یک زیست شناس و یک شیمی دان استرالیایی با تشکیل گروهی مشغول توسعه فناوری جدیدی هستند که در آن ایمپلنتی سمی در بدن جانوران بومی استرالیا قرار داده می شود تا اگر توسط حیوانات غیر بومی شکار شدند، حیوان شکارچی را مسموم کند.
این فناوری جدید امیدهایی در زمینه مقابله با Feral cat ها ایجاد کرده است. در این روش کپسولی سمی در بدن حیوانات بومی کار گذاشته می شود تا آنها را سمی کند.
این کپسول که مثل یک ریز تراشه است، زیر پوست حیوان قرار داده می شود بدون اینکه آسیبی به آن وارد کند. این پروژه توسط یک زیست شناس متخصص در حفظ گونه های حیوانی به نام دکتر David Peacock و یک شیمی دان از دانشگاه ساوت استرالیا به نام دکتر Anton Blencowe به وجود آمده است. همکاران و دانشجویان این دو، آنها را در این پروژه یاری رسانده اند.
دکتر Peacock توضیح می دهد که هنگامی که درجه اسیدی بودن زیر پوست حیوان در حدود پی اچ 7 است، این کپسول در آنجا باقی می ماند و حیوان به راحتی به زندگی طبیعی خود ادامه می دهد، اما وقتی که کپسول وارد محیطی با درجه اسیدی بیشتر می شود، محتویات خود را آزاد می کند. او می افزاید که ما نمی خواهیم که حیوانات بومی مان بمیرند، ولی اگر قرار شد بمیرند، دوست داریم که شکارچی آنها هم بمیرد.
این کپسول هم بر گربه ها و هم بر روباه ها تاثیر گذار و کشنده است. به گفته دیوید، گربه ها بزرگترین تهدید برای برنامه های رشد و افزایش تعداد حیوانات بومی هستند.
دیوید اضافه می کند که همه از تاثیر بد گربه ها بر حیات وحش استرالیا آگاه هستند ولی ابزارهای کمی برای کنترل آنها وجود دارد. گربه های بزرگ می توانند شکارچیان وحشتناکی باشند. آنها می توانند گونه های مختلفی را در معرض خطر قرار دهند و به سادگی کل یک برنامه احیای حیات وحش را ویران کنند.
روشی که این محققان در حال کار روی آن هستند، بهترین روش ممکن نیست، اما ابزاری است که در کنار دیگر ابزارها می تواند روشی برای کنترل گربه ها و روباه ها ارائه کند. به اعتقاد این محققان، حتی کاهش ده درصدی تعداد گربه ها هم موفقیت بزرگی خواهد بود.
دیوید، پی اچ دی خود را در زمینه بوم شناسی بخش جنوب غربی ایالت وسترن استرالیا تکمیل کرد و طی آن، این مساله را بررسی کرد که چرا چندین گونه بومی جانوری از جمله numbat ها در گوشه جنوب غربی کشور دوام آورده اند در حالی که در دیگر نقاط کشور به طور کلی از بین رفته اند؟
بر اساس پژوهش دیوید مشخص شد که گیاهان بومی منطقه به خاطر تماس با گیاهان Gastrolobium که عامل مرگ حیوانات خانگی منطقه بودند، سمی شده اند.
سم یاد شده که با نام سم 1080 شناخته می شود در تعدادی از گونه های نخود بومی یافت می شود که در مناطق جنوب غربی وسترن استرالیا می رویند و در حال حاضر این سم در بسیاری از سموم که برای از بین بردن گربه ها و روباه ها استفاده می شود، کاربرد دارد.
این ترکیب طعمه ای عالی است چون حیوانات بومی نسبت به آن مقاومند اما شکارچیان غیر بومی مثل روباه ها و گربه ها در برابر آن دوام نمی آورند.
مشکلی که در این طعمه گذاری ها وجود دارد این است که گربه ها هر چیزی را نمی خورند. ممکن است جایی که تعداد زیادی گربه وجود دارد، طعمه گذاری شود، ولی گربه ها تمایلی به خوردن طعمه نداشته باشند و این همان جایی است که اهمیت ایمپلنتها مشخص می شود که می توانند در بدن همه حیوانات بومی استرالیا قرار داده شوند. آنتوان دیگر محقق فعال در این پژوهش می گوید که تخصص او در زمینه استفاده از بیومتریال ها برای مصارف پزشکی است و این خیلی هیجان انگیز است که شاخه ای جدید از این علم در حال گسترش است.
این پلیمر شبیه چیزی است در تهیه کپسول های دارویی خوراکی استفاده می شود که در آن دارو بدون حس کردن مزه بد آن بلعیده می شود و بعد درون معده انسان باز شده و کار خود را انجام می دهد.
در ابتدای پروژه، آنتوان و دانشجویانش تنها قادر بودند که سه کپسول را در روز با دست بسازند که کار بسیار طاقت فرسایی بود؛ اما با سرمایه گذاری توسط Foundation for Australia’s Most Endangered Species یا FAME، آنها دستگاهی را خریداری کردند که تا این فرآیند را تسریع کند و در عین حال تولیدی یکنواخت داشته باشد. آنها امیدوارند که بتوانند این پروژه را توسعه داده و به تولید انبوه برسانند و از این طریق حیوانات بومی را نجات دهند.
این پروژه با یک کمپین برای جمع آوری سی هزار دلار قصد دارد که تولید خود را افزایش داده و آزمایش های میدانی را برای تعیین موثر بودن این روش و اطمینان از امن بودن آن انجام دهد.
اگرچه این پروژه در مراحل ابتدایی خود است، تعدادی از افراد و موسسات برای استفاده از آن در برنامه های احیای حیات وحش استرالیا ابراز علاقه کرده اند.
با اجرایی شدن این پروژه در ابعاد وسیع، انتظار می رود که تعداد حیوانات بومی که توسط برنامه های احیاء در طبیعت استرالیا رها می شوند، رفته رفته بیشتر شود.
