ملی گرایان به حدود ۱۱۰ سال خدمت و نمایندگی برای منافع مردم استرالیا در مناطق روستایی و حاشیه ای افتخار می کنند.
این حزب در سال ۱۹۲۰ تشکیل شده و طی این سالها بارها تغییر نام داده، مدت زیادی با نام "حزب ملی" (the National Party) شناخته می شده و از سال 2006، به حزب "ملی گرایان" (the Nationals) تغییر نام داده است.
ملی گرایان، حزبی است که معتقد است که سرنوشت مناطق روستایی و حاشیه ای استرالیا، در سرنوشت آینده کشور استرالیا بسیار مهم و اثرگذار است.
این حزب می گوید که تلاش و تمرکز ملی گرایان، ایجاد اقتصادهای قوی منطقه ای و جوامع امن با هدف تامین فرصت ها و امکانات برای همه مناطق حاشیه ای استرالیا است.
همکاری ملی گرایان با حزب لیبرال، جناحی را تشکیل می دهد که با عنوان جناح ائتلافی شناخته شده است.
بر این اساس با اینکه رابطه این دو حزب، رابطه پایداری بوده است، اما اولویت های رقابتی بین این دو، می تواند باعث ایجاد تنش شود.
حزب لیبرال همواره از سیاست بازارهای آزاد حمایت کرده است در حالی که ملی گرایان به طور سنتی تلاش می کنند تا از منافع اقتصادی مناطق روستایی و حاشیه ای استرالیا محافظت کنند.
دکتر استوارت جکسون، استاد رشته علوم سیاسی در دانشگاه سیدنی می گوید که با توجه به مشکل خشکسالی در شرق استرالیا، توجه به عملکرد این حزب در ارائه سیاست های مدیریت آب، یکی از مسائل مهم در انتخابات آینده خواهد بود.
دکتر جکسون می گوید:" حزب ملی گرایان با اینکه در دولت حاکم حضور داشته، این مشکل را به خوبی مدیریت نکرده در حالی که آنها حتی ظرفیت پیگیری ایجاد مدیریت بهتر برای کل منطقه ریورینا (Riverina) را نیز داشته اند. البته این ضعف فقط مربوط به مدیریت رودخانه ها نمی شود، بلکه به کل عملکرد اینها در سی چهل سال گذشته برای مناطق روستایی و حاشیه ای برمیگردد و اینکه مردم این مناطق می گویند: " بانک ما و راه آهن ما و دفاتر پستی ما چه شد؟ این خدمات را باید از کجا دریافت کنیم؟"
دکتر جکسون معتقد است که شانس انتخاباتی این حزب تحت رهبری مایکل مک کورمک (Michael McCormack) خوب نیست، که البته این بداقبالی تا حدی به بارنابی جویس (Barnaby Joyce)، رهبر پیشین آنها نیز مربوط است.
آقای جویس بارها خود را "معاون منتخب نخست وزیر استرالیا" نامیده و گفته بود با اینکه او برای تغییر رهبری تلاش نمی کند، اما اگر فرصتی پیش می آمد برای این سمت نامزد می شد.
بارنابی جویس سال گذشته پس از افشای اخبار مربوط به رابطه اش با کارمند سابقش از سمتش کناره گیری کرد .
آقای مک کورمک می گوید: "خوب او معاون منتخب نخست وزیر بود و بعد در فوریه گذشته استعفا داد. اکنون من معاون نخست وزیر هستم و با همکارانم به سختی تلاش می کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که استرالیا و منطقه روستایی و حاشیه ای بهتر را بسازیم و همچنان به این کار ادامه خواهیم داد."
دکتر استوارت جکسون از دانشگاه سیدنی می گوید که برخلاف بارنابی جویس و رهبران پیشین ملی گرایان، مایکل مک کورمک در تقلا است تا در ایفای نقش رسانه ایش تأثیرگذار باشد.
دکتر جکسون اظهار می کند: " مک کورمک واقعا ظرفیت خاصی برای جلب نظر رسانه ها را ندارد و بدون این توانایی، او از نظرها نامرئی تر می شود. البته در حال حاضر اکثر رهبران سیاسی با مسئله جلب نظر رسانه ها مواجه هستند اما حوزه انتخاباتی او نسبتا کوچک است، یعنی کمتر از ۲۵ درصد از جمعیت ایالت ها. و بنابراین لازم است تا صدای این حوزه های انتخاباتی بیشتر و شفاف تر شنیده شود و در غیر این صورت قطعا کمرنگ تر و کم سهمتر خواهند شد، اگر کلا به فراموشی سپرده نشوند."
به اعتقاد دکتر جکسون رای دهندگانی که از ملی گرایان روی برگردانند می توانند به احزاب "ملت واحد"، "کارگر" و یا نامزدهای مستقل متمایل شوند.
