پس از توافق پاریس سال ۲۰۱۵ بیش از ۷۰ کشور جهان در یک کنفرانس که به صورت مجازی برگزار شد شرکت کردند تا در مورد بروزرسانی اهداف تعیین شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای گفتگو کنند.
پس از این که رهبران بیش از ۷۰ کشور جهان در نشست مجازی آرمان های اقلیمی سازمان ملل شرکت کردند سیاست های دولت فدرال استرالیا در مورد تغییرات آب و هوایی در کانون توجه قرار گرفته است.
طبق توافق آب و هوایی پاریس که در سال ۲۰۱۵ منعقد شد کشورهای جهان باید هر ۵ سال یک بار تشکیل جلسه دهند و برنامه های جدید برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ارائه دهند.
کارشناسان می گویند تعهدات کنونی برای دستیابی به هدف اصلی این پیمان یعنی محدود کردن انتشار گرم شدن کره زمین به کمتر از دو درجه کافی نیست.
یکی از رهبرانی که جایش در بین سخنرانان این نشست خالی بود اسکات موریسون نخست وزیر استرالیا بود.
استرالیا و برخی دیگر از کشورهای جهان که میزان زیادی گازهای گلخانه ای تولید می کنند برای شرکت در این نشست دعوت نشده بودند چرا که اهداف آب و هوایی آنها به اندازه کافی بلندپروازانه قلمداد نشده بود.
آدام بندت (Adam Bandt) رهبر حزب سبزها می گوید آقای موریسون باید تغییرات آب و هوایی را جدی بگیرد.
وی می گوید: «پیام این نشست کاملا واضح است. برای این که این شانس وجود داشته باشد تا تغییرات خطرناک اقلیمی به یک زنجیره واکنش های غیر قابل توقف تبدیل نشود جهان باید به طور موثر میزان آلایندگی خود را در طول دهه آینده به نصف کاهش دهد. و تمام کاری که اسکات موریسون توانست انجام دهد این بود که وعده دهد تقلب نخواهد کرد، در حالی که سایر قسمت های جهان اقدامات بیشتری انجام می دهند، اسکات موریسون هنوز انتظار دارد به خاطر این که قول داده تقلب نکند مورد تقدیر قرار گیرد.»
تقلب در این خصوص به انتقال اعتبارهای قبلی به اهداف آینده اتلاق می شود یعنی اگر در سال های گذشته میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بیشتر از اهداف تعیین شده بوده است، این مقدار اضافی در مورد اهداف کنونی مورد استفاده قرار گیرد.
آقای موریسون در نشست جزایر پاسیفیک اعلام کرده بود که استرالیا نیازی به انجام چنین اقدامی ندارد.
وی اظهار داشت: «امروز من اعلام می کنم که استرالیا کاملا مطمئن است که به هدف تعیین شده برای سال ۲۰۳۰ دست پیدا خواهیم کرد بدون این که نیازی به انتقال اعتبارهای گذشته که استرالیا در دوران پیمان کیوتو کسب کرده بود باشد.»
در حال حاضر انتظار می رود میزان انتشار گازهای گلخانه ای استرالیا در سال ۲۰۳۰ میلادی ۲۹ درصد کمتر از سال ۲۰۰۵ باشد و این در حالی است که طبق توافق پاریس این کاهش باید بین ۲۶ تا ۲۸ درصد باشد.
مارک باتلر سخنگوی تغییرات آب و هوایی و انرژی حزب کارگر، دولت فدرال استرالیا را به ارائه اطلاعات غلط متهم کرده است.
وی می گوید میزان کاهشی که استرالیا تا سال ۲۰۳۰ به آن دست پیدا خواهد کرد فقط ۲۲ درصد خواهد بود.
آقای باتلر می گوید: «داده های رسمی خود اسکات موریسون که این هفته منتشر شده بود نشان می دهد که ما در مسیر دستیابی به اهداف تعیین شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۳۰ نیستیم. و همین داده ها نشان می دهند با روندی که سیاست های اسکات موریسون طی می کند ۱۴۶ سال طول خواهد کشید تا میزان انتشار گازهای گلخانه ای به صفر برسد. این تعهدی است که او باید بپذیرد. این امتناع او از عدم تعهد به به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ میلادی چیزی است که باعث انزوای استرالیا در عرصه جهانی خواهد شد و بهای سنگینی در مورد مشاغل و از دست دادن فرصت های سرمایه گذاری خواهد داشت.»
این در حالی است که کشورهای جزیره ای پاسیفیک برای مدت ها از استرالیا و نیوزیلند خواسته اند تا اقدامات بیشتری برای مقابله با تغییرات اقلیمی انجام دهند.
با این وجود برخی از کشورهای جهان برنامه های مثبتی را در این خصوص اعلام کرده اند.
اتحادیه اروپا اعلام کرده است که هدف تعیین شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود تا سال ۲۰۳۰ میلادی را به ۵۵ درصد افزایش داده است. انگلیس نیز این هدف را به ۶۸ درصد افزایش داده است.
چین که بزرگترین انتشار دهنده گازهای گلخانه ای در جهان است اعلام کرده است قصد دارد تا سال ۲۰۶۰ میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را به صفر برساند.
