Η έκθεση πραγματοποίησε έρευνα σε 23 υπηρεσίες αστέγων σε διάστημα δύο εβδομάδων, και διαπίστωσε ότι υπήρξαν 200 ώρες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατά τις οποίες οι υπηρεσίες έπρεπε να κλείσουν τις πόρτες τους, καθώς επίσης και 325 ώρες αναπάντητων κλήσεων και πάνω από 660 [[666]] επείγοντα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα οποία το προσωπικό δεν μπορούσε να απαντήσει.
Αυτή η έξαρση της ζήτησης σήμαινε ότι οι οικογένειες με παιδιά που έψαχναν για καταλύματα εκτάκτου ανάγκης δεν μπορούσαν να φιλοξενηθούν μία στις πέντε φορές, ενώ οι άνθρωποι χωρίς παιδιά απορρίπτονταν μία στις δύο περιπτώσεις.
Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι απορρίφθηκαν μία φορά κάθε εννέα ημέρες.
Για τους ανθρώπους που καταφέρνουν να περάσουν τις πόρτες των υπηρεσιών υποστήριξης, η Άντζελα Τζάκσον λέει ότι οι εργαζόμενοι υποστήριξης έρχονται αντιμέτωποι με αδύνατες επιλογές καθώς αποφασίζουν ποιον θα βοηθήσουν.
