی نسبت پواسون منفی این ماده این است که می تواند در آنِ واحد در جهت های مختلف گسترده شود. یعنی وقتی که قد کودک بلندتر می شود و طول لباس زیاد می شود، وزن کودک نیز در همان زمان بیشتر می شود و لازم است که عرض لباس هم بیشتر شود و این ماده می تواند این نیاز را به صورت هم زمان برآورده کند.
این اختراع جایزه James Dyson بریتانیا را برای آقای یاسین به ارمغان آورده است که اوایل سال گذشته میلادی به او اهدا شد. این جایزه، بخشی از یک رقابت بین المللی است که دانشجویان و تازه فارغ التحصیلان رشته های طراحی، طراحی صنعتی و مهندسی می توانند در آن شرکت کنند.
این لباس کمی شبیه پیراهن های حبابی است که در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ مد بودند، با این تفاوت که لباس های جدید را می توان با ماشین لباسشویی شست، باداوم هستند، در برابر باران و باد کاملا مقاومند و قابل بازیافتند و بدین ترتیب با محیط زیست سازگارند. لباس های تولیدی فعلی لباس های بیرونی هستند و آنهایی هستند که روی لباس های زیرین پوشیده می شوند، اما آقای یاسین گفت که برنامه ای برای گسترش تنوع محصولاتش دارد.
او ایده های دیگری هم دارد که دوست دارد بیشتر و عمیقتر آنها را بکاود و هدفش این است که رهبر بخش لباس های این چنینی شود.
او پس از کسب جایزه Dyson در بریتانیا، برای رسیدن به جایزه جهانی Dyson با دیگر رقیبانش که از سراسر دنیا به بخش نهایی این مسابقه راه یافته بودند رقابت کرد، از جمله شرکت کننده ای از استرالیا.
برنده نهایی در اکتبر ۲۰۱۷ اعلام شد و به گروهی از مهندسان زیستی از دانشگاه McMaster از اونتاریوی کانادا رسید.
