Το Συμβούλιο Εθνοτικών Κοινοτήτων της Βικτώριας γιορτάζει φέτος τα πενήντα του χρόνια από την ίδρυσή του.
Δημιουργήθηκε από μια γενιά ανδρών και γυναικών μεταναστών οι οποίες και οι οποίες επέζησαν τη Μεγάλη Ύφεση του 1929, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο.
Επιθυμία τους ήταν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή στην Αυστραλία.
Ένας από τους ιδρυτές είναι ο ομογενής δικηγόρος Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος μίλησε στο SBS Greek.
Τα περισσότερα που λέει στο SBS Greek ο κ. Παπαδόπουλου αφορούν την περίοδο του 1970 και τα πρώτα βήματα του Συμβουλίου Εθνοτικών Κοινοτήτων της Βικτώριας.
Ωστόσο, ξεκίνησε με την δική του μεταναστευτική ιστορία από τις αρχές του 20ού αιώνα όταν οι γονείς του έφτασαν στην Αυστραλία.
Το 1973, ομάδες από διάφορες εθνοτικές κοινότητες της Βικτώριας, συνδικάτα εργαζομένων μεταναστών, ενώσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών και φορείς πρόνοιας και υπεράσπισης των μεταναστών ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Επιτροπή Δικαιωμάτων των Εθνοτικών Κοινοτήτων (Ethnic Rights Committee - ERC).
Η επιτροπή εκείνη διοργάνωσε μια σειρά από δημόσιες συναντήσεις στο κέντρο της Μελβούρνης για να συζητήσει πολιτικές αφομοίωσης των μεταναστών στην αυστραλιανή κοινωνία και να υποστηρίξει το δικαίωμα των εθνοτικών ομάδων σε καλύτερη πρόσβαση σε διάφορες υπηρεσίες.
Εκείνες οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε μια εποχή που η Εργατική κυβέρνηση του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού Γκοφ Γουίτλαμ τερμάτιζε την πολιτική της Λευκής Αυστραλίας ενώ κατήργησε το υπουργείο Μετανάστευσης.
George Papadopoulos and his wife Melody (Μαλάμω) / ECCV: Jorge Rodrigo Ceballos
Στη συνάντηση πήραν μέρος περισσότερα από 180 άτομα που εκπροσωπούσαν 22 εθνοτικές ομάδες της Βικτώριας.
Εκεί λήφθηκε απόφαση για τη ίδρυση του Συμβουλίου Εθνοτικών Κοινοτήτων Βικτωρίας - ECCV, του πρώτου οργανισμού για τις εθνοτικές ομάδες στην Αυστραλία, το οποίο λειτούργησε ως «ομπρέλα» για τις μεταναστευτικές και πολυπολιτισμικές ομάδες και τους πρόσφυγες της πολιτείας.
Επρόκειτο για μια σημαντική στιγμή καθώς ο νεοσύστατος εκείνος οργανισμός έδωσε φωνή στους νέους Αυστραλούς πολίτες με μεταναστευτική ταυτότητα.
Ο Walter Lippmann, ο οποίος έφτασε στην Αυστραλία το 1938 ως πρόσφυγας από τη ναζιστική Γερμανία, έγινε ο πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου και συνέχισε να ηγείται της οργάνωσης για οκτώ χρόνια.
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος συμμετείχε ενεργά σε όλες εκείνες τις συναντήσεις και διεργασίες.
Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς του ίδιου έτους, το ECCV δημοσίευσε τους στόχους του.
George Papadopoulos / ECCV: Jorge Rodrigo Ceballos
Πρόκειται για θεμελιώδεις στόχους που δεν έχουν αλλάξει εδώ και μισό αιώνα.
Σε αυτό το διάστημα η Αυστραλία έγινε ένα από τα πιο αρμονικά πολυπολιτισμικά έθνη στον κόσμο.
Ο οργανισμός ήταν αντίθετος στην αφομοίωση και συγχώνευση («melting pot») και αγωνίστηκε για καλύτερες πολιτικές και υπηρεσίες για τους νέους μετανάστες.
Ο εορτασμός των 50 χρόνων του οργανισμού έγινε στις αρχές Ιουνίου και ένας από τους ομιλητές ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συμβουλίου, ο ομογενής δικηγόρος Γιώργος Παπαδόπουλου.
Ως δικηγόρος με καταγωγή από την Ιθάκη, ασχολήθηκε με θέματα κοινωνικής πρόνοιας και συμμετείχε σε πολλά παναυστραλιανά ιδρύματα για τις μεταναστευτικές κοινότητες.
George Papadopoulos / SBS Greek: Panos Apostolou
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SBS Greek αναφέρεται στους άλλους Έλληνες που εργάζονταν μαζί εκείνη την περίοδο, μεταξύ άλλων, ήταν ο πρώτος Έλληνας βουλευτής της Βικτώριας Θόδωρος Σιδηρόπουλος και ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας στην Αυστραλία και αγωνιστής για την κοινωνική δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των εργαζομένων, Γιώργος Ζάγκαλης.
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος έχει τιμηθεί για την διαχρονική του προσφορά στην ανάπτυξη πολιτικών υπέρ των πολυπολιτισμικών κοινοτήτων της Αυστραλίας ενώ διατελέσει πρόεδρος της Επιτροπής Πολυπολιτισμού της Βικτώριας (Victorian Multicultural Commission – VMC).
Ολοκληρώνοντας την συνομιλία, τον ρωτήσαμε μεταξύ άλλων το όροαμά του και την ελληνική παροικία και τι είναι αυτό για το ποίο σήμερα είναι περισσότερο υπερήφανος.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Ελληνίδες μετανάστριες «ηρωίδες και όχι θύματα, που δεν το έβαζαν κάτω»
ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Ποίηση στους Αντίποδες
