در سال های اخیر، پیشرفت های شگفت انگیزی در حوزه فناوری صورت گرفته که از جمله آنها می توان به ساعت های هوشمندی اشاره کرد که می توانند تنفس و میزان اکسیژن خون شما را ارزیابی کنند.
اما نظرتان در مورد اختراع پوشاکی که بتواند هنگام ورزش یا انجام یک فعالیت بدنی، حرکات شما را تشخیص داده و حتی به طور بالقوه، پیشنهادهایی در مورد بهبود فعالیتهای ورزشی به شما ارائه بدهد، چیست؟
لباسهایی که در واقع، چیزی مثل همان پیراهن یا جورابی است که همیشه می پوشید.
یک شرکت نساجی مورد حمایت بنیاد ملی علوم ایالات متحده است که می خواهد نوعی فناوری مانند فیت بیت (FitBit) را در منسوجات به کار بگیرد. این جدیدترین اختراع از فهرست بلندی است که انقلابی در صنعت پوشاک ایجاد خواهد کرد.
اواخر ماه اپریل، استارت آپ مستقر در بروکلین تولید "پارچه هوشمند" ثبت شده خود را، به عنوان راه جدیدی برای دریافت داده های بیومتریک، راه اندازی کرد. این محصول، پارچه ای با مدارهای داخلی و قابل شستشو با ماشین است.
اولین موج فناوری این شرکت در لباس های ورزشی به اجرا درآمد. این فناوری جدید، ورزشکاران را قادر می سازد تا سرعت، نیرو، حرکت و سایر معیارهایی را که نمی توانند از طریق مچ بندها و ساعت های هوشمند پوشیدنی به دست بیاورند، اندازه گیری کنند.
چشم انداز گسترده تر ایده جدید این است که پارچه های پیشرفته ای را به صورت انبوه در اختیار مصرف کنندگان در بازار قرار دهد تا ضربان قلب و تنفسشان را از طریق لباس های ظاهرا معمولی ردیابی کنند.
جورج سان (George Sun)، مدیر اجرایی نکستایلز و مدیر سابق بخش طراحی لباس ورزشی پوما "تمام هدف من این بود که موضوعات روزمره شما را به یک عامل هوشمند در پوشاکتان تبدیل کنم. ما می توانیم به جای وصل کردن یک تراشه کامپیوتری به بدن شما، این مدارها را مستقیم به آستین، پیراهن و شلوارتان بدوزیم."
فناوری به کار رفته در تولید این لباس ها با همکاری دانشگاه ام آی تی ایجاد شده است. به گزارش وبسایت این دانشگاه، این لباسها در واقع می توانند حرکاتی مانند نشستن، راه رفتن و وضعیتهای خاص بدن افراد را تشخیص بدهند.
به گفته گروه آزمایشگاه علوم رایانه ای و هوش مصنوعی دانشگاه ام آی تی، می توان از این لباس ها به منظور آموزش و توانبخشی ورزشی استفاده کرد. این لباسها حتی می توانند، در صورت رضایت بیماران، به طور غیرمستقیم بر روند سلامت آنها در مراکز مراقبت نظارت کنند و مثلا بیهوش شدن یا افتادن بیماران را تشخیص دهند. محققان طیف وسیعی از نمونه های اولیه این لباسها، از جوراب و دستکش گرفته تا جلیقه کامل، را تولید کرده اند.
ییو لو(Yiyue Luo) ، دستیار تحقیقات در دانشگاه ام آی تی و نگارنده اصلی این طرح تحقیقاتی که آرایه های حسگر مثل لباس های معمولی در پارچه بافته شده اند. به این الیاف حسگر، الیاف کاری می گویند. حسگر در واقع نخ رسانایی است که با کشیده شدن سیگنال های الکتریکی تولید می کند. او اضافه کرد:
"هنگامی که به این لایه کاری فشار می آورید، مقاومت آن تغییر می کند. ما ابتدا الیاف کاری را با استفاده از یک فرآیند قابل تنظیم ساختیم. بعد، زمانی که صدها متر از این مواد را تولید کردیم، آنها را از طریق یک دستگاه بافندگی دیجیتال صنعتی در پارچه ها قرار می دهیم. اگر عملیات را بصورت محاسباتی توسط نرم افزار طراحی کنیم، به طور خودکار عمل می کند. بنابراین کل مراحل تولید به نیروی انسانی زیادی احتیاج ندارد."
لو اضافه کرد که برای تولید نمونه های اولیه، ده مهندس حدود یک سال مشغول به کار بوده اند. دو محقق به طور اختصاصی مسئول توسعه بخش به اصطلاح "سخت افزاری" بودند که همان الیاف کاری و مدارهای حسگر است.
او در ادامه گفت: "هرچند دستگاه بافندگی دیجیتالی که ما استفاده کردیم مزایای زیادی نسبت به سایر روش های تولید پارچه دارد، اما نمی توان آن را به عنوان یک روش بسیار متداول برای تولید الیاف کاری در نظر گرفت. خود دستگاه، به الزاماتی مثل ضخامت الیاف کاری نیاز دارد. بنابراین روند کار به طور قطع از سایر روش های تولید پارچه، مانند گلدوزی بافی، پیچیده تر است. ما باید ویژگی های پارچه کاری را بهینه کنیم تا مناسب باشد."
لو گفت: "ما یک سازوکار خود تصحیحی ایجاد کردیم که می تواند با استفاده از الگوریتم یادگیری ماشین، خاموش بودن حسگرهای خاصی در طراحی را تشخیص داده و تنظیم کند."
تعداد حسگرها در لباس های مختلف متفاوت است. جلیقه در اندازه کامل، دارای ۱۰۲۴ حسگر است. هر لنگه جوراب دارای ۶۷۲ حسگر و دستکش نیز دارای بیش از ۶۰۰ حسگر است.
