این در حالی است که برخی از کشورهای جزیره ای کوچک این منطقه استرالیا را متهم می کنند که باعث تضعیف بیانیه نهایی این نشست شده است چرا که آقای موریسون با کاهش سریع استفاده از زغال سنگ و انتشار گازهای گلخانه ای مخالفت کرده است.
انله سوپوآگا (Enele Sopoaga) نخست وزیر تووالو به طور علنی از موضع استرالیا در مورد تغییرات آب و هوایی انتقاد کرد.
وی گفت: "ما گفتگوهایی بسیار علنی داشتیم و در مذاکراتی که با اسکات داشتم گفتم که شما دغدغه شما نجات اقتصاد استرالیاست و من نگران مردم خودم در تووالو هستم."
رهبر تووالو اشاره کرد که در این نشست گفتگوهایی که در مورد سرنوشت مردمان جزایر اقیانوسیه انجام شد به حدی جنجالی و فشرده بود که باعث شده بوده است تا برخی از رهبران این کشورها در حین مذاکرات گریه کنند.
وی گفت: من و رهبران دیگر مواضع خود را اعلام کردیم، در مورد این که باید مردم خود را نجات دهیم. نخست وزیر کشور تونگا عملا گریه کرد. این را می دانستید؟ رهبر تونگا در برابر رهبران دیگر کشورها گریه کرد."
در حالی که رهبران شرکت کننده در این نشست در نهایت یک بیانیه نهایی را امضا کردند و در مورد اقدامات لازم برای مقابله با تغییرات اقلیمی به توافق رسیدند، نتوانستند در مورد یک بیانیه دیگر که تحت عنوان "بیانیه تووالو" توسط کشورهای کوچکتر تنظیم شده بود به توافق برسند و آن را امضا کنند.
در این بیانیه از استرالیا خواسته شده بود تا تایید کند که یک "بحران تغییرات آب و هوایی" وجود دارد و نیازمند اقدامات قوی تر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش استفاده از زغال سنگ است.
اما استرالیا با این تقاضا مخالفت کرد و در نهایت موفق شد هر گونه اشاره به زغال سنگ را در بیانیه نهایی حذف کند.
آقای موریسون در مورد بیانیه ای که توسط کشورهای جزیره ای کوچکتر اقیانوسیه تهیه شده بود می گوید: "نشست جزایر اقیانوسیه، جلسات رهبران خود را دارد که در آنها این رهبران در مورد موضوعات مختلف به توافق می رسند. و در همین نشست، کشورهای جزیره ای کوچک یک نشست مخصوص به خود را دارند و این ضروری نیست که همه رهبران در این نشست، با تصمیمات نشست مربوط به کشورهای کوچکتر موافقت کنند. بنابر این من می خواهم که آنها آزادانه عقاید خود را مطرح کنند و محدود به مواضع استرالیا، نیوزیلند و یا هیچ کشور دیگری نباشند."
جاسیندا آردرن نخست وزیر نیوزیلند نیز می گوید داشتن اختلاف نظرها در این نشست اجتناب ناپذیر بود.
وی می گوید: "هر رهبری با دیدگاه ها و دستور کار داخلی خود آمده بود و همانطور که از ابتدا گفته بودم چیزی که امیدوار بودم شاهدش باشیم این بود که تا جای ممکن به طور واضح در مورد اقیانوس آرام صحبت کنیم."
آقای موریسون فقط در این نشست تحت فشار قرار نگرفت و پس از پایان این نشست در داخل استرالیا نیز انتقادهایی در مورد وی مطرح شده است.
ریچارد مارلز (Richard Marles) معاون رهبر حزب کارگر استرالیا می گوید آقای موریسون در حال تضعیف جایگاه استرالیا در منطقه اقیانوسیه است.
وی می گوید: "دولت مدام در مورد مشارکت در برنامه "Pacific Step Up" صحبت می کند. چیزی که از نظر تعامل با اقیانوس آرام مهم است داشتن یک سیاست معتبر در رابطه با تغییرات آب و هوایی است. در واقع این بلیت ورودی برای تعامل با کشورهای اقیانوسیه است."
آقای موریسون می گوید نقشی که استرالیا در انتشار گازهای گلخانه ای آنقدرها هم که ادعا می شود بزرگ نیست.
وی می گوید: "استرالیا تولید کننده 1.3 درصد از گازهای گلخانه ای جهان است. استرالیا به تنهایی نمی تواند ویران کننده آب و هوا باشد. اگر واقعا در این باره جدی هستیم باید درک کنیم که انتشار گازهای گلخانه ای یک تابعیت ندارد و این که بخش عمده انتشار این گازها در کجا صورت می گیرد، این چیزی است که شرایط آب و هوایی جهان را تهدید می کند."
در حالی که در این نشست تمرکز اصلی روی کشورهای کوچکتر اقیانوسیه بود، کشورهای چین و آمریکا در حاشیه این نشست نظاره گر بودند.
حضور این کشورها در این نشست حاکی از افزایش تمرکز جهانی روی استرالیا و حوزه اقیانوسیه است.
