بسیاری از زنان جهان داستان های گوناگونی درباره آزارهای گوناگون و چگونگی تاثیر این آزارها بر زندگی روزمره خود دارند.
خانم آلیس رومری (Alice Rummery) بیست و یک ساله تنها یکی از آنها است.
او می گوید: " یکی از مواردی که من واقعا در آن احساس ناامنی کردم مربوط به چند هفته پیش است. داشتم با دو نفر از دوستانم به سمت خانه ام قدم می زدم و یک گروه متشکل از چهار مرد مسن تر به سمت ما آمدند و شروع به متلک گفتن و ناسزا گفتن درباره ظاهر ما کردند. واقعا ترسیده بودم و حتی یک لحظه واقعا احساس ناامنی کردم".
آلیس می گوید او تنها ظرف دو هفته گذشته، شش بار در خیابان مورد آزار قرار گرفته است.
او می گوید: من هر بار که یک نفر به من نزدیک می شود و متلک می گوید می ترسم. این نوعی احساس نابودی و نوعی احساس شرم است و واقعا دشوار است که بتوانم به آن پاسخ بدهم".
آزار و اذیت زنان در اماکن عمومی در بسیاری از نقاط جهان امروزه به امری متداول تبدیل شده است.
نتایج پژوهش های انجام گرفته حاکی از آن است که 90 درصد از زنان جوان در خیابان های شهر سیدنی احساس ناامنی می کنند.
در مقیاس ملی نیز تقریبا یک سوم از زنان استرالیا گفته اند آنها در مواقع شب از تردد در اماکن عمومی خودداری می کنند. 23 درصد گفته اند معتقدند سفر کردن آنهم به تنهایی با وسایل نقلیه عمومی، ناامن است و 17 درصد نیز بر این باورند که نحوه پوشش آنها می تواند منجر به این آزارها شود.
اما به تازگی یک ابزار آنلاین به نام به زنان کمک می کند تا موارد آزار و اذیت را گزارش کنند. این حتی زنان را تشویق می کند تا تجربیات و داستان های خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و نقطه ای از نقشه را که در آن مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، نشانه دار کنند.
نیکو کالمز (Nicole Kalms) استاد معماری دانشگاه موناش می گوید این ابزار آنلاین، پژوهشگران را قادر می سازد تا نقاطی را که دارای نرخ بالای موارد آزار و اذیت هستند، شناسایی کنند.
او می گوید: "ما می خواهیم داده های جمع آوری شده از پروژه 'Free to Be' در سیدنی و شهرهای دیگر را تجزیه و تحلیل کنیم. بنابراین کار ما پژوهش و کد گذاری آن و خواندن داستان های همه زنانی است که به اشتراک گذاشته شده اند و نیز بررسی گرایش های خاص این پژوهش است".
این پژوهش، دو سال پیش در ملبورن آغاز شد و اکنون از آن در شهرهای سیدنی، دهلی نو، کامپالا، لیما و مادرید رونمایی شده است.
هیلی کال (Hayley Cull) از یک سازمان فعال در زمینه حقوق کودکان به نام 'Plan International Australia' می گوید پژوهشگران از نزدیک حملاتی را که به دلیل تفاوت ها نژادی رخ می دهند، رصد می کنند.
او می گوید: "یکی از نکاتی که باید آن را مد نظر قرار داد این است که آیا آنها به دلیل نژاد، تمایلات جنسی یا ناتوانی خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و یا تحت تبعیض قرار گرفته اند. این موضوع، تصویر بهتری درباره چگونگی رخ دادن این اتفاق و اینکه دقیقا چه فردی هدف این گونه آزارها و اذیت ها قرار گرفته، ترسیم می کند".
در همین حال، نیکول کالمز از دانشگاه موناش نیز می گوید نژاد پرستی و اینکه آیا این پدیده، نقشی در آزارهای جنسی ایفا می کند، یکی از نقاط تمرکز در این پژوهش ها است.
او می گوید: "دلیلی که ما می خواستیم این نظرسنجی را مورد پالایش قرار دهیم این بود که می خواستیم به دقت درباره ارتباط بین قومیت و آزارهای جنسی تحقیق کنیم. بنابراین ما می خواهیم به طور خاص بر این موضوع تمرکز کنیم و من فکر می کنم که این موضوع به طور خاص برای سیدنی بسیار مناسب است زیرا این شهر یک جامعه کاملا متنوع متشکل از زنان جوان است".
گفتنی است یافته های این ابزارهای آنلاین با شوراهای شهر محلی، مقامات و کسب و کارها به اشتراک گذاشته خواهد شد تا بتوانند نقاطی را که در این یافته ها از آن با عنوان نقاط ناامن نام برده می شود، تغییر دهند.
