انستیتو گراتان یک سازمان سیاست گذار دولتی در استرالیا است. این انستیتو به تازگی در گزارش جدید خود اعلام کرده است که بخش عمده ای از دانش آموزان مدارس در استرالیا در هر سال تحصیلی فرضی "ناکارا و غیر مولد" هستند.
پیت گاس (Pete Goss) مدیر برنامه آموزش مدارس انستیتو گراتان می گوید این دل ندادن به درس و کلاس و معلم و فعالیت های آموزشی، پدیده ای است که در حال گسترش است.
او می گوید: "این مشکل، مشکل جدیدی نیست. اما اکنون به صورت واضح در حال افزایش است. تعداد زیادی از دانش آموزان - در حدود چهار نفر از هر ده دانش آموز - یعنی در واقع در حدود چهل درصد از دانش آموزان در یادگیری خود غیر درگیر هستند".
و این صرفا رفتارهای پرخاشگرانه نیست که باعث چنین اختلالاتی می شود.
آقای گاس می گوید: "آنها (دانش آموزان) به صورتی منفعلانه غیر درگیر هستند. آنها همواره راه هایی را پیدا می کنند تا از زیر کار فرار کنند. آنها ممکن است حتی دیر به سر کلاس خود بروند. این یک مشکل واقعی است زیرا این دانش آموزان در واقع یک تا دو سال در یادگیری خود از دانش آموزان فعال دیگر عقب هستند".
و البته این موضوع برای معلمین در استرالیا نیز استرس آور است.
پیت گاس (Pete Goss) مدیر برنامه آموزش مدارس انستیتو گراتان از آن واهمه دارد که اگر مدارس و دانشگاه های کشور در برطرف کردن این مشکل با شکست مواجه شوند، این امر ممکن است با ازدیاد تعداد این دانش آموزان و حتی دانشجویان منجر به ایجاد "فرسودگی شغلی" در معلمین در کشور شود.
انستیتو گراتان توصیه کرده است که برای روبرو شدن با این مشکل باید اطلاعات بهتری در خصوص آنکه چه استراتژی هایی بهتر در کلاس درس جواب می دهد در اختیار معلمان قرار داد.
این سازمان همچنین خواستار آموزش مجدد معلمان برای مدیریت بهتر چالش های امروزی شده است.
آقای گاس همچنین می گوید داشتن یک مربی نیز در شمار چیزهایی است که می تواند کارساز باشد اما متاسفانه معلمان استرالیایی به ندرت، چنین گزینه ای دارند.
او می افزاید: "این موضوع با آنچه که در شانگهای (چین) در حال رخ دادن است، تفاوت زیادی دارد. جایی که در آن یک سیستم بسیار کارآمد وجود دارد. در آنجا هر معلم جدیدی، دو نفر مربی دارد. یک مربی برای درسی که آموزش می دهد و یک مربی هم برای مدیریت کلاس".
در این میان یکی از موضوعات کلیدی در درگیر کردن دانش آموزان، روشنگری و ارائه اطلاعاتی در این زمینه است که "آنها اصلا چرا به مدرسه می روند"؟
این در واقع مدلی است که توسط Hume Central College در یکی از مناطق شمالی شهر ملبورن به کار گرفته شده است.
آیرین ایلیادیس (Irene Iliadis) مدیر این کالج ضمن آنکه از این مدل با عنوان "رفتار مثبت در تمام مدرسه" نام می برد، می گوید او برای انجام این مدل در واقع مناسبت هایی را مانند یک "شوی مد" و آنهم به منظور نشان دادن روش های درست پوشیدن یونیفورم های مدرسه برگزار کرده است.
او می گوید: "درگیر کردن دانش آموزان در امور آموزشی در واقع مانند یافتن راه هایی برای ایجاد یک روش آموزشی است که برای نوجوانان معنا دار باشد. آنها باید بدانند یک نفر آنها را درک می کند و می خواهد با آنها کار کند. ما دیگر امروزه نمی توانیم بگوییم شما این کار را می کنی چون من می گویم. ما این کار را در خانه خود یا در داخل جامعه هم نمی کنیم. پس مدارس نیز باید مدرنیزه شوند".
خانم ایلیادیس می گوید مدرسه او با ارائه این نوع مدل شاهد کاهشی پنجاه درصدی در موارد اختلالات داخل کلاس ها بوده و همچنین رشد و بهبود قابل توجهی را در میزان حضور دانش آموزان، عملکرد آنها و حتی رفتار آنها تجربه کرده است.
و این در واقع نکته ای است که دانش آموزانی مانند ایرم دومان (Irem Duman) که به تازگی سال دوازده خود را در این کالج شروع کرده اند، آن را درک کرده اند.
او می گوید: "شما می تونی قطعا اونو ببینی. مثلا جایزه هایی که بهت می دهند و فرصت ها و موقعیت هایی که بهت می دهند تا بتونی درس بخونی و تو زندگیت به جایی برسی".
