خودکشی همچنان بزرگترین قاتل استرالیایی های ۱۵ تا ۲۵ ساله است.
آمار جوانان و جوامع به حاشیه رانده شده به طور شدیدی بالاست.
مینی ۱۹ ساله است و می‌گوید در دوره رشد، خود را در عمق تاریکی می دیده. او می‌گوید:
"اتفاقات زیادی در خانواده من اتفاق افتاد. چندین نفر از اعضای خانواده ام در طی چند سال از دنیا رفتند و پدرم زمانی که من حدود ۹ ساله بودم به زندان رفت. "
مینی در تلاش برای یافتن کمک، شروع به خود آسیبی کرده و به فکر خودکشی افتاده و می‌گوید که احساس می‌کردم جایی برای رفتن ندارم و احساس می‌کردم که کاملاً در این گودال تاریک و عمیق گیر کرده‌ام که نمی‌توانم از آن خارج شوم.
با توجه به اینکه نیمی از اختلالات سلامت روان برای اولین بار در سن ۱۴ سالگی و ۷۵ درصد در سن ۲۴ سالگی ظاهر می شوند، مدیر بخش بالینی مرکزYouth Insearch خانم لین هال می گوید چندین عامل موثر وجود دارد که چرا جوانان چنین احساسی داشته باشند. رشد مغزی زیاد در این سنین، تغییر در شرایط، روابط عاشقانه نوجوانان و درگیری با خانواده از جمله این موارد است.
از سویی، با توجه به مسئله انگ‌های اجتماعی و حساسیت‌های فرهنگی پیرامون سلامت روان، شروع گفتگوهای باز هم می تواند چالش برانگیز باشد.
خانم هال می گوید این ذهنیت وجود دارد که پرسیدن و صحبت در مورد خودکشی می تواند خطر افزایش تمایل به خودکشی را به همراه داشته باشد. او می‌گوید اما اشکالی ندارد که از کسی بپرسید که آیا به خودکشی فکر می کند یا خیر. هیچ تحقیق و مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این احوالپرسی صدمه ای به فرد میزند.
مینی پس از ارجاع به مرکز Youth Insearch، که یک سازمان استرالیایی معالجه ترومای جوانان است، توانسته که آن مکالمات را آغاز کند.
او می گوید اینکه یک نفر را داشته باشی برای صحبت کردن وضعیت او را عوض کرده است چرا که همیشه احساس می‌کرده که هیچ‌کس به او گوش نمی‌دهد، زیرا او کوچک‌ترین عضو خانواده بوده. اما در Youth Insearch متوجه شده که مردم واقعاً دوست دارند حرف‌هایش را بشنوند و به او کمک کنند و این باعث شد که احساس کند که واقعاً در زندگی تنها نیست.
دوشنبه، ۱۴ فوریه، آغاز هفته ای است که مرکز Youth Insearch آن را هفته «اتمام خودکشی جوانان» نامیده و کمپینی را با هدف تشویق استرالیایی‌ها برای شروع گفتگوهای باز و آزاد در میان دوستان، خانواده ها و جوامع در مورد خودکشی و با هدف گسترش امید و نجات جان‌ها راه‌اندازی کرده است.
آنها از دولت فدرال می خواهند تا بودجه برنامه هایی را افزایش دهد که از خودکشی جوانان جلوگیری می کند.
بر اساس آمار اعضای جامعه دگرباشان جنسیتی بیشترین میزان خودکشی را دارند.
احتمال مرگ بر اثر خودکشی در جمعیت روستایی دو برابر بیشتر است و تقریباً از هر چهار جوانی که در استرالیا جان خود را از دست می دهند، یکی از مردمان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس هستند.
خانم لین هال می گوید که برای حمایت از این گروه ها به اندازه کافی اقدام نشده است و مهمترین دلیل افزایش آمار در آن گروه ها این است که آنها به سیستم بی‌اعتمادی دارند.
او می‌گوید: "بخشی از دلیل افزایش آمار در آن گروه ها، نه همه‌اش، این است که آنها به خدمات و پشتیبانی مورد نیاز خود دسترسی ندارند. اما مهمتر از همه، اغلب این است که آنها به سیستم بی‌اعتمادی هستند. بنابراین برای بسیاری از افراد از آن گروه‌ها، تجربه‌ای داشته‌اند یا تجربه‌ای را از یک دوست شنیده‌اند که این تجربه خوبی نبوده و در نتیجه آنها به سیستم اعتماد ندارند."
