ناگریز بودن از آن روز که همه ما در نهایت از این کره خاکی رخت می بندیم به طور قطع پدیده ای است که بین همه مردم جهان مشترک است.
اما چیزی که در این میان قابل پیشبینی است آن است که "چه زمانی" این اتفاق رخ خواهد داد؟
به عنوان مثال، در موناکو متوسط عمر در حدود هشتاد و نه سال است. حال آنکه متوسط عمر یا به زبان دیگر امید به زندگی در کشور چاد تنها پنجاه سال است.
به طور کلی استرالیایی هایی که بین سال های دو هزار و سیزده و دو هزار و پانزده زاده شده اند می توانند انتظار داشته باشند تا 82.4 سال عمر کنند. امید به زندگی در این افراد از آنهایی که بین سال های دو هزار و یازده و دو هزار و سیزده زاده شده اند، بیشتر است چرا که امید به زندگی این افراد 82.1 سال است.
اما بنا به گزارش جدید انستیتوی سلامت و رفاه استرالیا احتمال مرگ به دلایل قابل اجتناب، بسته به نقطه ای که در آن زندگی می کنید، فرق دارد.
کلیر اسپارک (Claire Sparke) ریاست بخش سلامت جمعیت از انستیتوی سلامت و رفاه استرالیا می گوید: "امید به زندگی افزایش و بهبود پیدا می کند. ما همچنین شاهد کاهش نرخ مرگ و میرهای بالقوه اجتناب پذیر بوده ایم اما با این کار باید گفت تنوع قابل توجهی در داخل جوامع گوناگون مشاهده می شود".
در این گزارش نشان داده شده است آنهایی که در شمال شهر سیدنی زندگی می کنند می توانند انتظار عمری طولانی تر تا 85.5 سال داشته باشند. حال آنکه ساکنان نورترن تریتوری با 77.7 سال دارای کمترین میزان متوسط عمر هستند.
در این میان باید گفت بزرگ ترین رشد در چهار نقطه ایالت کوئینزلند مشاهده شده است. حال آنکه منطقه گیپسلند در ایالت ویکتوریا نیز شاهد بیشترین افت در متوسط عمر یعنی چیزی در حدود نیم سال بوده است.
خانم اسپارک می گوید به طور کلی جوامع گوناگون مستقر در شهرها وضعیتی به مراتب بهتر از جوامع ساکن در نواحی حاشیه ای و روستایی دارند.
او می گوید: "فکر می کنم یکی از اصلی ترین یافته های این گزارش این است که مناطق شهری به طور کلی از عمر متوسط به مراتب بیشتری در مقایسه با نواحی روستایی برخوردار هستند. از گزارش های پیشین می دانیم که نرخ ابتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت یا بیماری های قلبی برای مردمی که در نواحی حاشیه ای و روستایی زندگی می کنند بیشتر از مردمی است که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند. ساکنان نواحی روستایی به واسطه انجام کارهایی مانند کشاورزی یا کار معدن و یا حوادث مربوط به حمل و نقل در معرض خطرات فیزیکی و شغلی بیشتر قرار دارند و احتمال آنکه آنها به رفتارهایی مانند سیگار کشیدن یا نوشیدن مشروبات الکلی کشیده شوند که به سلامت ضعیف تر منتهی می شود و عوامل خطر زایی مانند اضافه وزن یا چاقی را در آنها افزایش می دهد نیز بیشتر است".
اما با آنکه این خبر به طور کلی خبری خوش برای استرالیایی ها محسوب می شود اما بنا به گزارش ائتلافی موسوم به "ائتلاف تغذیه دوران کودکی" در استرالیا متوسط عمر یا امید به زندگی ممکن است در آینده نه چندان دور در استرالیا کاهش پیدا کند.
گفتنی است این ائتلاف متشکل از تعدادی استاد دانشگاه، افراد حرفه ای در بخش های سلامت و بهداشت و گروه های فعال در بخش مراقبت های بهداشتی از کشورهای استرالیا و نیوزیلند است.
این ائتلاف که کارزاری را به منظور "تشویق به تغذیه و انتخاب سبک خوب زندگی" به راه انداخته می گوید این عناصر به ویژه در هزار روز نخست زندگی فرد - که در واقع دوران آبستنی مادر را نیز در بر می گیرد – بسیار حیاتی و مهم هستند.
پروفسور پیتر دیویس (Peter Davis) از دانشگاه کوئینزلند ریاست ائتلاف تغذیه دوران کودکی را بر عهده دارد.
او می گوید همگام با گسترش تحقیقات "اپی ژنتیکی" مشخص شده است که وضعیت سلامت ما در دوره های بعدی زندگی به میزان قابل توجهی از محیط های بیولوژیکی و فیزیکی که ما در هزار روز نخست زندگی خود در آن به سر برده ایم تاثیر می گیرد.
او می گوید: "در برخی از مدل ها پیشبینی شده است که متوسط عمر ممکن است کاهش پیدا کند اما ما سعی می کنیم تا چشم انداز مثبتی را در نظر بگیریم. اگر بتوانیم این پیام را به گوش افراد برسانیم خواهیم توانست تفاوتی در سلامت کودکان در استرالیا و نیوزیلند ایجاد کنیم. ما می دانیم که مشکلات جدی در ارتباط با چاقی، دیابت و بیماری های قلبی داریم. ما می دانیم اینها مشکلات بزرگی هستند اما ما همچنین می دانیم این چیزها می توانند به گونه ای مثبت ظرف هزار روز نخست حیات فرد تحت تاثیر قرار بگیرند".
گزارش انستیتوی سلامت و رفاه استرالیا همچنین نشانگر آن است که نرخ "مرگ و میرهایی که به صورت بالقوه قابل اجتناب هستند" در مناطق روستایی به مراتب بالاتر از شهرهای بزرگ است. در این گزارش به طور ویژه نتایج قابل توجهی در مناطق شمالی سیدنی و نیز نورترن تریتوری مشاهده می شود.
"مرگ و میرهایی که به صورت بالقوه قابل اجتناب هستند" به مرگ و میرهایی گفته می شود که قبل از هفتاد و پنج سالگلی و به دلایلی مانند تصادفات جاده ای، تماس با حیوانات یا گیاهان خطرناک و یا مرگ و میرهای ناشی از سرطان رخ می دهند که می توان از وقوع آن از پیش با انجام آزمایش های غربالگرانه پیشگیری کرد.
در گزارش انستیتوی سلامت و رفاه استرالیا منطقه شمال سیدنی با شصت و دو مورد مرگ به ازای هر یکصد هزار نفر، پایین ترین نرخ مرگ و میرهایی که به صورت بالقوه قابل اجتناب هستند را دارا است. حال آنکه نورترن تریتوری با دویست و بیست و شش مورد مرگ به ازای هر یکصد هزار نفر، بالاترین نرخ مرگ و میرهایی که به صورت بالقوه قابل اجتناب هستند را دارا است.
