ساختمان ها در بخش هایی از شهرهای بزرگ جهان برای پاسخ به نیاز فزاینده به زیرساخت های حمل و نقل، خراب می شود. فرآیند ساخت جاده های جدید، مترو و خطوط ریلی سبک به نظر پایان ناپذیر است. اجرای پروژه های ساخت و ساز با ابعاد بزرگ به معنی از دست دادن فضاهای عمومی، خانه ها و کوچک شدن حیاط پشتی خانه هاست.
محله های قدیمی مثل Haberfield در سیدنی از این مساله آسیب دیده اند. علاوه بر این، مشکل هزینه های ساخت بسیار بالا و ترافیک سنگین هم وجود دارد. سر و صدای های زیادی هم به خاطر تاثیرات زیست محیطی و یا مسائل حقوقی مربوط با این پروژه ها بلند می شود. اما گزینه ای برای حمل و نقل عمومی وجود دارد که می تواند بسیاری از این نگرانی ها را برطرف کند. این گزینه استفاده از خودروهای کابلی است.
، خودروهای کابلی در حال حاضر در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله در برخی از پر جمعیت ترین، پر ترافیک ترین و فقیرترین شهرهای جهان مثل شهر Medellin در کشور کلمبیا و حتی شهر پرتلند در کشور توسعه یافته ایالات متحده آمریکا. خودروهای کابلی در این شهرها در سیستم حمل و نقل موجود در آنها ادغام شدند. نمونه های جدید این سیستم، ارزان و به راحتی قابل نصب هستند و با انرژی برق خورشیدی کار می کنند.
خودروی کابلی چیست؟
خودروهای کابلی با نام ترن هوایی، تله کابین و یا خط کابلی هم شناخته می شوند. این وسایل در پیست های اسکی به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، اما برخی از شهرهای دنیا از آنها به عنوان بخشی از شبکه حمل و نقل شهری استفاده می کنند. شهر پیشگام در این زمینه، شهر Medellin در کلمبیا است که این شبکه را در سال 2004 ایجاد کرد. این، اولین نمونه استفاده از این وسایل به عنوان بخشی کاملا در آمیخته با سیستم حمل و نقل عمومی یک شهر بود.
شهر Medellin تصویر آدمکش های معاصر مثل پابلو اسکوبار و نرخ بالای جرم و جنایت را در ذهن تداعی می کند، اما این شهر در سال ۲۰۱۶، جایزه شهر جهانی Lee Kuan Yew را به خاطر کاهش شدید تعداد جرائم خشن دریافت کرد.
این دستاورد بخشی از برنامه توسعه پایدار شهر با اهداف چندگانه و تمرکز بر دسترسی حمل و نقل عمومی بود.
خودرو کابلی، جنبه اصلی این سیستم حمل و نقل بود. این سیستم با فراهم کردن دسترسی به مناطق دیگر و محل های کار، زندگی بسیاری از افرادی را که در مناطق فقیرتر شهر زندگی می کردند بهبود داده است.
سیستم Mexicable هم در سال ۲۰۱۶ در شهر Ecatepec مکزیک راه اندازی شد. این سیستم که مسیری ۴/۸ کیلومتری دارد باعث کوتاه تر شدن چشمگیر زمان سفر مردم شد. طی مسیری که هم اکنون با این سیستم در هفده دقیقه صورت می گیرد، قبلا بیش از یک ساعت در جاده طول می کشید. در حال حاضر بیش از سی هزار مسافر روزانه از این سیستم استفاده می کنند. ساخت این سیستم ۷۲ میلیون دلار هزینه داشته است، اما انرژی مصرفی آن توسط صفحات خورشیدی تامین می شود.
استرالیا می تواند کشور بعدی باشد
برای توسعه شهری مدرن، تصویر ما از شهر باید سه بعدی باشد و علاوه بر استفاده از زیر زمین، نگاهی هم به استفاده از فضای بالای سرمان داشته باشد. با اینکه صنعت خودروهای کابلی در سراسر جهان در حال رونق و رشد است، شهرهای استرالیا هنوز با این نوع از حمل و نقل شهری ارتباط برقرار نکرده اند.
خودروهای کابلی در استرالیا عمدتا در پیست های اسکی و جاذبه های گردشگری دیده می شوند. کسانی هم در سطوح طراحی شهری هستند، برای استفاده از این سیستم از الگوی توریستی پیروی می کنند و توجهی به استفاده از این وسیله برای حمل و نقل عمومی با ابعاد وسیع ندارند، مثل پروژه تله کابین Mount Wellington در هوبارت تاسمانیا.
برای خودروهای کابلی محدودیت چندانی وجود ندارد و می توانند در محلهای مختلف مورد استفاده قرار بگیرند و به علاوه به زمین کمی نیاز دارند. این خودروها می تواند برای دسترسی به محل هایی که رسیدن به آنها با دیگر فناوری ها سخت و غیرممکن است، مورد استفاده قرار گیرند. بسیاری از این خودروها می توانند روی جاده هایی که در حال حاضر استفاده می شوند نصب شوند و گزینه ای برای رسیدن بدون توقف به مقصد به حمل و نقل عمومی شهرها اضافه کنند. سیستم Mexicable در مکزیک در هر ایستگاه، قابلیت دسترسی برای ویلچر را نیز دارد.
در آینده، خودروهای کابلی بدون صدا در آسمان شهرهای دنیا و بر فراز خیابان های پرترافیک تردد خواهند کرد و با تعداد رو به رشد رفت و آمدهای درون شهری، می توان تصور کرد که شهرهای استرالیا نیز جزیی از این فرآیند خواهند بود.
