هفته گذشته یک قایق حامل دست‌کم ۳۹ پناهجو به شمال آسترالیا رسید.
سرنشینان این قایق که گمان می‌رود اهل بنگلادش، هند و پاکستان باشند، روز جمعه در نزدیکی یک محله بومی دورافتاده موسوم بیگل بی در ایالت آسترالیای غربی پیدا شدند و تا بعدازظهر یک‌شنبه (۱۸ فبروری)، همه آن‌ها به بازداشتگاه فراساحلی دولت آسترالیا در جزیره نارو منتقل شدند.
ورود این قایق به آسترالیا باعث شعله‌ور شدن بحث‌های سیاسی داغی در مورد امنیت مرزی آسترالیا شده و پیتر داتون، رهبر اپوزیسیون، نخست‌وزیر آنتونی آلبانیزی را متهم کرده که به قاچاقچیان انسان «چراغ سبز» نشان داده است.
آقای داتون روز دوشنبه به خبرنگاران گفت: «واضح است که [حکومت کارگر] همان نظارتی را ندارد که ما در زمان حکومت خود [بر مرزها] داشتیم.»
«من می‌فهمم که عملیات مرزهای مستقل چگونه کار می‌کند. وقتی ما [در ۲۰۱۳] به حکومت آمدیم، مردم داشتند در دریا غرق می‌شدند... ما قایق‌ها را متوقف کردیم و متوقف نگه‌داشتیم.»
در مقابل، آقای آلبانیزی آقای داتون را متهم می‌کند که تبدیل به «تشویق‌گر» قاچاقچیان انسان شده و با اشاره به اظهارات فرمانده عملیات مرزهای مستقل گفت که ضعیف نشان دادن امنیت مرزی می‌تواند قاچاقچیان انسان را جسورتر کند.
عملیات مرزهای مستقل چیست؟
عملیات مرزهای مستقل (Operation Sovereign Borders) که در سال ۲۰۱۳ بلافاصه بعد از به قدرت رسیدن ائتلاف لیبرال-ملی تحت رهبری تونی ابوت راه‌اندازی شد، یک عملیات امنیتی مرزی به رهبری ارتش است که موضعی سخت‌گیرانه و فاقد مدارا در قبال ورود قایق‌های غیرمجاز دارد.
تحت این عملیات، افراد مظنون به تلاش به ورود غیرمجاز به آسترالیا، معمولاً یا رهگیری و به کشور مبداء برگردانده می‌شوند یا اگر به آسترالیا برسند، به بازداشتگاه‌های فرامرزی آسترالیا در جزیره نارو یا پاپوا گینه نو فرستاده می‌شوند.
دریاسالار برت سونتر، فرمانده عملیات مرزهای مستقل، روز جمعه در بیانیه‌ای گفت که «مأموریت عملیات مرزهای مستقل امروز هم همانی است که در بدو راه‌اندازی آن در سال ۲۰۱۳ بود: محافظت از مرزهای آسترالیا، مبارزه با قاچاق انسان در منطقه ما، و مهم‌تر از همه، جلوگیری از به خطر افتادن زندگی مردم در دریا.»
او هشدار داد که هرگونه اظهاراتی که خلاف این را برساند، «توسط قاچاقچیان جنایت‌کار برای فریب مهاجران غیرقانونی بالقوه و متقاعد کردن آن‌ها برای به خطر انداختن جان شان و به سفر به آسترالیا با قایق مورد سوءاستفاده قرار خواهد گرفت.»
اگر چه هر دو جناح اصلی سیاسی در آسترالیا دوست دارند از موقف همدیگر در مورد عملیات مرزهای مستقل انتقاد کنند، اما موضع دو طرف در قبال این عملیات یکی است.
چگونه برخورد سیاسی با امنیت مرزی می‌تواند قاچاقچیان انسان را جسورتر کند؟
کارشناسان به این نظرند که پیتر داتون تلاش دارد با ضعیف نشان دادن حزب کارگر در قسمت تأمین امنیت مرزها، دوباره با شعار 'توقف قایق‌ها' وارد مبارزات انتخاباتی شود، اما از سوی دیگر، انتقادات او از حکومت می‌تواند پیامدهای امنیتی جدی داشته باشد.
به گفته آن‌ها، چنان‌که فرمانده عملیات مرزی گفت، برخورد سیاسی با مسأله به جای این‌که باعث توقف قایق‌ها شود، می‌تواند قاچاقچیان انسان را تشویق کند که با استفاده از آنچه به عنوان خلاهای امنیتی می‌بینند، قایق‌های بیشتری را به سمت آسترالیا بفرستند.
ماری کراک، استاد حقوق عمومی در دانشگاه سیدنی و متخصص قوانین مهاجرت، می‌گوید که کار قاچاقچیان انسان در اندونیزیا را از نزدیک دیده است و می‌داند که چنین اظهاراتی به امنیت مرزی آسترالیا ضربه می‌زنند.
او گفت: «من در اندونیزیا بوده‌ام، در خانه‌های قاچاقچیان انسان بوده‌ام، اطراف را به من نشان داده‌اند و می‌دانم که آن‌ها چگونه کار می‌کنند. همه آن‌ها روی تلفون همراه هستند، همه ارتباطات فوری دارند و قاچاقچیان برای فروش سفرهای خطرناک خود ۱۰۰ درصد از زبان سیاست‌مداران [آسترالیایی] استفاده می‌کنند.»
