طی طوفان های اخیر استرالیا و گردبادهای Matthew امریکا که منجر به تلفات و خرابی های بسیاری گشت صلیب سرخ جهانی خواستار تغییر رویکرد مقابله با بلایای طبیعی شد.
طی انتشار گزارش حوادث جهانی ، موسسه خیریه ای در این گزارش می گوید، ما باید بجای پاکسازی و بازسازی مناطق آسیب دیده بر روی بهبودی پیشگیری حوادث تمرکز کنیم.
بنا به گزارش حوادث و رخدادهای طبیعی جهانی در سال گذشته بیش از سی و دو هزار نفر در سراسر جهان منجلمه شانزده استرالیایی کشته و حدود یکصد و هشت میلیون نفر در سراسر دنیا تحت تاثیر این حوادث طبیعی قرار گرفتند.
در همین راستا صلیب سرخ گفت تعداد حوادث طبیعی روز به روز بیشتر و بزرگتر می شود که البته قسمتی از این حوادث نتیجه تغییرات آب و هوا است و بیشتر کسانیکه را که در مناطق حساس زندگی می کنند تحت تاثیر قرار می دهد.
به همین منظور از دولتها ، بیزینس ها، جوامع محلی و گروه های بشردوستانه مصررا خواسته شده است تا با همکاری یکدیگر بر روی بهبودی پیش از وقوع حادثه بتوانند مردم را در هنگام حوادث ویرانگر از مناطق مربوطه سریع تر تخلیه نمایند.
نوئل کلمنت مدیر عامل وضعیت های اضطراری صلیب سرخ می گوید سرمایه گذاری بر روی بلایای طبیعی خطرات جانی و مالی را کاهش می دهد. او در ادامه می افزاید:
"سرمایه گذاری از خیلی قبل در حقیقت صرفه جویی میلیاردها دلار و زندگی ها یی که تحت تاثیر این حوادث قرار می گیرد. طبق این گزارش و مجموعه گزارش های دیگر شواهد بسیاری حاکی از آن است که هر دلار سرمایه گذاری در کاهش خطرات در حقیقت موجب صرفه جویی حدود ده دلار در بازسازی است. بنابراین به اعتقاد ما زمان برای برعکس کردن مقابله فرا رسیده است."
این گزارش در طول سال 2015 پانصدو هفتاد و چهار حوادث طبیعی وجود داشته که شامل دو زلزله ویرانگر در نپال در جایی که بیش از نه هزار نفر در آن کشته شدند.
این در حالی است که هزینه های آسیب ناشی از زلزله، سیل، رانش زمین و موج گرما حدود 92.5 میلیارد دلار بوده است.
گفتنی است بیشترین بلایا در منطقه آسیا و اقیانوسیه بوده ، این درحالی است که چهل و سه درصد کل جهان ساکنین این مناطق یعنی سه نفر از هر پنج نفر بر اثر حوادث طبیعی تلف شده اند.
آقای کلمنت می گوید در حالی که صلیب سرخ بعنوان اولین آژانس کمک رسانی در مواقع وقوع حادثه عمل می کند، ولی در نظر دارد تا انرژی بیشتری صرف آمادگی پیش از وقوع حادثه نماید.
"تمرکز ما بعنوان یک سازمان بشردوستانه بر روی تاثیر این حوادث بر زندگی مردم است. تمام تلاشهای ما بر این تمرکز است که چگونه می توانیم مردم را در بهبودی و بازسازی حمایت کنیم، و همچنان به انجام اینگونه حمایت ها ادامه می دهیم. آنچه که ما می گوییم این است که ترجیح می دهیم بیشتر بر روی آمادگی تمرکز کنیم بطوریکه جوامع کمتری تحت تاثیر این حوادث قرار گیرند و نه اینکه تنها تمام تلاش و هزینه را صرف پس از وقوع حادثه کنیم."
این در حالی است که در استرالیا حدود هشت هزار و ششصد و پنجاه و پنج نفر تحت تاثیر حوادث طبیعی قرار گرفتند، این حوادث شامل آتش سوزی Sampson Flat در تپه های ادلاید است که بدترین ضربه به استرالیایی جنوبی از زمان Ash Wednesday blaze در سال 1983 بود.
صلیب سرخ می گوید آماده سازی در مقابل حوادث بایستی تحت قانون و قاعده در بیاید.
خانه تریسی پانل در تاسمانیا در آتش سوزی سه سال گذشته به شدت آسیب دید.
تریسی در مصاحبه ای به A-B-C گفت او و همسرش در زمانی داشتند اموال و خانه شان را از حریق حفظ می کردند تنها پنجاه متر از شعله های آتش فاصله داشتند در صورتیکه اگر از قبل آمادگی مقابله با حادثه را پیش بینی می کدند می توانستند از وضعیت بوجود آمده در موقع حادثه جلوگیری کنند. او در ادامه می گوید:
" به نظر من در واقع تا زمانیکه با حادثه مواجه نشوید در موردش فکر نمی کنید. این مسئله تفاوتی با چیزهای دیگر زندگی ندارد. همه ما مشغله های زندگی داریم و فکر نمی کنیم اینگونه حوادث برای ما اتفاق می افتد. و هنگامیکه اتفاق می افتد دیگه مثل یک یادآوری است که آماده بودن را هرگز فراموش نخواهید کرد."
دکتر امیشا مهتا مدرس ارشد بیزینس از دانشگاه فناوری کوئینزلند است. تحقیقات او بر روی اثر بحران ارتباطات در بحران مدیریت متمرکز شده است.
او می گوید دستورالعمل بخش مدیریت اضطراری استرالیا در زمان وقوع بلایای طبیعی موفق است اما خالی از چالش نیست.
"یکی از چالش ها وجود منابع چندگانه اطلاعات از سوی اداره هواشناسی که مختص سازمانهای مدیریت اضطراری است و طبق پژوهشی که ما در جامعه انجام دادیم مشخص شده است که جوامع واقعا می خواند تا اطلاعات را بطور مدام از یک منبع بشنوند. بنابریان چالش این است که اطلاعات موجود است ولی بهترین راه برای انتقال به جوامع چیست که مردم بتوانند به آن واکنش نشان دهند."
به همین منظور صلیب سرخ از دولتها ، بیزینس ها، جوامع محلی و گروه های بشردوستانه مصررا می خواهد تا با همکاری یکدیگر بر روی انعطاف پذیری فاجعه بتوانند مردم را در هنگام وقوع حوادث ویرانگر از مناطق مربوطه سریع تر تخلیه نمایند.
آقای کلمنت می گوید بهینه کردن ساخت و سازهای ساختمانی، برنامه ریزی شهری و زیرساخت ها در کاهش خطرات در مناطق حساس در آینده بسیار حائز اهمیت هستند.
