معمولا در استرالیا از این قطار با عنوان قطاری که تنها در سال انتخابات حرکت می کند نام برده می شودو قطاری که قرار است فاصله بین سیدنی و ملبورن را در کمتر از دو ساعت بپیماید.
این ایده ای است که سال ها است که توسط دولت های گوناگون مطرح می شود و حتی در بسیاری از شوها تلویزیونی استرالیا از جمله Utopia به تمسخر گرفته شده است.
اما این در حالی است که سازمان Consolidated Land and Rail Australia می گوید این بار دیگر با دفعات دیگر فرق دارد.
Jay Grant از این سازمان می گوید این خط راه آهن سریع السیر از داخل خاک استرالیا و با گذشتن از هشت شهر جدید عبور خواهد کرد. شهرهایی که به صورت هدفمند و با هدف ایجاد نیرویی تازه در مناطق روستایی استرالیا بنا شده اند.
او می گوید: "این بار فرق می کند زیرا این یک برنامه غیر متمرکز سازی است. برنامه شهرهای داخلی. کل این برنامه بر روی ضبط ارزش زمین قرار داده شده که در واقع سبب شکوفا شدن زیرساخت های مدنی و راه آهن هم می شود".
پیشنهاد ارائه شده در واقع اتصال نخست شهر ملبورن و Shepparton ظرف ده سال آینده است و سپس امتداد این برنامه به سمت شمال و به طرف Wagga Wagga که در نهایت به سمت سیدنی ادامه خواهد یافت.
ساخت این شبکه سی و پنج سال به طول خواهد انجامید و هزینه آن 200 میلیارد دلار خواهد بود و این در حالی است که Steve Bracks نخست وزیر اسبق ایالت ویکتوریا می گوید این پیشنهاد ماندگار ترین شبکه راه آهن سریع السیری است که کشور تا کنون به خود دیده است.
او می گوید: "من مطمئن هستم که این بهترین پروژه ای است که استرالیا تا کنون دیده است. قطار سریع السیری بین ملبورن و سیدنی و توسعه کوریدور مراکز توسعه منطقه ای که خود سبب ماندگاری آن خواهند شد".
در سال 1984، CSIRO یعنی بزرگ ترین سازمان پژوهشی استرالیا یک پل ارتباطی بین ملبورن، کانبرا وسیدنی را برنامه ریزی کرد اما جالب آنکه هزینه دو میلیارد دلاری برآورد شده CSIRO در آن زمان بسیار گران خوانده شد.
این ایده یک بار دیگر در سال 1993 و این بار برای متصل کردن سیدنی و کانبرا مطرح شد.
و گفتنی است در بررسی مجددی که در سال 2000 برای یک برنامه مشابه برای مرتبط کردن ملبورن به بریزبن صورت گرفت عنوان شد که این برنامه برای خزانه دولت بسیار سنگین است.
البته این ایده یک بار دیگر در سال 2008 برای متصل کردن سیدنی به ملبورن و با هزینه ای 108 میلیارد دلاری مطرح شد.
با آنکه این ایده تقریبا توسط همه دولت های فدرال از زمان باب هوک رد شده است، باید گفت این در واقع هزینه این طرح بوده که سبب شده تا این برنامه هیچگاه وارد مرحله اجرایی نشود.
اما Barry O'Farrell نخست وزیر پیشین ایالت نیوساوت ولز می گوید مدل جدید پیشنهادی برای انجام این برنامه به هیچوجه بر پول مالیات دهندگان متکی نیست.
او می گوید: "این برنامه خودش پول خودش را و آنهم از محل توسعه شهرهای منطقه ای خواهد پرداخت و این چیز خوبی است. علاقه من به این برنامه از آن رو است که می بینم توده های متعددی از منطقه در سرتاسر ایالت نیوساوت ولز هستند که جمعیتی کمتر از حد مطلوب دارند، کمتر از آنها استفاده می شود و از منابع کمتری هم برخوردارند".
اما به نظر می رسد که همه هم راضی نیستند.
Janet Rice سناتور حزب سبزهای استرالیا از ایالت ویکتوریا می گوید مشکلات عدیده ای در رابطه با تامین هزینه برای این برنامه وجود دارد.
او می گوید: "من فکر نمی کنم که پروژه ای که امروز اعلام شد را باید نشانه ای برای هیجان زده شدن بدانیم زیرا من فکر می کنم مشکلات عدیده ای در خصوص نحوه تامین بودجه آن وجود دارد".
و البته همه اینها در حالی رخ می دهد که باید گفت قاره استرالیا و قاره قطب جنوب تنها قاره ها در جهان هستند که خط راه آهن سریع السیر ندارند.
