در یک نظرسنجی از این افراد، سه چهارم از آنها اعلام کردند از زندگی جدید خود در استرالیا لذت می برند.
چنتل (Chantel) و آیلا (Ayla) موسد (Moussad) سه سال پیش و در طول جنگ داخلی سوریه به استرالیا آمدند.
چنتل مجبور بود تا شغل خود به عنوان مدیر در یکی از بانک های بزرگ را رها کند و در استرالیا یکی زندگی جدید را از نو شروع کند.
چنتل می گوید: «این سخت بود. شما از فرهنگ و خانواده خود دور می شوید. من کاری که ۱۰ سال در آن بودم را رها کردم. اینجا هر کاری را انجام دادم از کار به عنوان نظافتچی و آشپز گرفته تا کار در یک فروشگاه خوار و بار فروشی.»
پس از یک سال به این رییس سابق بانک این فرصت داده شد تا به عنوان یک کارآموز در بانک کامنولت مشغول به کار شود. وی موفق شد در این مدت توانایی های خود را نشان دهد.
وی می گوید: «در طول یک سال و ۴ ماه من سه سمت عوض کردم یعنی کارآموز، تحلیلگر و مدیر.»
آیلا موسد که هفت سال سن دارد عملکرد خوبی در مدرسه دارد. این در حالی است که هنگامی که به استرالیا آمد حتی یک کلمه هم انگلیسی نمی دانست.
وی می گوید: «مدرسه جدید من خوب است ولی باید تکلیف مدرسه را انجام دهیم. درس مورد علاقه من این است که به after school care بروم، همین طور ورزش، هنر و کاردستی. بیشتر از همه ورزش را دوست دارم.»
بر اساس یک نظرسنجی که از ۱۳۳ خانواده پناهنده انجام شده است، این تجربه ای رایج در بین آنها است.
نود درصد از این افراد گفتند ساکنان محله هایی که در آنها زندگی می کنند رفتاری دوستانه دارند و دو سوم از آنها می گفتند دوست شدن با همسایه ها راحت است.
هشتاد درصد از پناهندگان جوان در مدرسه جدید خود خوشحال بودند.
به طور کل، سه چهارم از این افراد اعلام کردند از زندگی جدید خود در استرالیا لذت می برند.
اما پرفسور جاک کالینز (Jock Collins) رهبر این مطالعه در دانشگاه تکنولوژی سیدنی می گوید ورود به بازار کارهای تخصصی معمولا برای این افراد کار سختی است.
وی می گوید: «چیزی که متوجه شدیم این بود که یک متخصص داروسازی از سوریه یا عراق کاری که در این بخش پیدا می کند کار به عنوان یک دستیار یا تکنسین است، نه یک داروساز، یعنی کارهایی که پایین تر از ظرفیت آنها است.»
این گزارش بر اساس داده های سال ۲۰۱۸ تهیه شده است و آثار مربوط به همه گیری جهانی کروناویروس را مد نظر قرار نداده است.
وایولت رملیوتیس (Violet Roumeliotis) از مرکز Settlement Services International می گوید این همه گیری باعث شده است تا بسیاری از افراد برای کار کردن و یادگیری دچار مشکل شوند.
وی می گوید: «ما تصور می کنیم که همه به آیپد، لپتاپ و اینترنت دسترسی دارند، درصورتی که در مورد بسیاری از افراد چنین نیست و به همین دلیل آنها بسیار منزوی شده بودند.»
این همه گیری همچنین به این معنی است که افراد کمتری با ویزاهای بشردوستانه به استرالیا خواهند آمد.
دولت امسال ظرفیت سالانه صدور ویزاهای بشردوستانه را ۵ هزار مورد کاهش داد و به حدود ۱۳ هزار نفر رساند. دولت فدرال استرالیا می گوید دلیل این اقدام صرفه جویی در هزینه ها بوده است.
