ماه جون امسال، نازنین بنیادی، هنرپیشه و فعال حقوق بشر به دلیل «کمک به ایجاد توجه نسبت به نقض حقوق بشر و تبدیل به یک صدایی قوی برای حمایت از زنان ایرانی و جنبش زن، زندگی، آزادی» جایزه صلح سیدنی را دریافت کرد.
برای مراسم سال ۲۰۲۳ صلح، خانم بنیادی، فعال حقوق بشر ایرانی-بریتانیایی حالا به استرالیا آمده است. او قرار است در کنار دریافت جایزه صلح سیدنی با برخی از سیاستمداران استرالیایی هم گفت‌وگویی داشته باشد.
کشورهای غربی تازه بعد از ۴۴ سال متوجه شدند که حجاب اجباری خواسته مردم ایران نیست
خانم بنیادی در گفت‌وگویی با اس‌بی‌اس فارسی در حاشیه سخنرانی خود در The Capitol در ملبورن، درباره دریافت جایزه صلح سیدنی گفت: «این افتخار بزرگی است. اما اولین فکری که کردم این بود که این فرصتی است تا دنیا را بیشتر از شیرزنان و شیرمردانی که برای یک ایران آزاد جان خود را در خطر می‌گذارند، آگاه کنم.»
او افزود: «این حق آن افراد است تا شنیده بشوند و من فقط می‌توانم برای خواسته‌ها و امیدهای آنها یک بلندگو بشوم. به همین دلیل قبول کردم به اینجا بیایم.»
این جایزه که از سال ۱۹۹۸ تاسیس شده تاکنون به چهره‌ها و جنبش‌های شناخته‌شده‌ای مثل نوآم چامسکی، روشنفکر آمریکایی، نائومی کلاین فعال اجتماعی کانادایی، جنبش می‌تو، بیانیه اولورو از قلب و ... اهدا شده است.
خانم بنیادی معتقد است که آگاهی به وجود آمده در جامعه غربی نسبت به وضعیت حقوق بشر در ایران را می‌توان از دست‌آوردهای خیزش «زن، زندگی، آزادی» دانست.
او توضیح داد: «بعد از ۴۴ سال تازه به چنین آگاهی رسیدند و متوجه شدند حجاب قسمتی از فرهنگ ایران نیست و خواسته مردم ایران نیست. چه فرهنگی باید با کشتن و ظلم اداره شود؟»
این فعال حقوق بشر افزود: «مقامات خارجی قبلا فکر می‌کردند که این رژیم شاید اصلاح شود، اما بخاطر شهامت مردم ایران تازه به این نتیجه رسیدند که اصلاح ممکن نیست.»
«وقتش رسیده است که اختلافات را کنار بگذاریم.»
یکی از فعالیت‌های نازنین بنیادی، در زمان خیزش سراسری حضور در شورای همبستگی به همراه چهره‌های شاخص اپوزیسیون جمهوری اسلامی بود؛ شورایی که اختلافات باعث شد بیش از یک ماه بعد از آن حامد اسماعیلیون و رضا پهلوی از آن خارج شوند.
چندی پس از آن هم خانم بنیادی اعلام کرد از این شورا خارج می‌شود.
او در سخنرانی خود در ملبورن بارها به لزوم اتحاد و همبستگی در اپوزیسیون تاکید کرد.
خانم بنیادی در این رابطه به اس‌بی‌اس فارسی گفت: «این موضوع در اپوزیسیون، روسیه، چین، ونزوئلا وجود دارد. این طور نیست که این مشکل فقط در ما وجود داشته باشد.»
او افزود: «این حکومت برای ۴۴ سال سعی کرد جدایی به وجود بیاورد، یکی بزرگترین هدف‌های آنها بود که ما کنار هم نشینیم. منظور من فقط ما شش نفر نیستیم. ما به این تنش‌ها و حمله کردن به هم عادت کردیم. اگر دموکراسی می‌خواهیم طرز تفکر ما باید دموکراتیک باشید.»
این فعال حقوق بشر گفت: «وقتی هدف همه ما دموکراسی است، قسمتی از آن این است که ما باید با هم گفت‌وگو کنیم. شاید با هم دوست نباشیم، شاید حتی هم دیگر را دوست نداشته باشیم ولی با تمدن باید با هم حرف بزنیم، با هم مخالفت کنیم و پای هدفمان به ایستیم.»
اگر واقعا یک ایران دموکراتیک سکولار می‌خواهیم دیگر وقتش رسیده است که اختلافات را کنار بگذاریم.نازنین بنیادی
مرحله دوم دیدار با سیاستمداران استرالیایی
در روز ۲۱ جون، خانم بنیادی با حضور تعدادی از اعضای پارلمان استرالیا از احزاب مختلف، در جلسه‌ای مجازی حضور پیدا کرد، برخی از خواسته‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی از دولت استرالیا را مطرح کرد.
خانم بنیادی در این رابطه گفت: «قسمت دوم این جلسه الان است. می‌خواهم از آنها سوال کنم که درباره خواسته‌هایی که دو ماه پیش مطرح کردم، چه کاری کردند. ما می‌دانیم سپاه پاسداران هنوز در فهرست گروه‌های تروریستی نیست و خیلی از کارها انجام نشده است.»
در این نشست مجازی که به میزبانی سناتور کلر چندلر برگزار شده بود، سناتور سایمون بیرمنگام، وزیر امور خارجه در سایه، سناتور فاطیما پیمان، کیت ولاهان عضو پارلمان و شماری دیگر از سیاستمداران و فعالان ایرانی- استرالیایی حضور داشتند.
این فعال حقوق بشر ایرانی-بریتانیایی گفت: «وقتی می‌گویم اتحاد تنها منظورم درباره اپوزیسیون نیست. اروپا، استرالیا، کانادا، آمریکا و انگلیس همه باید با هم همکاری کنند. هدف آنها باید این باشد که قدرت را از رژیم بگیرند و به مردم بسپارند.»
خانم بنیادی با اشاره به این که جمهوری اسلامی در استرالیا هم نفوذ کرده است گفت: «حتی می‌توانیم ببینیم وزیر ارتابطات ایران دکترای خود در سیدنی خوانده، دو فرزندشان در استرالیا به دنیا آمده‌اند، بعد در ایران وزیر شده‌اند و بعد هم در یک سال اخیر اینترنت را قطع کردند. آمریکا و کانادا او را تحریم کرده‌اند اما استرالیا این کار را نکرده است.»
او گفت: «اینکه کشورهای دموکراتیک همبستگی نداشته باشند و کشورهای سروکب‌گر اتحاد داشته باشند برای دنیا خوب نیست و اگر برای دموکراسی خوب نباشد. برای استرالیا هم خوب نیست.»
