گروه 'اقدام برای افغانستان' (Action for Afghanistan) در اعلامیه‌ای خبری از حکومت آسترالیا خواسته است که در قسمت رسیدگی به مشکلات عدیده پناهندگان افغان بیشتر تلاش کند.
این گروه متشکل از فعالان برجسته افغان-آسترالیایی همچنین خواستار اعطای اقامت دایم به دارندگان ویزه‌های موقت، فراهم‌سازی زمینه اسکان مجدد برای پناهندگان گیرافتاده در اندونیزیا و از بین بردن تمام سدها در برابر یک‌جایی دوباره خانواده‌ها شده است.
در اعلامیه این گروه آمده است: «آسترالیا مسئولیت اخلاقی دارد که حداقل ۲۰ هزار ویزه اضطراری بشردوستانه را فوراً به افغان‌ها اعطا کند.»
در پی سقوط کابل در ۱۵ام آگوست ۲۰۲۱، حکومت پیشین ائتلاف اعلام کرد که سه هزار جایگاه پناهندگی را در قالب برنامه بشردوستانه خود که مجموع سهمیه سالانه آن ۱۳ هزار و ۷۵۰ ویزه است، به اتباع افغانستان خواهد داد.
اما در ماه جنوری سال جاری، وزیر پیشین مهاجرت الکس هاوک اعلام کرد که آسترالیا شمار ویزه‌های بشردوستانه برای اتباع افغانستان را به ۱۰ هزار افزایش می‌دهد.
گروه‌های مدافع حقوق پناهندگان به این اعلام حکومت برچسب «گمراه‌کننده» زدند و گفتند که در واقع هیچ ویزه اضافی به افغان‌ها اختصاص نیافته، بلکه از سهمیه موجود برنامه بشردوستانه استفاده شده است.
سپس حکومت پیشین در بودجه سالانه خود که در ماه می معرفی شد، ۱۶ هزار و ۵۰۰ جایگاه اضافی بشردوستانه را طی چهار سال به اتباع افغانستان اختصاص داد و به این ترتیب، مجموع ویزه‌های اختصاصی بشردوستانه برای افغان‌ها به ۲۶ هزار و ۵۰۰ جایگاه رسید.
اما گروه اقدام برای افغانستان می‌گوید که حکومت فقط وعده داده است و کار عملی چندانی در قسمت رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی افغان‌ها انجام نداده است.
بر اساس آخرین داده‌های دولتی، از زمان به قدرت رسیدن طالبان تا ۵ آگوست سال جاری، ۴۷ هزار و ۹۱۲ هزار درخواست پناهندگی توسط افغان‌ها درج شده‌اند که در مجموع شامل ۲۱۱ هزار و ۱۲۲ نفر می‌شوند.
با این حال، حکومت آسترالیا در حدود یک سال گذشته تنها شش هزار ویزه بشردوستانه را به پناهندگان افغانستان اعطا کرده و هنوز به حدود نیمی از متقاضیان افغان حتا شماره پرونده نداده است.
شبنم صفا، عضو گروه اقدام برای افغانستان و فعال حقوق پناهنده، گفت: «قلب آدم می‌شکند وقتی فکر می‌کنیم که پس از ۱۲ ماه آزگار دردناک و تبدیل حکومت، ما همچنان خواهان اقدام ملموس برای افغانستان هستیم.»
خانم صفا افزود: «با وجود وعده و وعیدهای متعدد، ما در سال گذشته فقط شاهد اعطای شش هزار ویزه به مردم افغانستان بوده‌ایم.»
«واکنش حکومت، چه سابق و چه جدید، به شکل دردمندانه‌ای کند بوده است. این بحران فقط بدتر می‌شود و ما نمی‌توانیم وقت بیشتری را هدر بدهیم و باید با فوریت اقدام کنیم.»
مریم ویس‌زاده، وکیل حقوق بشر و عضو دیگر این گروه، نیز روند رسیدگی به پرونده‌های پناهندگی افغان‌ها را به‌شدت «کند» توصیف کرد.
خانم ویس‌زاده گفت که یکی از اقارب او در انتظار رسیدگی به درخواست پناهندگی خود توسط طالبان ربوده شده و سپس به قتل رسیده است.
ویزه‌های موقت پناهندگی
ذکی حیدری، کمپینر حقوق پناهندگان در سازمان عفو بین‌الملل آسترالیا و عضو دیگر این گروه می‌گوید، سقوط یک‌شبه کابل برای تمام افغان‌ها در سراسر جهان یک رویداد «تاریک»، «دشوار» و «باورنکردنی» بود.
آقای حیدری به اس‌بی‌اس دری گفت: «واقعاً قابل باور نبود که افغانستانی که در ۲۰ سال گذشته سر پا ایستاد شده بود، در حدود چند ساعتی از هم بپاشد. این برای همه و همچنین خود من مثل یک خواب باورنکردنی بود.»
او که متولد افغانستان و متعلق به قوم هزاره است، در ۱۷ سالگی مجبور شد زادگاهش را ترک و به صورت قاچاقی با قایق به آسترالیا بیاید.
ذکی حیدری یکی از حدود پنج هزار افغانی است که از سال‌ها بدین‌سو با ویزه‌های موقت پناهندگی در آسترالیا زندگی می‌کنند. Source: Supplied / Supplied/Zaki Haidari
آقای حیدری می‌گوید که او و هزاران پناهنده دیگر افغان در طول ده سال گذشته رنج‌های بسیاری به دلیل این ویزه کشیده‌اند و بسیاری‌ها به بیماری‌های روانی مبتلا شده‌اند.
حکومت حزب کارگر وعده داده که ویزه‌های موقت پناهندگی را از بین ببرد و به این پناهندگان اقامت دایمی بدهد، اما زمان دقیق این اقدامش را مشخص نکرده است.
آقای حیدری گفت، وعده کارگر به بیش از ۵۰۰۰ افغان دارنده ویزه‌های موقت پناهندگی امیدی تازه بخشیده بود، اما با خودداری حکومت از مشخص کردن زمان این کار، «این امید در حال محو شدن است».
آقای حیدری گفت، حکومت باید با تعیین یک دوره زمانی مشخص، به آینده نامشخص آن‌ها پایان بدهد.
او گفت، خواست ما از حکومت این است که «به کسانی که در این‌جا با ویزه موقت هستند، ویزه دایمی بدهد. ما دیگر خانه‌ای به نام افغانستان نداریم که به آن برگردیم.»
