تا به امروز مغز انسان با داشتن ۸۶ میلیارد عصب، پیچیده ترین عضو شناخته شده بدن است که پی بردن به اسرار مهم آن به راحتی امکان پذیر نیست. اخیرا دانشمندان استرالیایی اعلام کرده اند که موفق به کشف قسمت ناشناخته ای از مغز انسان شده اند که درست در زیر جمجمه قرار دارد. به نظر می رسد که این بخش از مغز انسان که تا کنون در مغز سایر جانوران مشاهده نشده، مربوط به سیستم کنترل حرکتی شگفت انگیزی باشد که موجب ایجاد قابلیت نواختن پیانو و یا انجام جراحی های پیچیده می شود.
به گزارش Sydney Morning Herald ، بزرگی بخش مورد نظر به اندازه یک نخود است و در پشت جمجمه، دقیقا در زیر مغز قرار دارد. کاشف این بخش جدید، پروفسور George Paxinos، نقشه بردار مغز موسسه تحقیقات عصب شناسی استرالیا NeuRA است. پروفسور Paxinos بیش از چهل سال از عمر حرفه ایش را صرف نقشه برداری دستی بسیار دقیق از مغز انسان کرده است. او یکی از مهمترین دانشمندان استرالیایی ست که اطلسهای مغز طراحی شده اش از جمله معتبرترین منابع علمی در عصب شناسی بوده و در جراحی ها مورد استفاده قرار می گیرد. او که نام این بخش کشف شده خود را Endorestiform Nucleus گذاشته معتقد است که بعد از سی سال مطالعه مستمر و سرو کار داشتن با این بخش از مغز، در واقع این Endorestiform Nucleus بوده که او را پیدا کرده، و نه بر عکس!
کشف جدید پروفسور Paxinos ، بخشی واقع در یک شاهراه عصبی است که ستون فقرات را به مغز وصل می کند. این بخش از مغز مسئول چگونگی کنترل حرکات دست و پا و کل بدن انسان است. با وجود اینکه در کل، مغز انسان شباهت بسیار زیادی به مغز میمون دارد -با این تفاوت که از مغز میمون بزرگ تر است- پروفسور Paxinos در تحقیقاتش نتوانست بخشی مشابه Endorestiform Nucleus را در مغز سایر جانوران پیدا کند. بنابراین به نظر می رسد که این بخش تنها مختص مغز انسان باشد.
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که مگر ما چه حرکاتی را می توانیم انجام دهیم که میمونها نمی توانند؟ به عقیده پروفسور Paxinos شاید پاسخ سوال در این باشد که Endorestiform Nucleus در مغز انسان مربوط به قابلیت منحصر به فرد ما در حرکت دادن دقیق انگشتان باشد. چرا که ما هیچ میمونی را نمیشناسیم که نوازنده پیانو بوده باشد. همچنین شاید بتوان بزرگتر بودن مغز انسان نسبت به میمون را مربوط به وجود همین بخش منحصر به فرد در مغز انسان دانست.
با وجود اینکه پروفسور Paxinos تا به حال اکتشافات زیادی داشته اما کشف اخیر او مورد بسیار خاصی است چرا که به بسیاری از ابهامات موجود در مورد مغز انسان جواب می دهد. بیست و هشت سال قبل زمانی که پروفسور اولین اطلس مغز خود را منتشر کرد، متوجه برجستگی غیرعادی بعضی از سلولها شده بود. اما به نظر او این برجستگی به اندازه ای نبود که بتوان گفت که آنها ساختار جداگانه ای دارند.
تا اینکه او در تحقیقات جدیدش، که به زودی منتشر می شود، تصمیم گرفت چند روزی را صرف بررسی دقیق این نقاط برجسته کند و تقریبا بلافاصله متوجه شد که این سلولها واقعا متفاوتند: مثل جزیره ای از سلولها که دارای ارتباطات و ماهیت منحصر به فرد اند. او می گوید که برای یک عصب شناس هیچ چیز به اندازه کشف بخشهای ناشناخته جدید مغز لذت بخش نیست اما او معتقد است که احمقانه ترین کارش این بود که همان سی سال پیش به این جزییات دقت بیشتری نکرد. از آنجایی که کارکرد Endorestiform Nucleus هنوز کاملا مشخص نیست و تخصص پروفسور Paxinos هم فقط محدود به نقشه برداری از مغز است، او به دنبال کمک گرفتن از دانشمندان سایر علوم برای کشف کارکرد دقیق این بخش از مغز است.
برای طراحی اطلس جدید، تیم تحقیقاتی حدود دویست نمونه برش نازک افقی از مغز تهیه می کنند. سپس از آنها عکسهای بسیار دقیقی تهیه کرده، در ابعاد یک متر در یک متر چاپ می کنند و بر روی میزهای سالن کنفرانس قرار می دهند. بعد پروفسور Paxinos سخنرانی مفصلی درباره مغز ارایه کرده و به ترسیم شاهراههای عصبی و ارتباطاتشان می پردازد. برای انجام این کار، او یک نمونه کوچک را انتخاب کرده و با بررسی حدود صد عکس از تمامی ابعاد نمونه مورد نظر، سعی می کند تا تفاوت ساختاری احتمالی در آن بخش را پیدا کند و این کار را تا رسیدن به نتیجه نهایی ادامه می دهد.
بعد از کشف Endorestiform Nucleus، پروفسور به همراهCharles Watson ، همکار و مولف مشترک مقاله هایش به اتاق پشت آزمایشگاهشان در سیدنی رفتند. Watson ساز ساکسیفونش را کوک و شروع به نواختن موسیقی کرد. و شاید این بهترین شکلی بود که آنها می توانستند موفقیت بزرگشان را جشن بگیرند.
