استفاده از فناوری چاپ سه بعدی برای کمک به ورزشکاران معلول در سطح جهان در حال گسترش است. این فناوری با تولید پروتزهای لازم برای کودکان و نیز وسایل کمک به حفظ تعادل به ورزشکاران، انقلابی در تولید وسایل ورزشی ایجاد کرده است. یکی از شرکت های بزرگ فعال در این زمینهاست. یکی از مهندسان طراح این شرکت، الیسون جونز نام دارد که خود یک ورزشکار پارالمپیکی است. الیسون که مهندس مکانیک است، از مهارت های خود برای نوآوری و ساخت روش های جدید چاپ سه بعدی استفاده می کند تا عملکرد خود و توانایی های دیگر ورزشکاران را ارتقاء دهد. او قطعات متعادل کننده ای برای دوچرخه خود می سازد و آنها را آزمایش می کند. او در دو رشته دوچرخه سواری و اسکی آلپاین در مسابقات پارالمپیک شرکت کرده و چندین مدال کسب کرده است.
اما در استرالیا، دستکش های مسابقه با ویلچر که توسط یک دانشجوی مهندسی طراحی شده است می تواند به ورزشکاران معلول این امکان را بدهد که به تجهیزاتی دسترسی داشته باشند که در حالت عادی تنها در اختیار ورزشکاران نخبه است.
تس هنمن (Tess Henman) دانشجوی دانشگاه ملی استرالیا برای برنامه کارآموزی اش در حال ساخت مدلی از این دستکش است.
هدف او استفاده از اندازه گیری ابعاد کلیدی دست مثل طول و عرض برای ایجاد طرحی است که بتواند در چاپگر سه بعدی مورد استفاده قرار گیرد.
برای یافتن متغیرهای لازم برای طراحی دستکش، تس مطالعه عمیقی روی بانک اطلاعاتی تناسبات اجزای بدن انسان داشته است. او بسیاری از اندازه هایی را که به یکدیگر وابسته بودند کنار گذاشت و نهایتا به شش بعد برای طراحی دستکش خود رسید.
تس در این باره به وبسایت موسسه استرالیایی ورزش گفت: «ورزش بخش بزرگی از زندگی مرا تشکیل می دهد و واضح است که من در زمینه مهندسی تحصیل می کنم. بنابراین مهندسی ورزش همیشه رویایم بوده است تا بتوانم این دو علاقه زندگی ام را با هم ترکیب کنم. در کلاس دانشگاهم در دانشگاه ملی استرالیا، شاید حدود هشتاد درصد دانشجویان پسر و بیست درصد دختر هستند. بنابراین خیلی مهم است که دخترها کارهایی مثل این انجام دهند تا الهام بخش جوان ترها شوند تا نه تنها در رشته های مهندسی، بلکه در دیگر دوره های مربوط به STEM (دانش، فناوری، مهندسی و ریاضیات) تحصیل کنند».
بزرگترین چالش پیش روی تس در این کار، این بود که بفهمد که چطور می تواند یک بافت ارگانیک را توسط ترکیبی از شکل های سازه ای بسازد.
با اضافه کردن جزییات بیشتر، دستکش رفته رفته به دستکش هایی که با غالب گیری ساخته می شوند نزدیک تر می شود. پس از نهایی شدن طراحی، نوبت به انتخاب ماده برای چاپ و تنظیمات چاپگر می رسد.
تس در ادامه توضیح داد: «هدف نهایی این است که بتوانید چند اندازه کلیدی از دست ورزشکار را وارد کنید و بعد مدل خود به خود تولید می شود و به چاپگر سه بعدی ارسال می شود. بعد می توانید یک جفت دستکش کاملا اختصاصی را برای ورزشکار ارسال کنید. این کار به ورزشکاران جوان تر امکان داشتن دستکش های اختصاصی را همانطور که ورزشکاران مشهورتر دارند می دهد، که خیلی عالی است، به خصوص اگر آنها برای اولین بار در دوره گذار در استفاده از دستکش های مسابقه ای نرم باشند. مطمئنا دانستن اینکه ورزشکاران جوان می توانند از محصولی که من در حال طراحی اش هستم استفاده کنند و این کار بتواند در ورزش به آنها کمک کند و از ورزش بیشتر لذت ببرند، برای من رضایت بخش است».
جیک لپین (Jake Lappin) که یک پارالمپین است هم به وبسایت موسسه استرالیایی ورزش گفت که این یک پروژه عالی برای حمایت از جمعیت رو به افزایش مسابقه دهندگان با ویلچر است. او گفت: «دستکش های مسابقه، بعد از خود صندلی مهمترین بخش هستند. آنها اساسا معادل کفش های شما در هنگام دویدن هستند. هر کودک بدون معلولیت می تواند کفش بخرد و بدود، اما تهیه دستکش های مناسب کمی سخت تر است و من فکر می کنم که این کار فواید زیادی برای بچه هایی که به ورزش رو می آورند، خواهد داشت و باعث می شود که احساس بهتری نسبت به بدن خودشان داشته باشد».
