Συγκίνηση, γέλια και ιστορίες από τα παλιά πρωταγωνίστησαν σε μια ημέρα αφιερωμένη στις «φουρνιές» των μεταναστών που πραγματοποίησαν το ιστορικό ταξίδι στην Αυστραλία πριν δεκαετίες, με πλοία όπως το «Πατρίς», το «Ελληνίς» και το «Αυστραλίς».
Δεκάδες ομογενείς ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του συμπαροίκου Χρήστου Ηλιόπουλου, διοργανωτή της συνάντησης επανένωσης που έλαβε χώρα τη Δευτέρα 9 Μαρτίου στο Princes Pier της Μελβούρνης.
«Είχαμε μέχρι και μια μητέρα με την κόρη της που ήρθαν από το Σύδνεϋ μόνο και μόνο για να βρεθούν εδώ», μας είπε δηλώνοντας ικανοποιημένος για την έκβαση της εκδήλωσης.
Για τον ίδιο η ημέρα είχε ούτως ή άλλως ιδιαίτερη αξία συμπίπτοντας με την επέτειο της άφιξής του στη χώρα, παιδάκι τότε πέντε-έξι ετών αφήνοντας πίσω τις πρώτες αναμνήσεις του από το χωριό όπου γεννήθηκε, την Πτελέα Καστοριάς.
Source: SBS Greek
«Σήμερα γιορτάζω 60 χρόνια στη Μελβούρνη από την ημέρα που πρωτοπάτησα στο λιμάνι της πόλης.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ & PODCAST
Ο υποπλοίαρχος του «Πατρίς» θυμάται...
«Θυμάμαι το πρωί στο πλοίο που από το μεγάφωνο μας έλεγαν ότι θα κατεβούμε και τί ώρα για να είμαστε έτοιμοι, θυμάμαι και τη μητέρα που μας ετοίμαζε. Βγαίνοντας έξω στο λιμάνι είδαμε μια θάλασσα από κόσμο που μας περίμενε και εμείς οι ίδιοι που ήμασταν στο πλοίο ξεχυθήκαμε στα κάγκελα για να μπορούμε να γνωρίσουμε τους δικούς μας που μας περίμεναν», θυμάται χαρακτηριστικά.
Εκεί στο λιμάνι βρήκαν και τον ξάδερφο της μητέρας του που τους περίμενε με τον γιο του.
«Μπήκαμε σ’ένα μεγάλο αυτοκίνητο του ‘56 μοντέλο 12 άτομα στο αμάξι και φύγαμε από το λιμάνι για το Brunswick να περάσουμε το πρώτο βράδυ στην Αυστραλία».
Πάντως, ο κ. Ηλιόπουλος δεν ήταν ο μοναδικός που γιόρταζε την επέτειο άφιξης.
«Συμπληρώνω εδώ 59 χρόνια σαν σήμερα από την ημέρα που ήρθα», μας είπε ο Γιάννης Λόγκας, ένας από τους παρευρισκόμενους της συνάντησης, με καταγωγή από τη Μεσσηνία.
«Ήταν άνετο ταξίδι, μέχρι και αγγλικά μαθαίναμε [στο πλοίο]» και περάσαμε ευχάριστα τις 23 ημέρες. Εδώ με περίμεναν δικοί μου και ένιωσα σαν στο σπίτι μου γιατί στην ουσία στο σπίτι μου ερχόμουν», λέει αναφερόμενος στο μέρος που έγινε η νέα πατρίδα.
Mr. Yiannis Logkas (L) and Mr. Christos Iliopoulos (R). Source: SBS Greek
Μέσα από τις συζητήσεις στη συνάντηση αναδείχθηκε και η διαφορετικότητα των εμπειριών, ακόμη και σχετικά με το ίδιο το ταξίδι.
Ενδεικτική, η αφοπλιστική ειλικρίνεια της κ. Σταυρούλας Μπάρας-Δικαίου, μια απόγονο του Παπαφλέσσα όπως μας δήλωσε.
Όταν ανέβηκε στο πλοίο ήταν 18 χρονών.
Source: SBS Greek
«Έφυγα τέλη του ’55 από την Ελλάδα και στις 6 Ιανουαρίου το ’56 ήρθα εδώ. Στο καράβι με πείραξε η θάλασσα», εξομολογείται.
Η κ. Εύα Σταθακόπουλος ήταν μόλις τρεισήμιση όταν έφτασε το 1947 με την οικογένειά της με το αμερικανικό ναυτικό πλοίο General Langfitt.
Πολύ μικρή τότε για να έχει αναμνήσεις, μας μετέφερε όμως την πρώτη εντύπωση των γονιών της.
«Με το που έφτασαν οι γονείς μου κοίταξαν πέρα και είδαν μεταλλικά στέγαστρα και σιδερένιες οροφές και σκέφτηκαν ‘Πού ήρθαμε;’»
«Μας κόστισε πέντε χρόνια δουλειά για να πληρώσουμε τα εισιτήρια, 5.000 λίρες», μας λέει ο κ. Λάμπρος Νασιώκας μεταφέροντας μια άλλη πτυχή του ξενιτεμού.
Με καταγωγή από την Καρδίτσα Θεσσαλίας, ο κ. Νασιώκας έφτασε με το "Πατρίς" παιδί με την οικογένειά του.
«Ήμουν πολύ μικρός δεν γνώρισα πολύ πατρίδα», λέει για την Ελλάδα.
«Μετά το γυμνάσιο ήρθα εδώ[...] Ξεκίνησε η ζωή με εμπόδια, δυσκολίες, τη γλώσσα που δεν ξέραμε, όλα αυτά που συναντάς όταν πας σε ξένο μέρος».
Source: SBS Greek
Αλλά όπως μοιράζεται μαζί μας, δεν το μετάνιωσε ούτε στιγμή.
Για άλλους, αυτό το ταξίδι ήταν η αρχή μιας νέας ζωής σε πολλαπλά επίπεδα.
Για παράδειγμα, η κ. Ναυσικά Τσάρλεστον που έμελλε να γνωρίσει τον σύζυγό της με το που το πλοίο προσάραξε στο λιμάνι!
«Ήρθα 8 του Γενάρη το ’56 και στο πλοίο ήμασταν 600 αραβωνιασμένες και 200 λεύτερες. Εγώ ήμουν με τις λεύτερες..
«Ο άντρας μου ήταν εδώ στην Αυστραλία πέντε χρόνια, ήρθε από την Κύπρο ως φοιτητής να σπουδάσει, και ήρθε στο Port Melbourne την ημέρα που φτάσαμε και βρήκε εμένα!»
Source: SBS Greek
Η στιγμή γνωριμίας που μας περιέγραψε ήταν μάλλον... κινηματογραφική.
«Τον είδα, με είδε, μου πέταξε μια σοκολάτα πάνω στο πλοίο και την πήρα».
Μέσα σε μία εβδομάδα είχαν δώσει λόγο!
Ο απολογισμός της εκδήλωσης ήταν θετικός, με πολλούς από τους παρευρισκόμενους να μας μεταφέρουν την επιθυμία τους να επαναληφθεί η διοργάνωση με τη στήριξη μάλιστα φορέων.
«Είμαι εντυπωσιασμένη νομίζω ο διοργανωτής έκανε εξαιρετική δουλειά ξεκινώντας το και νομίζω ότι υπάρχει προοπτική για την ανάμειξη είτε του Ελληνικού είτε του Μεταναστευτικού Μουσείου για να παραχωρήσει και τον χώρο για επόμενη εκδήλωση», είπε η κ. Σταθακόπουλος.
Η πρωτοβουλία αποδείχθηκε δε μία από τις θετικές περιπτώσεις της διείσδυσης του ίντερνετ στη ζωή μας.
Τί εννοούμε; Ότι βοήθησε φυσικά και το δημοφιλέστερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι.
«Χάρη στον σύζυγό μου David, βρίσκομαι εδώ σήμερα γιατί αυτός βρήκε την εκδήλωση στο facebook», μας είπε η κ. Ελένη Απιδόπουλος.
Και η εμπειρία της ημέρας δικαίωσε την... «ανακάλυψη» του συζύγου με το παραπάνω.
Source: SBS Greek
«Έφτασα εδώ αυτή την ημέρα 60 χρόνια πριν. Ήμουν 8 μηνών στο πλοίο οπότε γνωρίζω μόνο τις ιστορίες που μου έχουν πει οι γονείς μου».
Στη συνάντηση όμως η κ. Απιδόπουλος είχε την ευκαιρία να προσθέσει στο νοητικό «μπαούλο» των αναμνήσεων φρέσκια οπτική.
«Γνώρισα μια οικογένεια που ήταν στο ίδιο πλοίο με εμάς και τα παιδιά τους είχαν την ίδια ηλικία με εμένα και την αδελφή μου που ήταν τότε τριών.
«Είναι ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά για εμένα αυτή η μέρα».
