بیش از نیمی از معلمان استرالیایی دچار اضطراب هستند و حدود یک پنجم آنها با افسردگی دست و پنجه نرم می کنند. این آمار نتایج پژوهشی است که اخیرا توسط دانشگاه باند (Bond University) انجام شد.
۱۶۶ معلم مدرسه در استرالیا برای انجام این تحقیق مورد آزمایش سلامتی قرار گرفتند. این آزمایش بدون ثبت نام افراد انجام شد و شرکت کنندگان در بازه سنی ۲۲ تا ۶۵ سال بودند. شرکت کنندگان گفتند که عوامل اصلی فشار عصبی برای آنها، شرایط محیط کار، حجم کار و مشکلات مالی است.
هجده درصد شرکت کنندگان نشانه هایی داشتند که آنها را در طبقه بندی افسردگی در حد میانه و شدید قرار می داد و ۶۲ درصد آنها، در طبقه بندی اضطراب میانه و شدید قرار داشتند و نهایتا ۵۶ درصد این معلمان به خاطر بیماری های روحی ذکر شده، دچار عوارض فیزیکی ظاهری مثل درد، تهوع، گیجی و غش شده بودند.
نکته هشدار دهنده این بود که هفده درصد معلمان دچار اختلالات مربوط به الکل و یا اعتیاد به آن بودند.
این ارقام و درصدها از آمار میانگین کل مردم استرالیا بیشتر است. در سطح ملی، حدود ده درصد استرالیایی ها در طول زندگی دچار افسردگی می شوند و سیزده درصد دچار اضطراب. حدود پنج درصد مردم به چیزی معتاد می شوند و هفت درصد به خاطر بیماری های روحی دچار اختلالات فیزیکی می شوند.
نتایج این پژوهش به دلایل مختلف نگران کننده است، از جمله اینکه معلمان باید خود مراقب سلامتی روحی دانش آموزان باشند. نظام آموزشی استرالیا از معلمان می خواهد که قابلیتهای شخصی و اجتماعی دانش آموزان را پرورش دهند. بر این اساس، معلمان باید به دانش آموزان بیاموزند که احساسات خود را بشناسند و آن ها را به خوبی تفکیک کنند. علاوه بر این، خودآگاهی احساسی (emotional awareness) و درک روابط نیز به دانش آموزان یاد داده می شود.
اما اگر سلامت روان خود معلم در شرایط عادی نباشد، ممکن است این مساله بر توانایی او برای کمک به دانش آموزان تاثیر بد بگذارد.
چرا معلمان اینقدر مضطرب هستند؟
یک چهارم استرالیایی ها گفتند که فشار عصبی را تجربه می کنند. آمارگیری های قبلی نشان داد که افراد شاغل در بخش فروش، بیشترین سطح فشار عصبی را در بین همه مشاغل تجربه می کنند. دیگر مشاغلی که سطح بالایی از فشار عصبی را متحمل می شوند، شاغلان بخش های مهمانداری، حقوقی و خدمات اجتماعی، درمانی و رفاهی است.
اما پژوهش جدید، معلمان را نیز به این ترکیب اضافه می کند. مطالعات دیگری نیز مشخص کرده اند که معلمان در مقایسه با دیگر مشاغل، بیشتر مستعد داشتن فشار عصبی ناشی از کار، فروپاشی روانی و دیگر انواع مشکلات روحی عمومی هستند.
در پژوهش اخیر، علاوه بر بررسی جنبه های مختلف سلامتی شرکت کنندگان، از آنها خواسته شد که چیزی را که بیش از هر چیز در زندگی باعث ایجاد فشار روحی بر آنها می شود، مشخص کنند. کلمه ای بیش از هر چیز دیگر در پاسخ ها دیده می شد، کلمه «کار» بود.
فشار عصبی مزمن (chronic stress)، عواقب منفی متعددی دارد از جمله اینکه می تواند شخص مبتلا را در معرض اختلالات بلند مدت سلامت روح قرار دهد.
دلایل ایجاد یک محیط تدریس پر استرس هم متفاوت است. مطالعات به کمبود منابع آموزشی، مشکلات در رابطه با کارکنان و والدین، فشار کاری بیش از حد، محدودیت زمانی و چالش های رفتاری دانش آموزان به عنوان دلایل اصلی مشکلات روحی معلمان اشاره می کنند. این عوامل می تواند سبب ایجاد اختلال روانی و یا تشدید اختلالات موجود شوند.
علاوه بر این، معلمان ممکن است به عنوان یک روش کاهش استرس به نوشیدن الکل روی آورند. گزارش شده است که در برخی از کشورها، مصرف الکل معلمان، دو تا سه برابر بیشتر از مصرف میانگین جمعیت است.
بر اساس پژوهش های انجام شده بر فشارهای عصبی ناشی از کار، تلاش زیاد باید پاداش متناسبی داشته باشد. بر اساس این مدل، عدم توازن بین کار و پاداش منجر به افزایش واکنشهای احساسی و مشکلات روحی خواهد شد.
پاداش می تواند شکل های مختلفی داشته باشند؛ می تواند مالی باشد و یا به صورت ایجاد فرصت های مداوم توسعه مهارتهای شغلی، امنیت شغلی، قدردانی، تایید و احترام باشد. بنابراین، اگر وظایفی که از معلمان خواسته می شود از پاداشی که دریافت می کنند بیشتر باشد، ممکن است باعث آشفتگی روحی آنها شود.
می دانیم که وقتی کارگران کنترل بیشتری بر برنامه کاری روزانه خود دارند و انعطاف پذیری کار و حمایت از آنها بیشتر است، عملکرد کاری آنها بهبود می یابد.
بنابراین اگر برنامه های بهبود سلامتی مثل آموزش های ارتقاء مهارت های شغلی، دسترسی به تسهیلات ورزشی و نگهداری از کودکان برای معلمان فراهم شود، ممکن است وضعیت سلامت روانی آنها بهبود یابد.
توجه به سلامت روحی معلمان ضروری است، چون آنها در خط مقدم نظام آموزشی ما قرار دارند و حمایت از آنها برای تضمین موفقیت دانش آموزان ضروری است.
