پژوهشگران Earth Dynamics Research Group در دانشگاه Curtin به شواهد جالبی دست یافته اند که بر اساس آن استرالیا و آمریکای شمالی احتمالا در حدود 1.6 بیلیون سال پیش به یکدیگر متصل بوده اند.
به گزارش سیدنی مورنینگ هرالد، این پژوهشگران صخره هایی در Georgetown در 412 کیلومتری غرب Cairns پیدا کردند که شبیه آنهایی است که در کانادای امروزی دیده می شود و ممکن است که این صخره های روزی به هم متصل بوده باشند.
آقای Adam Nordsvan که دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه Curtin است گفت که تحقیقات گروه آنها در Georgetown منجر به پیدا شدن این شواهد از ارتباط استرالیا و آمریکای شمالی شده است. بر این اساس، حدود 1.7 بیلیون سال پیش، صخره های Georgetown در زمانی که این منطقه جزئی از آمریکای شمالی بود، در دریایی کم عمق انباشته شد.
این منطقه همان زمان از آمریکای شمالی جدا شد و پس از صد میلیون سال به منطقه Mount Isa در شمال استرالیا برخورد کرد.
آقای Nordsvan اضافه می کند که سال ها ارتباط این دو قاره مورد بحث بود، اما شواهد درباره آن مبهم بودند و هرگز مدرک محکمی درباره آن ارائه نشد.
به اعتقاد او شواهد Georgetown بسیار قوی است و نشان می دهد که پیوندی واقعی بین این دو نقطه وجود داشته است.
نتایج این پژوهش نه تنها برای تعیین چگونگی شکل گیری استرالیا مهم است، بلکه از این نظر هم مهم است که چگونه این قاره به عنوان جزیی از یک ابر قاره که با نام Nuna نامیده می شود وجود داشته است.
نونا که گاهی کلمبیا هم نامیده می شود، یک ابر قاره بود که تصور می شود که حدود 1.6 بیلیون سال پیش شکل گرفته و در آن زمان تقریبا همه خشکی زمین را تشکیل می داد.
علاوه بر این پژوهشگران اطلاعات جدیدی درباره کوه هایی که از برخورد Geogetown با استرالیا به وجود آمدند نیز به دست آوردند.
تک تایمز هم گزارش داد که بر اساس پژوهش انجام شده توسط Zheng-Xiang Li که او نیز یک استاد شناخته شده دانشکده زمین شناسی دانشگاه Curtin است، کوه های ایجاد شده از این برخورد به ارتفاع رشته کوه های هیمالیا نبودند. اشاره به هیمالیا از این جهت است که این رشته کوه ها هم از برخورد شبه قاره هند با آسیا به وجود آمدند.
این بدین معنی است که شکل گیری Nuna بر خلاف برخورد شبه قاره هند با آسیا، یک برخورد سخت و بزرگ نبود.
ابر قاره Nuna مدت هاست که از بین رفته است، اما ابر قاره Gondwana که 180 میلیون سال پیش تکه تکه شد، هنوز در قالب قاره پنهان زیلندیا باقی مانده است.
زیلندیا که حدود یک سال پیش کشف شد، بخش جنوب غربی اقیانوس آرام تا شرق استرالیا را پوشش می دهد و 94 درصد آن به زیر آب رفته است.
پژوهشی بر زیلندیا نیز نشان داد که این قاره پنهان همیشه اینقدر در عمق نبوده است و بستر آن در کف دریا تحت تاثیر منطقه آتشفشانی و زلزله خیز اقیانوس آرام بوده است که با نام Pacific Ring of Fire شناخته می شود.
نتایج این پژوهش با استقبال گروه های مردم مواجه شد. نتایج سال گذشته در Townsville ارائه شد و واکنش مردم بسیار عالی بود.
به گفته آقای Nordsvan گروه آنها در دانشگاه Curtin در مطالعه چرخه ابرقاره پیشتازند و در چند سال آینده درباره شکل گیری دوباره ابرقاره از دیدگاه جهانی اطلاعات زیادی منتشر خواهند کرد.
گروه های پژوهشی از دانشگاه های تاسمانیا و موناش هم تحقیقاتی درباره شکل گیری Nuna و چگونگی قرارگیری استرالیا در آن انجام داده اند.
آقای Nordsvan می گوید که این یافته های تازه به پژوهشگران Curtin و دیگر دانشگاه ها کمک می کند تا روی نقش استرالیا در شکل گیری ابرقاره Nuna سرمایه گذاری کنند.
او اضافه می کند که یکی از اهداف این پروژه جور کردن قطعات پازلی است که مشخص می کند در استرالیای آن دوره چه می گذشت. با اینکه این کشف، تحولی بزرگ و ارزشمند به حساب می آید، اما هنوز لازم است که کارهای بیشتری در این زمینه انجام شود.
