بیشتر بخوانید
نظرسنجی‌های تازه: حزب کارگر برنده انتخابات خواهد بود
چیزی به انتخابات فدرال ٢٠١٩ استرالیا که ما در حین آن اعضای چهل و ششمین مجلس استرالیا را انتخاب می کنیم باقی نمانده است.
اما چگونه انتخابات دولت آینده را تعیین می نماید؟
سیستم حکومتی استرالیا بطور متوالی قدرت را بین کامنولت یا دولت فدرال و شش ایالت تقسیم می کند.
تمامی قوانین وضع شده توسط پارلمان باید از هر دو مجرای مجلس نمایندگان و سنا بگذرد و سپس به امضا فرماندار کل برسد.
استاد دانشگاه سیدنی پروفسور رادنی اسمیت می گوید دولت فدرال نقش کلیدی را در سیستم سیاسی استرالیا بازی می کند.
او می گوید:" اول به این دلیل که او بخش اعظم پولی را که دولت برای خرج کردن در استرالیا می گیرد جمع آوری می کند. و و مقدار بسیار زیادی از آن پول را در برنامه های خود خرج می کند اما می تواند به ایالت ها و مناطق بگوید که ما مقداری از این پول را به شما برمی گردانیم ولی شما باید آن را در راستای مشخصی هزینه کنید. بطور مثال شما باید آن را برای جاده ها مصرف کنید، یا باید آن را به مصرف آموزش برسانید یا برای بیمارستان ها هزینه کنید بنابراین دولت فدرال مسلما مهمترین سطح دولتی در سیستم سیاسی استرالیاست."
مجلس سنا که گاهی Upper House یا مجلس اعلا نیز خوانده می شود متشکل از ٧٦ عضو است که از هر ایالت ١٢عضو و از هر دو قلمرو ٢ عضو را در بر می گیرد.
وظیفه اصلی او مرور قوانینی است که از دولت وقت به آنها می رسد.
پروفسور رادنی اسمیت افزود:" مجلس سنا عموما آن قوانین پیشنهادی را به گروه های کوچکتری از سناتورها می فرستد، کمیته ای که آن ها را با جزئيات بیشتری بررسی کرده و نهایتا تصمیم می گیرد که آن قوانین پیشنهادی را می پسندند یا خیر. همچنین ممکن است خواهان تغییراتی شود که می تواند ایجاد اصلاحاتی در قوانین پیشنهادی و یا رد کامل آن قانون باشد و یا بگویند که به روش دیگری بیاندیشید."
سناتورها یک دوره شش ساله انجام وظیفه می کنند و این درحالی است که نیمی از مجلس سنا هر سه سال یکبار حین انتخابات فدرال انتخاب می شوند.پروفسور رادنی اسمیت گفت:" وقتی در اواخر دهه ١٨٨٠ و ١٨٩٠ مردانی که قانون اساسی استرالیا را نوشتند به این نتیجه رسیدند که مجلس سنا داشته باشند، بخشی از عقیده آنها این بود که سنا می تواند اندکی فروکاهنده عقاید افراطی و بی ملاحظه ای که ممکن است دولت داشته باشد، بشود. بنابراین به این نتیجه رسیدند که برای دستیابی به این منظور یک راه این است که تنها نیمی از اعضای سنا در یک انتخابات برگزیده شوند."
مجلس نمایندگان غالبا مجلس عوام یا خانه ی مردم خوانده می شود.
این مجلس در حال حاضر شامل ١٥٠عضو (که البته در انتخابات فدرال ٢٠١٩ ،این عدد به علت توزیع مجدد ١٥١خواهد بود) از حوزه های انتخابیه ای با جمعیتی نسبتا یکسان در سطح استرالیاست، که یک دوره 3 ساله خدمت می کنند.
تراکم متفاوت جمعیتی می تواند به این مفهوم باشد که بعضی حوزه های انتخابی در شهرها کوچکتر هستند درحالیکه بعضی از حوزه ها در مناطق روستایی بزرگتر هستند.
پروفسور رادنی اسمیت گفت:"جدا از نمایندگی مناطق جغرافیایی استرالیا، دولت وقت به وسیله شخصی شکل می گیرد که می تواند حمایت اکثریت مجلس نمایندگان را کسب کند."
دولت ائتلافي به رهبری اسکات موریسون در حال حاضر اکثریت تعداد جایگاه را که ٧٦ کرسی در مقابل ٦٩ کرسی حزب کارگر است در دست دارد.
برای در دست گرفتن قدرت، حزب پیشتاز ملزم است که حداقل ٧٦ جایگاه را در مجلس نمایندگان بدست آورد.
پروفسور رادنی اسمیت می گوید که جایگاه های مرزی نقش مهمی را در انتخابات بازی می کنند.
او گفت:" کرسی غیرقطعی، آن کرسی هایی در مجلس نمایندگان است که اگر ١٠٠% رای دهندگان یک حوزه انتخابی یا یک کرسی را در نظر بگیریم، در آن دو حزب اصلی، حزب کارگر و یا حزب ایتلافی لیبرال، میزان مشابهی حمایت می شوند. اگر بگوییم که ٥١% آن یک حزب و ٤٩% آن حزب دیگر را حمایت می کنند این یک نتیجه بسیار نزدیک انتخاباتی خواهد بود. بنابراین کرسی های مرزی، بیانگر کرسی هایی با این گونه تعادل حمایتی هستند پس می تواند در یک انتخابات به یک حزب و در انتخاباتی دیگر به حزبی دیگر برسد."
اگر هر دو حزب تعداد مشابهی جایگاه را در مجلس نمایندگان کسب کنند منجر به پارلمانی بسیار بزرگ می شود.
متاخرترین نمونه انتخابات ٢٠١٠ بود که هیچ کدام از دو حزب اصلی ٧٦ کرسی مورد نیاز را برای تشکیل دولت بدست نیاوردند.
و این مسیله منجر به این شد که دولت اقلیت حزب کارگر با حمایت سه حزب کوچک مستقل و حزب سبزهای استرالیا تشکیل گردد.
پروفسور رادنی اسمیت افزود:" پارلمان بزرگ به این موقعیت اتلاق می شود که شاید از ١٥٠کرسی ، حزب کارگر ٧٢ جایگاه و حزب لیبرال ٧٢ جایگاه را داشته باشند که باعث می شود ٦ کرسی در دست حزب های کوچک و مستقل باقی بماند. پس از آنجایی که نخست وزیر و دولتش باید حمایت اکثریت مجلس نمایندگان را داشته باشد به این معناست که در این شرایط هیچ کدام از دو حزب کارگر و ائتلافي خود به خود قادر به تشکیل دولت نخواهند بود. آنها باید برای تشکیل دولت با نمایندگان احزاب مستقل و کوچک مذاکره کنند."
از هر٤ استرالیایی یک نفر در خارج از استرالیا به دنیا آمده است و نزدیک به نیمی از جمعیت حداقل یکی از والدینشان زاده خارج از استرالیاست.
اما این تنوع فرهنگی در سیستم سیاسی استرالیا منعکس نگردیده است.
پروفسور رادنی اسمیت گفت:" اغلب احزاب نمایندگانی را از قبل برمی گزینند که از گروه نسبتا معدودی از مردم می باشد. معمولا آنها مرد هستند. معمولا کسانی هستند که در این حرفه کار کرده اند. معمولا کسانی هستند که انگلیسی زبان اول آنهاست و با این زبان بزرگ شده اند"
پروفسور فتی منصوری استاد دانشگاه Deakin، رییس موسسه تحقیقاتی "شهروندی و جهانی شدن" است.
او معتقد است که احزاب سیاسی باید برای جلب جوامع جدید و در حال ظهور بصورت متنوعی شوند.
پروفسور فتی منصوری گفت:"قبل از اینکه ما شروع به مشاهده تنوع جمعیتی که حداقل بخشی از آن را در ساختار رهبری استرالیا ارایه می دهیم، کنیم در این مورد خاص همیشه میزانی فاصله بین نخبگان سیاسی و حوزه های انتخابی که در تلاش اند با آن ها صحبت کنند وجود دارد. مسایل بسیار زیادی هستند که واقعا برای مهاجران مهم و مورد توجه است ولی من فکر نمی کنم که دولت و یا حزب مخالف و یا شاید بعضی از احزاب کوچکتر قادر بوده اند که با وضوح و به شکلی قابل درک و فهم با این جوامع سخن بگویند."
پروفسور منصوری می گوید که این به خصوص برای استرالیایی های جدید امری مهم است که در این فرایند دموکراتیک مشارکت نمایند.
پروفسور منصوری گفت:" و ما می خواهیم که آنها چالشی را که پیش روی این کشور است دریابند. مهاجرت عامل تاثیرگذار عظیمی در جامعه استرالیایی از نقطه نظر جمعیتی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و غیره است. مشکلات مشخصی وجود دارد که بر جوامع مهاجر تاثیرگذار است. اگر ما مطمین نباشیم که این جوامع کاملا در سیستم سیاسی دخیل هستند با مشکل بزرگی مواجه می شویم. شرایط به این شکل وخیم تر می شود و حتی به چالشی پیش روی ما تبدیل خوهد شد."
