Τα άτομα που θα αναφέρω παρακάτω έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους.
Ο Μάικλ ΜακΛάφλιν που ήταν παππούς του Άρθουρ Κάλγουελ που έγινε υπουργός μετανάστευσης τη δεκαετία του 1940 και αργότερα ηγέτης της ομοσπονδιακής αντιπολίτευσης.
Η Ιρλανδή Mary Fennelly που παντρεύτηκε έναν κτηνοτρόφο και μετέπειτα έμπορο δέρματος στη Μελβούρνη το 1849 και με τον θάνατό της το 1907 άφησε μια τεράστια περιουσία αξίας 37.000 λιρών, συμπεριλαμβανομένου ενός σπιτιού στο St Kilda.
Στη νεκρολογία της ειπώθηκε ότι είχε ταξιδέψει στην Ευρώπη 14 φορές.
Ο Τζέιμς Μπλάκμπερν, πολιτικός μηχανικός, αρχιτέκτονας και τοπογράφος σχεδίασε κτίρια και μια γέφυρα, μετακόμισε στη Μελβούρνη το 1849 και σχεδίασε την παροχή νερού της πόλης.
Όμως, όλοι αυτοί όπως και περίπου 30000 άλλα άτομα είχαν καταδικαστεί στην Αγγλία και είχαν μεταφερθεί στην Τασμανία να εκτίσουν την ποινή τους.
Μετά την αποφυλάκισή τους ταξίδεψαν στην Μελβούρνη και προσπάθησαν με κάθε δυνατό τρόπο να κρύψουν το γεγονός ότι υπήρξαν κατάδικοι και μάλιστα στη Τασμανία η οποία τότε λεγόταν γη του Van Diemen.
Πολλοί τα κατάφεραν τόσο καλά που τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα δεν έμαθαν ποτέ την πραγματική ιστορία τους.
Στο νέο βιβλίο της, Vandemonians, η ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης Janet McCalman αναφέρεται σε αυτούς τους κατάδικους που οι περισσότεροι έζησαν μια κανονική ζωή στη Μελβούρνη χωρίς ποτέ να αναφέρουν τη καταδίκη τους επειδή ο κόσμος τους θεωρούσε κοινωνικό μίασμα.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιρλανδός πατέρας του Ned Kelly, John Kelly, που μεταφέρθηκε στη Τασμανία το 1841 για κλοπή δύο γουρουνιών.
