افرادی که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوت دارند بیشتر تحت تاثیر بی خانمانی قرار می گیرند و کمتر کمک می خواهند چون با مشکلاتی مانند موانع زبانی، انزوای اجتماعی و تبعیض مواجه هستند.
شعار امسال هفته بی خانمانی استرالیا که از دوم تا هشتم آگوست برگزار می شود، «هر کسی یک خانه می خواهد» است.
طبق آمار و ارقام اداره آمار استرالیا، نرخ بی خانمانی در استرالیا در طول دوره ۵ ساله بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶، افزایشی برابر با ۴.۶ درصد داشته است و بیش از ۱۱۶ هزار نفر در استرالیا بی خانمان هستند.
جنی اسمیت رییس شورای افراد بی خانمان (Council to Homelss Persons) و مرکز بی خانمانی استرالیا (Holmelessness Australia) است.
وی می گوید مردم باید درک کنند که مسائلی مانند خشونت خانوادگی و غیر استطاعت بودن مسکن می توانند باعث بی خانمانی شوند و بی خانمانی لزوما نتیجه آسیب پذیری های فردی نیست.
از زمان شروع همه گیری کووید-۱۹ در استرالیا، وبسایت اتحادیه مستاجران نیوساوت ولز شاهد افزایشی ۴۹۳ درصدی در تعداد افرادی بوده است که به اطلاعات آن دسترسی پیدا کرده اند، یعنی افرادی که در پرداخت بموقع اجاره خانه خود مشکل دارند و ممکن است مجبور شوند خانه های خود را تخلیه کنند.
با توجه به این که یک سوم از استرالیایی ها می گویند کووید-۱۹ روی وضعیت مالی خانواده آنها تاثیر منفی گذاشته است، فعالان مبارزه با بی خانمانی خواستار یک رویکرد ملی در این زمینه هستند، تا اطمینان حاصل شود که بی خانمانی در استرالیا یک پدیده نادر، کوتاه و غیر قابل تکرار می شود.
دیوید پیرسون رییس ائتلاف استرالیا برای پایان بی خانمانی (Australian Alliance to End Homelessness) است.
وی می گوید با توجه به واکنش بزرگ بخش بی خانمانی به کووید-۱۹، اکنون بهترین زمان برای پایان دادن به معضل بی خانمانی در استرالیاست.
واکنش ایالت ها و قلمروهای استرالیا به کووید-۱۹ باعث شده است تا حدود ۱۶ هزار نفر از افراد بی خانمان در سراسر استرالیا در هتل ها و متل ها اسکان داده شوند.
حالا هدف این است که برای این افراد محل اسکان دائمی تامین شود تا آنها دوباره به کارتن خوابی در خیابان ها برنگردند.
آقای پیرسون می گوید دولت ها باید به الگوهای موفق در سراسر جهان نگاه کنند، مثل برنامه ای با عنوان Housing First که در کشور فنلاند بی خانمانی را ریشه کن کرد.
برای پایان دادن به کارتن خوابی در طول همه گیری کووید-۱۹، این ائتلاف خواستار این است که یک سیاستگذاری برای تامین مسکن های اجتماعی و قابل استطاعت از طریق برنامه ای تحت عنوان HomeSeeker است تا افراد یا خانواده هایی که دچار بحران می شوند سرپناهی موقت داشته باشند.
کارین والش از این ائتلاف می گوید اگر افراد بی خانمان مبتلا به کووید-۱۹ شوند این نه فقط برای آنها، بلکه برای سلامت جامعه نیز خطرناک خواهد بود.
اولین تادروس (Evelyne Tadros) مدیر ایالتی مرکز خیریه Mission Australia در نیوساوت ولز می گوید مهاجران بیشتر تحت تاثیر بی خانمانی قرار می گیرند.
افرادی که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوت دارند از افراد بی خانمان در استرالیا را تشکیل می دهند و احتمال این که چنین افرادی کمک بخواهند کمتر است.
بسیاری از مهاجران جدید، بسته به این که چه نوع ویزایی دارند، دسترسی محدودی به حمایت هایی مانند مدیکر و تحصیل و آموزش دارند و همین امر باعث می شود تا آنها بیشتر آسیب پذیر باشند.
سرویس ترجمه کتبی و شفاهی به طور رایگان به افرادی که مسلط به زبان انگلیسی نیستند خدمات ترجمه ارائه می دهد. برای درخواست کمک در این زمینه شما می توانید از طریق شماره تلفن ۱۳۱۴۵۰ با مرکز TIS National تماس بگیرید.
اگر شما یا کسی که می شناسید در معرض بی خانمانی قرار گرفته اید، می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت مراجعه کنید.
