دانشمندان استرالیایی با پیدا شدن یک گروه متشکل صدها موجود نادر دریایی در وسترن استرالیا شگفت زده شدند. این موجودات هرگز در آبهای وسترن استرالیا دیده نشده بودند.
، دکتر کارن میلر (Karen Miller) که یک زیست شناس دریایی در موسسه استرالیایی علوم دریایی (Australian Institute of Marine Science) است، رهبری گروهی از هفت پژوهشگر را برای بررسی آبهای پارک دریایی کیمبرلی (Kimberley Marine Park) بر عهده داشت. جایی که آنها گروهی از benthic siphonophores را دیدند.
سیفونوفورها که وابستگان عروس های دریایی (jellyfish) هستند، معمولا در سه کیلومتری عمق دریا پیدا می شوند و تنها کمتر از ده بار در سراسر دنیا و فقط یک بار در استرالیا دیده شده اند.
پارک دریایی کیمبرلی خانه بسیاری از میراث باستانی دریایی ایالت وسترن استرالیاست. اشکال صخره ای و سواحل آن که هفده هزار سال پیش شکل گرفته اند، هم اکنون صد متر زیر آب هستند.
تیم دکتر میلر از یک سیستم دوربین مخصوص استفاده کرد که قادر به پخش مستقیم تصویر از بستر اقیانوس بود تا بتوانند نقشه کف دریا را تهیه کنند، اما در این هنگام صدها سیفونوفورها به اندازه توپ گلف را دیدند که در ساحل شنی روی آب شناور بودند. این جانوران ظاهری مثل عروس های دریایی داشتند.
دکتر میلر گفت: «کل فرآیند پیدا کردن این حیوانات از روی شانس خوب بود. آنها دقیقا مثل این پُم پُم بودند که پنجاه سانتیمتر بالای بستر دریا شناور بودند و ما داشتیم آنها را نگاه می کردیم و می گفتیم "این واقعا عجیب است" ».
گروه پژوهشی در آنجا متوجه نشد که این موجودات چه هستند. وقتی که دوربین ها از آب بیرون آورده شدند و آنها توانستند تصاویر با دقت بالا را دانلود کنند، تازه آن وقت توانستند این موجودات ظریف را شناسایی کنند.
دکتر میلر گفت: «واقعا هیجان انگیز بود که چیزی جدید را می دیدیم که قبلا پیدا نشده بود. وقتی که یک زیست شناس دریایی هستید و چنین چیزی را کشف می کنید، خیلی حس رضایت بخشی به شما دست می دهد».
او اضافه کرد که این کشف به خاطر محلش در آبهای کم عمق، بسیار نادر بود. سیفونوفورها از شاخک هایشان برای وصل شدن به بستر دریا استفاده می کنند تا بتوانند پلانکتون ها در حال عبور را بگیرند. این موجودات معمولا در عمق تا سه کیلومتر دریا زندگی می کنند و گرفتن آنها برای نمونه برداری دشوار است.
اگرچه جمعیتی از آنها که در کیمبرلی کشف شد، تنها در عمق ۱۲۵ متری آب زندگی می کنند که به دانشمندان شانس خوبی برای نمونه برداری از آنها برای اهداف پژوهشی می دهد.
دکتر میلر گفت: «مردم در گذشته یکی دوتای آنها را در بستر دریا پیدا کرده بودند و عکس هایی از آنها گرفته بودند و یکی دو بار توانسته بودند نمونه هایی بگیرند. اما این همه چیزی بود که ما درباره این موجودات می دانستیم. نمی توانیم چیزهایی را که نمی دانیم وجود دارند، مدیریت کنیم. این بهترین شانس ماست که بتوانیم نمونه ای درست از این جانوران بسیار ظریف برداریم و آن را به گونه حفظ کنیم که بتوانیم با استفاده از آن به درستی آنها را بشناسیم».
دکتر میلر اواخر سال جاری به گروهی از دانشمندان در کشتی تحقیقاتی موسسه اِشمیت اوشِن (Schmidt Ocean Institute) ملحق خواهد شد تا دوباره به محل کشف این موجودات برگردد و با استفاده از زیردریایی های کوچک مجهز به بازوهای روبوتیک، نمونه هایی از آنها بردارد.
این نمونه ها به گروه پژوهشی این امکان را خواهد داد با کمک دانشمند بریتانیایی، دکتر گیل مَپستون (Gill Mapstone) که از دانشمندان پیشتاز در زمینه طبقه بندی گونه های جدید است، این جانوران را مورد بررسی دقیق قرار دهند. دکتر مپستون که در موزه تاریخ طبیعی لندن کار می کند به همراه گروه مشخص خواهد کرد که آیا موجوداتی که گروه دکتر میلر کشف کرده اند یک گونه جدید هستند یا نه؟ علاوه بر این، این پژوهش به دانشمندان استرالیایی کمک می کند تا دریابند که برای حفاظت بیشتر از این موجودات چه کارهایی باید انجام شود.
