نگرانی عمومی دیده شده نسبت به خروج از سیستم پرونده دیجیتالی سلامت موسوم به My Health Record موجب تمدید مهلت انصراف از این طرح تا آخر ژانویه شد. اگر فردی تا آخر ژانویه به صراحت از این طرح خارج نشود، به این معناست که مشمول این طرح خواهد شد.
دولت فدرال می گوید که این طرح به سیستم سلامت استرالیا کمک می کند و منجر به هماهنگی بهتر و دستیابی به نتایج بهتری در سلامت مردم می شود.این طرح به مردم اجازه می دهد که پرونده خود را در هر زمانی حذف کنند یا مانع اضافه شدن برخی اطلاعات به پرونده خود شوند.
اما اعتراضات عمومی بسیاری به دلیل احتمال آسیب پذیری امنیتی این طرح شکل گرفته است.
پروفسور هیو برادلو رئیس آکادمی فناوری و مهندسی استرالیا است. او همچنین دانشمند ارشد سابق در تلستراست. او می گوید خطرات امنیتی این طرح بیش از حد غلو شده است.
او می گوید: "مزایای این طرح بیشتر ازخطراتش است. به ویژه اگر این خطرات را در بین همین خطراتی که به طور روزمره برای حفظ حریم خصوصی وجود دارد، بسنجید، که واقعن خیلی زیاد نیست. منشی های پزشکان به پرونده سلامت شما دسترسی دارند و افراد زیاد دیگری هم به اوراق پرونده های سلامت دسترسی دارند. بنابراین، من فکر می کنم، خطرات این طرح تا حدود زیادی اغراق آمیز است."
پروفسور برادولو می گوید یک راه احتمالی حفاظتی این است که داشتن کد دسترسی بیمار جهت دستیابی افراد به اطلاعات پرونده سلامت، اجباری شود. این کد مانند یک شماره رمز در دبیت یا کردیت کارت عمل میکند. با این حال، همانند بسیاری از زمینه های زندگی مدرن، خطر درز اطلاعات و هک شدن، بر سر این طرح سایه می اندازد.
مخالفان این طرح، به اتفاقی که در سنگاپور رخ داده بود، ارجاع می دهند و می گویند اتفاقی که در یکی از پیشرفته ترین کشورهای دنیا در زمینه امنیت سایبری رخ داده، می تواند مثال خوبی از این خطر باشد. در ماجرایی که در سنگاپور رخ داد، یک و نیم میلیون پرونده پزشکی، از جمله پرونده نخست وزیر این کشور برملا شد.
وانسا تییگ، دانشیار و مدرس امنیت مجازی در دانشگاه ملبورن متعقد است که مسائل مربوط به تضمینات حریم شخصی، حتا موارد محتمل سوءاستفاده از اطلاعات مندرج در پرونده سلامت افراد به درستی توضیح داده نشده است. خانم تیگ می گوید که هکرها می توانند اطلاعات محرمانه ی افراد را حتا بدون دانستن نامشان به دست بیاورند.
او می گوید: "اگر بتوانید که اطلاعات شخصی کسی را از پرونده سلامتش بردارید، حتا اگر واضح ترین شناسه ها مثل نام و تاریخ تولدشان را حذف کرده باشید، باز هم برای طرف سوءاستفاده امکان به دست آوردن این اطلاعات بر اساس داده های پرونده سلامتشان وجود دارد."
خانم تیگ همچنین می گوید که استفاده از این پرونده سلامت به طور ذاتی، و حتا همین امکان خروج از آن، برای کسانی که به تازگی مهاجرت کرده اند یا زبان غیر زبان انگلیسی دارند، بسیار سخت است.
با این حال کسانی که دست اندر کار مسائل پزشکی هستند می گویند که این طرح در واقع می تواند کمک حال کسانی باشند که مشکلاتی برای برقراری ارتباط با شاغلان حوزه پزشکی دارند.
کریستین مایکلز، که مدیر ارشد انجمن داروخانه های بیمارستانی استرالیا است، می گوید که کادر پزشکی ای که به این اطلاعات از طریق طرح پرونده سلامت دسترسی دارند، بهتر می توانند به کسانی که تحت فشار عصبی هستند، یا خیلی از وضعیت خودشان اطلاعی ندارند، کمک کنند.
