سارا گادفری (Sarah Godfrey) یک روانشناس بالینی و رییس مرکز GriefLine است. وی می گوید خداحافظی کردن با عزیزانمان تا کنون هرگز این قدر دشوار نبوده است.
وی می گوید: «همه کمی سردرگم شده اند و می پرسند این احساسات را چطور ابراز کنیم؟ چطور از یکدیگر حمایت کنیم؟ چطور از همدیگر، از خانواده و دوستان خود در طول اندوه حمایت کنیم، در حالی که هر چیزی که ما در شرایط عادی می توانستیم انجام دهیم و بلدیم و یاد گرفته ایم متوقف شده است؟»
مرکز GriefLine شاهد افزایش تماس هایی است که از سوی افرادی دریافت می کند که عزادار هستند و به دلیل محدودیت های ناشی از همه گیری کووید-۱۹ در سراسر استرالیا دچار مشکل شده اند.
وی می گوید: «در حقیقت این افراد در شرایط انزوا قرار داده است که فاقد محبت و همدردی است که ما هنگام سوگواری به آن نیاز داریم و ناگهان از ما خواسته می شود تا به یک روش کاملا متفاوت عزاداری کنیم، روشی که با آن احساس غریبگی می کنیم و از بسیاری از لحاظ در مورد فردی که در گذشته است خیلی محترمانه به نظر نمی رسد.»
مرکز InvoCare در سراسر استرالیا و همچنین در نیوزیلند و سنگاپور خدمات مربوط به تشییع جنازه ارائه می دهد. لین گالوچی (Lynne Galluci) رییس این مرکز در استرالیا می گوید محدودیت های مرزی باعث شده است تا بسیاری از اعضای خانواده نزدیک افراد نتوانند در مراسم به خاکسپاری آنها حضور فیزیکی داشته باشند.
وی می گوید این باعث شده است تا مراکز ارائه دهنده خدمات تشییع جنازه مجبور شوند تا راهکارهای جدیدی را در پیش گیرند تا افراد بتوانند در این مراسم شرکت کنند.
وی می گوید: «بعضی اوقات این می تواند از طریق ارسال گل باشد و برای مثال ما یک خانواده آسیایی در ملبورن را داشتیم که از افرادی که در شرایط عادی در این مراسم شرکت می کردند خواسته بودند تا یک رز زرد که نامشان روی آن نوشته شده است ارسال کنند. و وقتی شما محل عزاداری را می دیدید، ۸۰ تا ۱۰۰ صندلی وجود داشت که در شرایط عادی باید پر می بود ولی در فقط 10 نفر از اعضای خانواده در آن حضور داشتند ولی همین افراد می توانستند رزهای زرد را ببینند که به نمایندگی از اعضای جامعه آنها که به آنها فکر می کردند ارسال شده بودند.»
وی می گوید برای آنهایی که در نهایت می توانند از مرزها عبور کنند، محدودیت های مسافرتی طولانی اغلب باعث می شود تا شرایط دردناک تری را تجربه کنند و دچار غم و اندوه بیشتری شوند.
گالوچی می گوید: «سخت ترین چیز برای خانواده ها در این شرایط این است که آنها ممکن است برای مدتی طولانی عزیزشان را ندیده باشند و این ممکن است به دلیل محدودیت های مسافرتی بین ایالت ها باشد یا این که آنها در یک مرکز نگهداری از سالمندان تحت قرنطینه بوده باشند و متاسفانه اولین باری که پس از مدتی طولانی عزیزشان را می بینند در مراسم خاکسپاری است و این برای خانواده ها خیلی سخت بوده است.»
گادفری می گوید در حالی که شما محدودیت ها و یا بسته بودن مرزها تحت کنترل شما نیست، هنگامی که یکی از عزیزانتان در حال مرگ است و یا شما نمی توانید به طور حضوری در یک مراسم عزاداری شرکت کنید، شما می توانید روی چیزهایی متمرکز شوید که هنوز در کنترل شما است.
وی می گوید: «پس به جای این که روی محدودیت هایی که دارم متمرکز شوم، وقت آن است که به چیزهایی فکر کنم که در کنترل من است. یعنی این که چه کارهایی می توانم انجام دهم؟ چقدر نزدیک می توانم بشوم؟ نزدیک بودن به چه معنی است؟ آیا این لزوما به این معنی است که در کنار تخت آنها باشم یا می توانم یک آیپد را بردارم و از طریق صفحه نمایش در کنار آنها باشم.»
سنت های دیرینه فرهنگی نیز مجبور شده اند تا با محدودیت های کووید-۱۹ انطباق پیدا کنند.
بیانکا بریجنات (Bianca Brijnath) مدیر سالمندشناسی اجتماعی در موسسه ملی تحقیقات سالمندی استرالیا است و می گوید این وضعیت مخصوصا برای خانواده های سخت بوده است که پیشینه های زبانی و فرهنگی متفاوتی دارند.
روشن کردن عود در مراسم عزاداری برای خانواده های آسیایی بودایی و تائوئیست اهمیت زیادی دارد و افراد عزادار در ایالت ویکتوریا این اقدام را به صورت گذر با خودرو یا drive-through انجام می دهند.
گالوچی می گوید: «در ملبورن، آنها جاهایی را برای روشن کردن عود به صورت drive-through در نظر گرفته اند و این فوق العاده بوده است چون مردم می توانند در حین عبور با خودرو این کار را انجام دهند. یعنی با خودرو عود را روشن کنند و سپس از محل دور شوند و این به این معنی است که می توان حرکت جمعیت را کنترل کرد و هنگامی که خانواده از محل عزاداری خارج می شوند آنها می توانند تعداد عودهایی که روشن شده است را ببینند و متوجه شوند چند نفر در این شرایط به فکر آنها بوده اند.»
دکتر بریجنات می گوید شاهد این است که استفاده از رسانه های اجتماعی برای شرکت در مراسم سوگواری افزایش یافته است.
وی می گوید: «بسیاری از مهاجران و جوامعی که از لحاظ فرهنگی و زبانی متفاوت هستند بخشی از خانواده های فراملی یا به اصطلاح transnational هستند. بسیاری از آنها از راه دور عزاداری می کنند یعنی ممکن است خویشاوندان سالمندانی را در کشورهای دیگر داشته باشند و یا خودشان سالمند باشند. در گذشته این افراد می توانستند برای حمایت از خانواده یا دوست خود و ابراز همدردی با آنها به کشورهای دیگر سفر کنند ولی این دیگر ممکن نیست. و قطعا این می تواند خیلی سخت باشد.»
گالوچی می گوید با وجود این که پخش زنده مراسم سوگواری چیز جدیدی نیست، این در دوران کووید-۱۹ به صورت تعاملی تر انجام می شود.
وی می گوید: «ما افرادی را داریم که از کشورهای مختلف در این مراسم شرکت می کنند و این از طریق ارتباط زنده مثل یک وبینار زنده انجام می شود. مردم دیگر این امکان که بتوانند به صورت حضوری در کنار هم باشند را ندارند و به همین دلیل از قابلیت های دیجیتال مانند فیسبوک یا سایر سکوهای اجتماعی استفاده می کنند که این به آنها این امکان را می دهد که فقط یک نظاره گر نباشند بلکه بتوانند سخنرانی کنند و بخشی از مراسم باشند.»
برای مشاوره تلفنی رایگان و گرفتن حمایت در مورد نحوه کنار آمدن با درگذشت یکی از عزیزانتان می توانید با مرکز تماس بگیرید. برای پیدا کردن شماره این مرکز در ایالت یا قلمروی خود، به وبسایت مراجعه کنید.
شما همچنین می توانید از طریق شماره تلفن ۱۳۰۰۲۲۴۶۳۶ با مرکز Beyond Blue تماس بگیرید.
در صورتی که به مترجم نیاز دارید، از طریق شماره تلفن ۱۳۱۴۵۰ با سرویس ترجمه کتبی و شفاهی موسوم به TIS تماس بگیرید.
