بافتنیها به اندازه خالقان بومی آنها متنوع هستند و هر اثر پیوندی آشکار بین بافنده، کشور و اجداد آنها ایجاد میکند.
بافت با جمعآوری و تهیه منابع محلی مانند نیزار، پوست درخت و گیاهان شروع میشود. اینها برای ایجاد الگویی برای ایجاد اشیا پیچیده مثل سبد، کاسه، طناب و تور بافته میشوند.
به گفته چری جانسون زن گومروی، هنرمند و مربی از شمال NSW برخلاف دیگر زبانها چندین کلمه برای بافندگی در استرالیا وجود دارد.
او افزود: «نکته بسیار مهم در مورد آنچه ما بافندگی می نامیم دانش فرهنگی است که در اشیاء نگهداری می شود؛ دانستن اینکه باید چه گیاهانی را در چه زمانی از سالد چید.»
ADELAIDE, AUSTRALIA: An Indigenous weaving workshop takes place in The Precinct Village an AFLW match. Credit: Kelly Barnes/AFL Photos/via Getty Images
بافنگدی مردم را وصل میکند
بافندگی تنها مربوط به گره زدن نیست و به نوعی یک فرآیند اجتماعی است.
خانم جانسون میگوی که در این فرایند نسلهای مختلف با هم مینشینند تا با هم گفتگو کنند، داستانها را به اشتراک بگذارند و متوجه چرایی بافندگی از نظر فرهنگی میشوند تا نسلهای بعدی هم آن را ادامه بدهند.
او گفت: «اهمیت در واقع درک این موضوع است که با چه چیزی بافتهاید، چرا آن اقلام مهم هستند، شیئی که میسازید برای چه استفاده شده است، نحوه استفاده صحیح از آن چیست.»
بله، مردان هم میبافند
لوک راسل یک نگهبان واریمی در منطقه نیوکاسل است. تمرین او شامل یادگیری و انتقال دانش ابزارسازی بزرگانش، از طریق ساخت قایق های پوستی سنتی، نیزه های ماهیگیری و ابزارهای دیگر میشود
برای من، بافتن، عمدتا طناب بافی، نقش مهمی را ایفا می کند، به خصوص با ابزار مردانهای که در اختیار داریمولوک راسل
به گفته آقای راسل، پسرها به طور سنتی در کنار دختران مهارتهای بافتن را یاد میگیرند، موضوعی که تحت هدایت سلسله مراتب مادرسالاری از اوایل کودکی شروع میشود و تا سالهای نوجوانی ادامه مییابد.
آقای راسل میگوید: «در زمانی میگوییم یک پسر دیگر مرد شده است که تمام این مهارتها را کسب کند.و تمام این مهارتها توسط زنان آموزش داده میشود.»
Credit: Richard I'Anson/Getty Images
بافتن برای مدیتیشن
چری جانسون از عمل بافتن استفاده میکند تا افکار خود را به صورت بصری بیان کند. او با ریختن افکارش به یک شی ذهن آگاهی را تجربه کند.
او میگوید: «جامعه ما اینگونه مسائل را پردازش میکند. ما آنها را با عشق و به شیوهای واقعا محترمانه به عنوان یک خانواده پردازش میکنیم.»
او افزود: «این کاری است که بافندگی انجام میدهد. گاهی افراد برای نوشیدن چای به چرخه بافندگی ما میآیند، فقط برای این که کنار خواهرانشان باشند.»
سبکهای متفاوت
منابع گیاهی مانند چمن و پوست در سراسر کشور متفاوت است، بنابراین بافت هم از نظر سبکی متفاوت هستند.
اما خود بافندگان نیز استعداد و سبک خاص خود را به اشیاء میآورند. یکی از راهها استفاده از رنگدانههای مختلف است.
چری جانسون گفت: «هنرمندی که به طور هدفمند از رنگدانه برای رنگآمیزی الیاف بافته شده استفاده میکند که برای آن فرد و ناحیه، بسیار مهم است.»
معمولا شخصی با چشمهای ورزیده میتواند منطقه و گاهی حتی هنرمند را بر اساس رنگدانه، سبک، دوخت و مواد انتخاب کند.چری جانسون
گاهی اوقات، حتی میتوانید هنرمند را با نگاه کردن به پایه بافت شناسایی کنید.
نفی دنهام هنرمند، یک مالک سنتی گیرامای از منطقه کاردول در شمال کوئینزلند است.
او که از عمویش بافندگی یاد گرفته میگوید: «بسیاری از هنرمندان ما، از جمله من، بافندگی را متفاوت شروع می کنیم.»
به این ترتیب میتوان از پایه آن تشخیص داد که بافت چپ است یا راست. بنابراین شما واقعا میتوانید بگویید چه کسی چه چیزی را خلق کرده است.»
Credit: Richard I'Anson/Getty Images
آیا ما هم میتوانیم ششریک شویم؟
کسی لیتم یک هنرمند چند رشتهای و استاد بافندگی در ویکتوریا است.
او کارگاههای آموزشی تحت رهبری اولین ملل راهاندازی میکند؛ جایی که در آن افراد غیر بومی تشویق میشوند تا عمیقا در این فرایند شرکت کنند و یاد بگیرند.
خانم لیتم میگوید: «این مهم است که آنها بدانند این کارگاهها باید تحت رهبری بومیان باشد و باید متوجه اهمیت مالکیت معنوی فرهنگی دانش ما در اینجا در استرالیا باشند.»
در این کارگاهها رعایت پروتکلها بسیار مهم است. در حالی که میتوانیم آزادانه دانش خود را به اشتراک بگذاریم، مهم است که از آن برای نفع شخصی استفاده نکنیم. علاوه بر این، ما باید پیوسته آموزههای مربیان ملل اول خود را بشناسیم و به رسمیت بشناسیم.
نمایشگاه ها و فروشگاههایی در گالریهای بزرگ و کوچک در سراسر استرالیا برای این آثار وجود دارد. اهمیت دارد که گالریها تنوع فرهنگ ها و محیطهای ملل اول را به نمایش بگذارند.
کیلی لیتم در این رابطه گفت: «بنابراین وقتی مردم به گالریها میروند، مردم باید که بافت ما در سراسر استرالیا صورت میگیرد و همه داستانهای فرهنگی مهمی با بافت یا الیاف دارند. همه چیز یکسان نیست.»