دانشجوی کارشناسی ارشد، نارنیهال سینگ برای پرداخت هزینه‌های تحصیل در استرالیا، قفسه‌های یک سوپرمارکت را در ملبورن مرتب می‌کند، اما او اذعان می‌کند که پرداخت هزینه‌های در حال افزایش اصلا آسان نیست:
او می‌گوید: «از آنجا که در یک سوپرمارکت کار می‌کنم، می‌توانم شاهد افزایش قیمت‌ها باشم و اینکه چقدر مدیریت هزینه‌ها دشوارتر می شود. قیمت بنزین زیاد است. برای من حدود ۸۰ دلار هزینه دارد تا باک را پر کنم. این یکی از مخارج من است و بیشترین هزینه من اجاره بها است و سپس بنزین و بعد مواد غذایی.»
آقای سینگ در میان بیش از ۱۰۰ هزار دانش آموز هندی است که اینجا در دانشگاه ثبت نام کرده و مانند بسیاری از آنها به چندین شغل مشغول است.
او می‌گوید: « در حال حاضر حدود ۳۵ ساعت اضافه کاری در هفته دارم، اما زمانی بیش از۴۰ ساعت بود که آن را کاهش دادم زیرا خیلی خسته‌کننده بود و می‌خواستم تعادل بین کار و زندگی بهتری داشته باشم.»
آقای سینگ سال گذشته برای دریافت مدرک کارشناسی ارشد دو ساله در رشته مشاوره توانبخشی در دانشگاه لاتروب از حیدرآباد هند وارد استرالیا شده. او از اجازه ساعات کاری نامحدود برای دانشجویان نهایت استفاده را می کند.
اما به اعتقاد فیل هان‌وود، مدیرعامل انجمن آموزشی استرالیا، فشار کاری بر دانشجویان نگران‌کننده است. او می گوید برخی از دانشجویان در ۳ یا حتی ۴ شغل مشغول به کار هستند که به طور بالقوه تحصیل آنها را به خطر می اندازد.
برای دریافت ویزای تحصیلی در اینجا، متقاضیان باید ثابت کنند که حمایت مالی لازمه را دارا هستند، اما آقای هان‌وود می گوید انتظار می رود برخی از دانشجویان همچنان به کسب درآمد خود ادامه دهند. و این به معنی تحصیل تمام وقت با داشتن چندین شغل استرس‌زا است که منجر به افزایش تقاضا برای دریافت کمک‌های سلامت روان می شود.
«روانشناسان و مشاوران بهداشت روانی واجد شرایط بین فرهنگی یا آموزش دیده بین فرهنگی کافی در استرالیا وجود ندارند. اگر آنها بتوانند با یک روانشناس واجد شرایط استرالیایی قرار ملاقات بگیرند، اغلب معتقدند که آن شخص ممکن است برخی از مسائل فرهنگی، جنسیت، مجموعه کاملی از مسائلی که واقعاً مربوط به آنهاست را درک نکند و کسی را می خواهند که فرهنگ خاص و همچنین پس زمینه، انتظارات و نحوه کار آنها را درک کند برای حل برخی از این مشکلات سلامت روانی به آنها کمک کنند.»
در شش ماه آخر سال ۲۰۲۲، وزارت کشور می گوید ۴۴ هزار درخواست ویزای دانشجویی از هند شده که به این ترتیب از چین با تقریبا ۳۹ هزار تقاضا پیشی گرفته است.
نارنیهال سینگ توضیح می‌دهد: «زندگی در استرالیا، آب و هوا را دوست دارم. دستمزدها خیلی خوب است. من گزارش‌هایی را خوانده بودم که نشان می‌داد استرالیا چند فرهنگی‌تر از کانادا است و این چیزی است که مشتاقانه منتظرش بودم.»
این هفته، چین ممنوعیت تحصیل آنلاین را اعلام کرد و تا ۴۰ هزار دانشجوی چینی را مجبور کرد برای تکمیل مدارک خود به دانشگاه‌های استرالیا بازگردند.
شرمن یانگ معاون رییس دانشگاه RMIT در ملبورن است و می‌گوید که دانشگاه‌ها مشغول آماده‌سازی بیشتر برای آموزش حضوری و بازگشت به زندگی عادی دانشگاهی پس از همه‌گیری هستند.
«ما شاهد فعال شدن باورنکردنی زندگی در محوطه دانشگاه بوده‌ایم. بیش از صد باشگاه و انجمن داریم که واقعاً پایه ای برای تعامل برای بسیاری از دانش آموزان ما فراهم می کند. آخرین آمار نشان می دهد که ما ۸۰ درصد از دانش آموزانی که ثبت نام کرده اند به فضای دانشگاه بازمی گردند.»
در حالی که هند ۸۵۰ میلیون نفر جمعیت زیر ۳۵ سال دارد، وجود ساعات کاری نامحدود استرالیا انگیزه ای قوی برای تحصیل در اینجا است. با این حال، آقای هان‌وود می گوید که این موضوع به زودی تغییر خواهد کرد چرا که وزیر کشور، کلر اونیل اعلام کرده است که از ژوئن امسال سقف ۲۰ ساعت کار در هفته یا تقریباً همین حدود را بازگرداند.
«وزیر کلر اونیل اعلام کرده است که از ژوئن امسال سقف ۲۰ ساعت کار در هفته یا تقریباً حدود ۲۰ ساعت در هفته را بازگرداند. این بازگشت کمی دیر شده و الان زمان بسیار خوبی است، زیرا ما نگران انگیزه برخی از این جوانان بودیم. آیا آنها واقعاً برای تحصیل به استرالیا می آیند یا دلایل دیگری برای ورود به اقتصاد ما و کسب درآمد دارند؟»
برای بسیاری از دانشجویان بین المللی، هدف، ماندن در استرالیا و کار کردن تا زمان دریافت اقامت دائم پس از فارغ التحصیلی است. آقای سینگ توضیح می دهد:
«من دو خواهر بزرگتر دارم، من کوچکترین پسر خانواده‌ام. بنابراین یک واقعیت ناگفته وجود دارد که من باید درآمد خانواده را تامین کنم. من قصد دارم بعد از این دوره دکتری خود را بگذرانم، بنابراین نمی دانم که آیا اینجا کار می کنم و سپس دکترای خود را ادامه می دهم یا فقط با دکترا ادامه می دهم. بنابراین، بله، تا جایی که می‌توانم کار می‌کنم، همین الان می‌دانم که محدودیت‌ها در راه است و می‌توانم در هزینه‌هایم پس‌انداز کنم.»
