استرالیا به راه حلی جدید برای مشکل زباله ها نیاز دارد. راهی جدید و سازگار با محیط زیست. آیا تولید برق از زباله ها می تواند یک راه حل باشد؟
به گزارش ، چین دیگر پلاستیک های بازیافتی استرالیا را نمی پذیرد. گزارش ها حاکی است که مقامات استرالیایی به انباشت زباله ها و دور ریختن زباله های قابل بازیافت روی آورده اند. تا سال ۲۰۵۰ استرالیایی ها سالانه صد میلیون تن زباله تولید خواهند کرد.
استرالیا به سرعت نیازمند تدوین یک راهبرد مدیریت زباله هاست و در حالی که شوراهای محلی و دولت های ایالتی و فدرال در حال بحث درباره چگونگی انجام این کار هستند، در کشور سوئد، غول انرژی اروپا یعنی شرکت E.ON یک نیروگاه جدید زباله سوز ساخته است. این نیروگاه می تواند سوخت ۴۵۰۰ وسیله نقلیه و هجده هزار خانه در اطراف استکهلم را تامین کند.
آیا استرالیا هم می تواند چنین کاری کند؟ نظرات در این باره متفاوت است.
بازیافت منابع
هر سوئدی در سال تنها سه کیلوگرم زباله روانه محل جمع آوری زباله می کند در حالی که این رقم برای هر استرالیایی هزار کیلوگرم است. این مساله با خودداری چین از پذیرش پلاستیک های قابل بازیافت استرالیا سخت تر هم شده است.
چین بر اساس قانونی جدید که برای محدودیت ورود مواد آلاینده به کشور وضع شده، واردات پلاستیک بازیافتی را محدود کرده است.
بر اساس برآوردهای دولت استرالیا، در سال ۲۰۱۷ سه و نیم درصد کل زباله های بازیافتی کشور به چین فرستاده شد. با این حال، این کشور، ۳۶ درصد کاغذهای قابل بازیافت را به چین فرستاد.
کارخانه های زباله سوز از فرآیندهای گرمایی یا بیولوژیک برای سوزاندن زباله های غیر قابل بازیافت استفاده می کنند. این نیروگاه ها مواد با انرژی بالا مثل پلاستیک، چوب، الیاف و کاغذهای غیرقابل بازیافت را می سوزانند و گرما، برق، بخار و یا سوخت جامد تولید می کنند.
سوئد حدود نود و هشت درصد زباله هایش را بازیافت می کند. نصف این مقدار سوزانده می شود و از انرژی آن برای تامین گرما و برق محلی استفاده می شود. نیم دیگر به صورت پلاستیک و آلومینیوم بازیافت می شود. در دو سال گذشته سوئد بیش از دو تن زباله وارد کرده و تقریبا هیچ زباله ای را دور نینداخته است.
در استرالیا، چندین پروژه تبدیل زباله به انرژی معرفی شده اما تقریبا عملا هیچ اتفاقی در فاز اجرایی رخ نداده است.
وامی سی میلیون دلاری توسط دولت فدرال به ResourceCo داده شده است تا دو کارخانه تولید سوخت جامد از زباله بسازد. طرح احداث سه کارخانه هم در وسترن استرالیا تایید شده اما هنوز ساخته نشده اند. در کویینزلند تعداد زیادی از شوراهای شهر از زباله ها گاز استخراج می کنند.
طرحی هم برای احداث یک کارخانه جدید در کانبرا وجود دارد که تمام زباله های سطل های قرمز ACT و برخی از زباله های نیوساوت ولز را به سوخت تبدیل خواهد کرد. در ویکتوریا هم یک تولید کننده کاغذ طرحی ارائه کرده است که زباله های خانگی را برای تولید برق کارخانه کاغذش مورد استفاده قرار خواهد داد. اما در نیوساوت طرح احداث یک پروژه تبدیل زباله به انرژی متوقف شده است.
مانع اصلی برای توسعه ادامه دار این کارخانه ها آلودگی است. حتی کارخانه های زباله سوزی که مطابق با استانداردها ساخته شده اند، آلاینده های جیوه، کادمیوم و سربی که تولید می کنند بیشتر از نیروگاه های با سوخت زغال سنگ است. در استرالیا، گروه های زیست محیطی منتقدان اصلی این کارخانه هستند. دیگر گروه بزرگ مخالف این پروژه ها، مردمی هستند که در نزدیکی محل های در نظر گرفته شده برای احداث این کارخانه ها زندگی می کنند.
اما دست اندرکاران این صنعت معتقدند که این مشکل می تواند با تدوین مقررات و استفاده از فناوری ها کنترل آلودگی حل شود. به عنوان مثال سیستم های تمیز کردن دود می توانند برای جذب ذرات آلاینده مورد استفاده قرار گیرند.
به نظر می رسد که دولت فدرال می باید یک دستورالعمل ملی دفع زباله را تدوین کند که گزینه تبدیل زباله به انرژی را هم در برگیرد و در آن مشوق هایی برای سرمایه گذاران و نیز برای کارخانه های با آلودگی کمتر در نظر گرفته شود. البته تا وقتی که چنین چیزی رخ دهد، بحث ها درباره چگونگی دفع زباله و گزینه های مختلف برای آن ادامه خواهد یافت و محل های دفع زباله در سراسر کشور بزرگتر خواهند شد.
