شمار تلفات ناشی از سونامی و زلزله ۷/۵ ریشتری که روز جمعه هفته گذشته که این منطقه را تحت تاثیر قرار داد تا کنون به بیش از ۱۴۰۰ نفر رسیده است.
حداقل ۲۵۰۰ تن دیگر زخمی و ۱۱۳ نفر مفقود شده اند.
در حاشیه شهر پالو، خانم سوریانتی برای آخرین بار با همسرش که در یک گور دست جمعی در کنار سایر قربانیان به خاک سپرده می شود خداحافظی می کند.
وی می گوید: "هیچ چیزی ندارم. همسرم رفت، خانه ام ویران شد، فقط من ماندم و دخترم."
خانم سورانتی لحظه وقوع زلزله و بالا آمدن سطح آب پس از آن که خانه ها را در خود غرق کرد را این طور توصیف می کند.
وی می گوید: "ناگهان گل و لای سرازیر شد. همه فرار کردند. فرصتی برای برداشتن چیزی نبود، فقط لباس هایی که به تن داشتیم."
شدت این زلزله و سونامی به حدی زیاد بود که برخی مزارع ذرت و برنج را تا یک کیلومتر جابجا کرده بود.
سربازان و امدادگرانی که در حال اجرای عملیات امداد و نجات هستند می گویند پنجره امید برای زنده پیدا کردن افراد بیشتر در حال بسته شدن است.
حال بیش از یک هفته از وقوع این زلزله و سونامی گذشته است ولی خانواده های زیادی هنوز عزیزان خود را پیدا نکرده اند.
بامباگوناوان سوکیارتو (Bambagunawan Sukyarto) یکی از ده ها نفری است که هنوز در برابر یک هتل ویران شده در پالو منتظرند تا شاید از اعضای خانواده شان که مفقود شده اند خبری برسد.
وی می گوید: "امیدوارم همسرم هنوز زنده باشد. امیدوارم معجزه ای از طرف خدا شود و من هنوز منتظرم او را پیدا کنند. الان شش ماه است که او حامله است."
برخی دیگر از جمله مارتینیوس هامیل (Martinues Hamele) از سرعت اجرای عملیات امداد رسانی ناراضی است.
وی می گوید: "این عملیات بیرون کشیدن از زیر آوار نباید بیشتر از شش روز طول بکشد، چون اگر بیشتر طول بکشد افرادی که گرفتار شده اند زنده نخواهند ماند."
حدود ۷۰ هزار نفر از افرادی که از این بلای طبیعی جان سالم به در برده اند اکنون آواره شده اند، چرا که خانه های آنها ویران شده است.
بسیاری از این افراد در ۱۴۱ روستایی زندگی می کنند که با برپا کردن چادرها ایجاد شده است.
عده زیادی نیز به فرودگاه شهر پالو هجوم برده اند، تا شاید پس از چندین روز انتظار بتوانند با هواپیما از این جزیره خارج شوند.
اما ساختمان ترمینال این فرودگاه نیز آسیب دیده است و به عنوان یک بیمارستان موقت از آن استفاده می شود.
جوکو ویدودو (Joko Vidodo) رییس جمهور اندونزی از مناطق آسیب دیده بازدید کرده است. وی به خبرنگاران گفت جاده های تخریب شده و کمبود سوخت باعث شده تا رساندن کمک ها به این مناطق دشوار باشد.
وی می گوید اولویت اصلی دولتش احیا مجدد اقتصاد محلی این منطقه است.
مقامات ارشد مقابله با بلایای طبیعی اندونزی می گویند ۶۳ درصد از جمعیت این کشور صدای هشدار زنگ خطر سونامی را نشنیده بوده اند، چون در زمان وقوع ان فقط ۵۳ سیستم هشدار دهنده از مجموع ۲۰۰ سیستم کار می کرده است.
کارشناسان می گویند اندونزی حداقل به هزار سیستم هشدار دهنده این چنینی نیاز دارد.
استرالیا یکی از کشورهایی است که برای کمک رسانی به اندونزی اعلام آمادگی کرده است و محموله بشردوستانه استرالیا اکنون در راه اندونزی است.
نیروی هوایی استرالیا یک فروند هواپیمای هرکولس خود را همراه با محموله ای چادر و تجهیزات پزشکی و بهداشتی به این منطقه فرستاده است.
این بخشی از کمک ۵/۵ میلیون دلاری است که استرالیا اعلام کرده در اختیار اندونزی خواهد گذاشت.
